Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Circulus in probando


Μία ψυχή που περιμένει να αγκαλιαστεί από χέρια ζεστά.Τόσα χρόνια μόνη σεργιανίζοντας σε μονοπάτια δύσβατα. Επιλογές καρδιάς κάποιες φορές δυσνόητες μα πάντα αληθινές. Επιθυμίες που αναζητούν δύο να μοιραστούν σε δύο ολόκληρα και όχι μισά. Μίαανάσα που παλεύει να αποκτήσει την πραγματική της διάσταση χωρίς να χρειάζεται τεχνητή υποστήριξη. Ένα χαμόγελο που θέλει να κατακτήσει τη θέση του στη ζωή, χωρίς να αργοσβήνει περιμένοντας το πότε ή το ποτέ.
Η μοναξιά που θέλει να ακολουθήσει μια πορεία χωρίς επιστροφή αφήνοντας χώρο μέσα στο άπλετο της καρδιάς για μια θέση στο όνειρο. Και διαπιστώνεις πως ο χώρος αυτός τελικά είναι τόσος δα μικρός που χωράει δυο ψυχές και δυο ανάσες περιτριγυρισμένες από αμέτρητα θέλω και άλλα τόσα μπορώ. Κι αν κάποια από αυτά τα θέλω απαιτούν θυσίες, αλήθεια, πόσο έτοιμος είσαι να θυσιάσεις και να θυσιαστείς στο βωμό τους; Να ρίξεις με όλη σου τη δύναμη ένα βότσαλο και να στροβιλιστείς μαζί με τους κύκλους που θα σχηματιστούν όχι μόνο στην επιφάνεια μα και στο βυθό; Θα το κάνεις;


Μίλησες για στιγμές που θα έρθουν, αφήνοντας πίσω μια ψυχή και μια σάρκα να φωνάζουν από αγωνία και πόνο χωρίς να μπορούν να πράξουν κάτι. Μονάχα ελπίζουν, μα ταυτόχρονα πονούν. Και το βράδυ σαν φτάνει, η ψυχή ματώνει γιατί αυτό το απροσδιόριστο της ρουφάει όση ελπίδα έχει απομείνει και η σάρκαμένει ένα κουφάρι που κάποιος επιδέξια ρούφηξε όλη τη ζωή από μέσα. Μα σαν ξημερώνει, η ελπίδαξανανθίζει, η ψυχή αναγεννάται και από τη σάρκα αναβλύζουν όλες οι μυρωδιές της προσμονής. Και όλα αυτά μαζί χορεύουν στο ρυθμό ενός φαύλου κύκλου χωρίς αρχή και τέλος, σαν μια ικεσία σε κάποιο Θεό. Κάθε μέρα μια πληγή επουλώνεται και μια άλλη ανοίγει και σαν έρθει το βράδυ πνίγονται σε έναν λυγμό με την μάταιη ελπίδα πως θα εισακουστούν.




Και πάλι έφτασε το βράδυ...

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα το φιλί που σου χρωστάω,
αλλού μη ψάξεις να το βρεις
Στο λέω απ’ τα βάθη της ψυχής μου
Και της άδειας μου ζωής
Γιατί τα χείλη αν ενωθούνε
Δεν θά ’ναι λάθος μιας στιγμής
Θά’ναι το τέλος μιας φράσης
Που λέει εγώ, κι εσύ, εμείς

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε
Τίποτα δεν είναι λάθος... Όλα είναι επιλογές,στιγμές,ζωή... τα πάντα :)
Καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Κάποιες φορές θα 'θελα τόσα να σου πω
κάποιες βραδιές που σε ένα λάθος μου πονάω
και που φοβάμαι την αλήθεια της ζωής
που με ματώνει όταν δίπλα της περνάω

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε
Θέληση να υπάρχει και ακόμα και τα λάθη διορθώνονται. Και επίσης πιστεύω πως αν υπάρχει θέληση μπορούμε να ακούσουμε όσα έχουν να μας πουν :)

Ανώνυμος είπε...


Περπάτησα στα χάδια σου
που μου 'παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου
και χάνομαι τα βράδια

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε
Πού χάνεσαι τα βράδια?

Ανώνυμος είπε...

Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ
μη με πάρεις για τρελό
από νύχτα σε νύχτα τριγυρνώ
σαν φεγγάρι που ψάχνει ουρανό

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε...
Πρέπει να τα πούμε εμείς οι 2...
Τι λες;

Ανώνυμος είπε...

Στ’ άστρα θα πω τον πόνο μου
πού δεν τον μαρτυρούνε

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε
Πες τον και σε μένα...

Ανώνυμος είπε...

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου

Υάδα είπε...

@ Ανώνυμε
Κατι δικό σου ίσως...

Ανώνυμος είπε...

άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
εγώ κοιτώ τα μάτια σου και ταξιδεύω....

Ανώνυμος είπε...

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

Ανώνυμος είπε...

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Ανώνυμος είπε...

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Ανώνυμος είπε...

- Να σου πω;
- Νιώθω πως εμείς οι δύο δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Δεν υπάρχει τέλος σε τίποτα. Υπάρχει απλά συνέχεια με άλλη μορφή. Και όταν όλα θα είναι πιο ξεκάθαρα, θα συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε σταματήσει. Νιώθω πως εμείς οι δύο έχουμε τόσα πολλά ακόμα να ζήσουμε... Μια ζωή που δεν προλάβαμε να ζήσουμε...

Ανώνυμος είπε...

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΛΙΓΑΚΙ ΟΥΡΑΝΟ

https://www.youtube.com/watch?v=npOLeqpGlmg

Ανώνυμος είπε...

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Υάδα είπε...

@Ανώνυμε πιστεύω πως τίποτα δε χάνεται τυχαία... αντιθέτως οποίος χάνεται το έχει θελήσει... τι λες;