Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Σαν ανάμνηση παλιά


Πώς περνάει έτσι ο καιρός! Τα χρόνια! Χρειάστηκε να σημειώσω κάποια πράγματα σε χαρτί και επειδή το πιο εύκαιρο που βρήκα ήταν μια σελίδα τετραδίου από τη βιβλιοθήκη μου, το ξεφύλλισα. Πώς πέρασαν έτσι τα χρόνια! Ήταν ένα από τα τετράδια που είχα στο πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο μάθημα της ψυχολογίας. Τώρα θα μου πεις, πώς από τη ψυχολογία που σπούδαζες (μαζί με όλα τα υπόλοιπα) κατέληξες να δουλεύεις σε εντελώς διαφορετικό κλάδο, είναι μια άλλη υπόθεση που θα συζητήσουμε άλλη στιγμή.

Τί έλεγα; Α, ναι. Έπεσε η ματιά μου σε έναν όρο της ψυχολογίας, τον λεγόμενο cognitive dissonance, σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος περιέρχεται σε ένταση/άγχος, όταν ταυτόχρονα διατηρεί δύο καταστάσεις, οι οποίες είναι αντιφατικές. (π.χ. στάση ζωής και τα πιστεύω του). Πόσες φορές άραγε έχουμε νιώσει μέσα μας δύο διαφορετικές δυνάμεις να παλεύει η μία την άλλη. Πόσες φορές λειτουργούμε με βάση τη λογική και όχι βάσει όσων πραγματικά θέλουμε.

Τέλος πάντων. Το θέμα μου δεν ήταν ακριβώς αυτό. Δηλαδή, δεν ήθελα να αναλύσω τον παραπάνω ψυχολογικό όρο, αλλά όσα ένιωσα διαβάζοντας το τετράδιο αυτό, καθώς βρέθηκα ξανά πίσω στα θρανία, εκεί που όλα ήταν πιο ξέγνοιαστα. Χωρίς το άγχος της καθημερινότητας να μας κυνηγάει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Χωρίς να χρειάζονται χαρτάκια να σημειώνουμε όσα την επόμενη μέρα πρέπει να κάνουμε, ώστε να μη τα ξεχάσουμε. Χωρίς πρέπει.


Ωραία χρόνια τότε. Λένε όμως πως ποτέ δεν είναι αργά να φέρεις την καθημερινότητά σου στα μέτρα σου. Και να σου πω την αλήθεια; Το πιστεύω αυτό. Άλλωστε αν δεν κάνουμε την καθημερινότητα ευχάριστη, τότε έχουμε χάσει το παιχνίδι. Κάπως έτσι έχω αρχίσει να φιλοσοφώ τη ζωή μου. Προσπαθώ να κάνω πράγματα για να ευχαριστήσω τον εαυτό μου και τους ανθρώπους μου είναι κομμάτια της ζωής μου, αυτούς τους ανθρώπους που αγαπάω.

Πέρασε η ώρα... Αύριο έχει αρκετό τρέξιμο και μια λίστα από όσα πρέπει να κάνω για την προετοιμασία κάποιων πραγμάτων. Ελπίζω η κούραση να αργήσει να έρθει τις επόμενες μέρες. Ύπνος και ξεκούραση για αντοχή. Και πάνω από όλα καλή διάθεση και θέληση για τα όμορφα της ζωής.

Καλό ξημέρωμα να έχουμε...

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Με μιαv ανάσα ξεκινώ



Κάπως έτσι ξεκινούν όλα. Με μιαν ανάσα. Με μια σκέψη. Με ένα χαμόγελο. Κάπως έτσι ξεκινώ να υπάρχω μέσα σε αυτόν το χώρο. Με διάθεση να μοιραστώ και να ταξιδέψω πετώντας μακριά από το αόρατο κλουβί του μικρόκοσμού μου, αφήνοντας πάντα το περιθώριο της επιλογής σε όσους καταφέρουν να αφουγκραστούν τους ήχους, τις λέξεις και τις σιωπές μου.





Η ζωή μου μια βόλτα...



Με ξεγνοιασιά, με λαχτάρα και κέφι για τη ζωή, με προβολείς στραμμένους στην απαγόρευση της παραδοχής, θα ταξιδέψω στο χθες στο σήμερα και στο αύριο, με πανιά που ελπίζω να αντέξουν στους ανέμους κάθε ανεκπλήρωτου.