Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Σταυροδρόμια...


Κάποια πράγματα συμβαίνουν επειδή συγκεκριμένα γεγονόταν μας ωθούν να λειτουργήσουμε κατά αυτόν τον τρόπο ή απλά οδηγούμαστε σε συγκεκριμένες πράξεις επειδή η μοναξιά είναι ο οδηγός σε αυτές;


Υπάρχουν στιγμές που οι πράξεις αλλά και τα αποτελέσματα αυτών χαρακτηρίζονται κάπως επιπόλαια θα μπορούσα να πω, καθώς έχουμε ακολουθήσει μια πορεία η οποία δεν αντικατοπτρίζει τα θέλω μας και το βασικότερο δεν αντιπροσωπεύει εμάς τους ίδιους. Όμως γιατί άραγε να λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο; Γιατί να ακολουθούμε έναν δρόμο τον οποίον ακολουθώντας τον γνωρίζουμε πως δε θα τον περπατούσαμε κάτω από άλλες συνθήκες; Μήπως είναι ένας μηχανισμός αυτοάμυνας, αυτοπροστασίας λόγω συγκεκριμένων βιωμάτων; Έτσι όμως δε χάνουμε το αναπάντεχο, το απροσδόκητο, το μη προγραμματισμένο; Άραγε σε ποιον βαθμό μπορούμε να ορίσουμε το "μετά από λίγο", το αύριο και το παραπέρα;



Κατά πόσον οι αποφάσεις μας και η συμπεριφορά μας σε δεδομένες καταστάσεις είναι ικανές να ορίσουν όσα θα έρθουν; Ζωγραφίζοντας τη ζωή μας ακολουθώντας συγκεκριμένη πορεία, μπορούμε αυτόματα να την κάνουμε ιδανική; Και ποιος ορίζει τί είναι σωστό και τί λάθος; Όταν βιώνεις μια κατάσταση την οποία γνωρίζεις πως είναι αυτό που θα ήθελες κάτω από άλλες συνθήκες, τότε ποιό ακριβώς θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα σου; Καταστρέφεις τα πάντα, όλα όσα ζεις, ακόμα κι αν αυτά είναι μισά, ή συνεχίζεις ζώντας το δικό σου παραμύθι, υπολογίζοντας πως οι πιθανότητες να ολοκληρωθεί είναι μηδαμινές; Κι αν καταστρέψεις ακόμα κι αυτά τα μισά και ανολοκλήρωτα, ποιος σου εγγυάται πως το αύριο δε θα ξημερώσει διαφορετικό από τις προσδοκίες του πρέπει;



Άραγε, το επόμενο βήμα μπορεί να στηρίζεται στο προφανές ή στην ελπίδα; Για πόσο;


8 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ποτέ δεν ξέρουμε τι (μας) ξημερώνει αύριο. εκεί που νομίζουμε πως τα έχουμε όλα καταφέρει σύμφωνα με το όνειρά μας γίνεται κάτι και τα ανατρέπει όλα. και εκεί που νομίζουμε πως βαδίζουμε παντελώς εκτός από όλα αυτά που ονειρευόμαστε βρισκόμαστε τόσο κοντά σε αυτά.
το θέμα είναι να βαδίζουμε και να αισθανόμαστε ασφάλεια με την αλήθεια συναισθημάτων (μας).
μια όμορφη κυριακή να έχεις.
φιλιά πολλά!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ζούμε τις στιγμές! αυτό πλέον είναι το δίδαγμα!!
Το παρέλαβε βρε θηρίο το δώρο! λίγο καθυστερημένα μα πάλι καλά.... έσβησα το σχόλιο γιατί μετά από τόσο καιρό μου φάνηκε ανούσιο,τέλος πάντων
να είσαι καλά! καλημέρα!!

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

κάπως έτσι συμβαίνει. Κι εγώ προσπαθώ να δώσω απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις που έθεσα, αλλά δεν τα κατάφερα. Τη μια συμβαίνει το ένα και την άλλη το άλλο. Σημασία έχει τί αποφασίζουμε, όπως είπε μια ψυχή... απολαμβάνουμε το ταξίδι ή φυσάμε τον άνεμο; Στην περίπτωσή μου συμβαίνουν και τα δύο...


Καλή σου μέρα και υπέροχη Κυριακή να έχεις!

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ,

δεν είχα lap top τότε... αλλά το παρέλαβα καθυστερημένα. Seize the day and the moments.. αυτή ίσως είναι η καλύτερη φράση, μα μεγαλώνοντας κοιτάζουμε και λίγο παραπέρα..

Καλή σου μέρα :-)

mariposa είπε...

αχχ..καλημερα..με σκαλωσες πρωι-πρωι..η μοναξια ειναι πολυ κακος συμβουλος..σε κανει ευαλωτη και δεν σκεφτεσαι καθαρα..ετσι λειτουργεις με γνομωνα τις συναισθηματικες αναγκες σου..και οπου συναισθημα ισον κακη κριση.. εγω προσπαθω να βαλω ορια σε πολλους τομεις της ζωης μου τωρα..εχω ζησει αρκετα για να κρινω μεχρι που με παιρνει..δεν θα ξαναβαλω τον ευατο μου σε κινδυνο..ειναι χρονοβορο να αναρρωνεις..δεν θελω να χανω χρονο!!

Υάδα είπε...

@ mariposa

εγώ να δεις τί ένιωσα όταν διάβασα όσα έγραψες το πρωί. Ήταν σαν να με ακουγα να τα λέω στον εαυτό μου. Αλλά όλα αυτά συμβαίνουν όταν τα λέμε στους άλλους. Δύσκολα βρίσκουν εφαρμογή πάνω μας..

Καλό ξημέρωμα να έχεις :-)

mariposa είπε...

παντα ετσι συμβαινει ρε γαμωτο, ειμαστε οι καλυτεροι συμβουλατορες για ολους εκτος απο τον ιδιο μας τον ευατο..τι κριμα..

Υάδα είπε...

@ mariposa...

δυστυχώς.. έτσι συμβαίνει. Ευτυχώς που υπάρχει και η λογική κάποιες στιγμές