Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Μαθηματικές ανορθογραφίες


Ξυπνάς το πρωί, ανοίγεις τα παράθυρα του δωματίου να μπει ο ήλιος σαν ξημερώσει, ανοίγεις τα παράθυρα της ψυχής σου για να ξεκινήσει η μέρα σου.
Συνήθως, αρχίζεις με χίλια και ένα πρέπει να προσπαθείς να τα ακολουθήσεις, με απώτερο στόχο να τα φτάσεις και να τα κατακτήσεις. Κυνήγι των καθημερινών, κυνήγι των προς το ζειν, κυνήγι να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά σου, κυνήγι να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, σε όσα πρέπει, ώστε το βράδυ που θα επιστρέψεις πάλι στο σπίτι να έχεις καλύψει όσα περισσότερα πρέπει από την ατελείωτη λίστα σου.




Και η μέρα κυλάει, οι στιγμές σε προσπερνούν κι εσύ τις βλέπεις να σου κλείνουν το μάτι, ανήμπορος να τις αρπάξεις και να τις κάνεις δικές σου.
Και έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι, τί έδωσες σήμερα στον εαυτό σου. Τί του προσέφερες από όσα λαχταράς. Υπήρξε κάποια στιγμή μέσα στη μέρα που σταμάτησες για λίγο τα πρέπει για να χαρίσεις σε εσένα το ελάχιστο από όσα θέλεις; Έδωσες στον εαυτό σου λίγες στιγμές χαλάρωσης, λίγες στιγμές στις οποίες να ένιωσες το είναι σου να λειτουργεί 100%; Λίγες στιγμές που η ψυχή και η σάρκα σου να ρουφούν αυτά που πραγματικά θέλουν;


Σήμερα ξύπνησες νωρίς, χωρίς το πρέπει του ξυπνητηριού να ξυπνάει τα κύτταρά σου και να γ..ει κάθε σου θέλω. Σήμερα ξύπνησες με μια αίσθηση πρωτόγνωρη, όχι τόσο των τελευταίων ημερών, μα πρωτόγνωρη αίσθηση αν ανατρέξεις στο παρελθόν σου. Σήμερα ξύπνησες τείνοντας το χέρι σου ασυναίσθητα στο δίπλα μέρος του κρεβατιού, νιώθοντας πως μουλειπειςκαιμαζιμουλειπωκιεγω*, θέλοντας να πεις το πρώτο σ' αγαπάω της ημέρας, θέλοντας να χωθείς στην αγκαλιά, στην οποία ο χρόνος δεν υπάρχει, μονάχα οι στιγμές και τα θέλω. Μοναδικό συναίσθημα. Κάτι που ίσως το έχεις βιώσει ελάχιστες φορές σε όλη σου τη ζωή, μα το νιώθεις τις τελευταίες μέρες και δεν μπορείς να το παραβλέψεις ή να το αφήσεις να σε προσπεράσει. Και είναι τόσο δυνατό, τόσο μεγάλο και μοναδικό που το έκλεισες και πάλι σε ένα κουτάκι μέσα σου να μη φύγει μακριά σου, γιατί για εσένα είναι πολύτιμο να μπορείς να νιώθεις όσα η ψυχή σου λαχταράει, θέλοντας να μη χάσεις ούτε ένα μικρό κομμάτι από αυτήν την αίσθηση.


Και βγαίνεις στο δρόμο, κλείνοντας πίσω την πόρτα του καταφυγίου σου, βάζεις γυαλιά ηλίου για να μη φανεί πως το μυαλό σου ταξιδεύει εκεί που η καρδιά σου ανήκει και γίνεσαι ένα ανάμεσα στο πλήθος των αγνώστων, μέχρι να βρεθείς με τους ανθρώπους που για πέντε μέρες την εβδομάδα περνάς μεγάλο μέρος της ζωής σου. Και κρύβεσαι πίσω από μια οθόνη τελευταίας ή σχεδόν τελευταίας τεχνολογίας και προσπαθείς να μετακινήσεις τους δείκτες του ρολογιού μπροστά, μέχρι να μπορέσεις να είσαι και πάλι μόνος με τον εαυτό σου και τις επιθυμίες σου.

Και αναρωτιέσαι πόσες από αυτές τις επιθυμίες θα μπορέσεις και σήμερα να καλύψεις, δίνοντας στον εαυτό σου κάτι λίγο από όσα αξίζει να του προσφέρεις. Και μαζί με εσένα, προσπαθείς να καλύψεις τις λαχτάρες του άλλου σου ολόκληρου και όχι μισού. Ποτέ δεν ήσουν της άποψης του άλλου μας μισού. Πάντα έλεγες πως πρόκειται για δύο οντότητες, διαφορετικές η μία από την άλλην, οι οποίες συνυπάρχουν δημιουργώντας άλλο ένα. Πάντα έλεγες πως 1+1=1. Μαθηματικές ανορθογραφίες θα πεις. Μπορεί, μα έτσι νιώθεις το ολόκληρο ένα.


Καλημέρα να έχουμε. Δίνοντας στον εαυτό μας σήμερα κάτι παραπάνω από το μπορώ, κάτι που να πλησιάζει περισσότερο στο θέλω.


*** μουλειπειςκαιμαζιμουλειπωκιεγω: φράση και συναίσθημα μοναδικά επηρεασμένο από ανάρτηση που με βρήκα μέσα στο Χνούδι και ευχαριστώ πολύ για την άδεια να τη χρησιμοποιήσω



24 σχόλια:

ruth_less είπε...

Πόσο καιρό έχει να νοιώσω αυτό που περιγράφεις... να λειτουργώ όχι 100% αλλά έστω και 60%!

κουτάκια, κουτάκια... γεμίσαμε κουτάκια που χώνουμε τις απώλειες και τα θέλω μας... με καπάκι τα πρέπει.

Αχ κι η ψυχή διψά και που να πιεί νερό; Άντε καλή μέρα νάχουμε με υγεία. Πίσω από την πολυτέλεια που μας προσφέρει η τεχνολογία, να ξεφεύγουμε από τη δουλειά κάθε τόσο :)

Υάδα είπε...

ruth_less μου καλή σου μέρα,

κι όμως πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να λειτουργούμε και να εκπληρώνουμε ένα μεγάλο ποσοστό των επιθυμιών μας! Όλα νομίζω θα άλλαζαν..
Σχετικά με τα κουτάκια που αναφέρεις, έχουμε γεμίσει από αυτά. Επιθυμώ, θέλω, λαχταράω, αποζητώ και πολλά αντίστοιχα ρήματα υπάρχουν μέσα σε αυτά με καπάκια τα πρέπει.. Γιατί άραγε αυτά τα πρέπει επισκιάζουν όσα θέλουμε; Δεν είναι άδικο; Δεν αδικούμαστε πρώτα εμείς και μετά οι άνθρωποι γύρω μας;

Η ευσυνείδητη υπάλληλος (λέμε τώρα) δε λειτουργεί σήμερα. Καλοκαίρι έξω, μέσα αρκουδίσιον και τα μυαλά στα κάγκελα...

Πόσο θα ήθελα τώρα έναν καφέ στη θάλασσα δίπλα.. Ένα τσιγάρο δρόμος... ένα τραγούδι απόσταση μέχρι εκεί..

Σε φιλώ γλυκά. Να χαμογελάς ε;

Unknown είπε...

μενω στο κυνηγι...
ο σκοπος του ποιος;;;
η ευχαριστηση; η αυταρεσκεια; το φαινεσθαι; τα προς του ζειν; τα πολλα ή τα λιγα;.....
αραγε εχουμε συναισθανθει τι κυνηγαμε και γιατι;
προσωπικα δε γουσταρω τους συρμους...τους απεχθανομαι οσο τιποτε...
ισως φανω γραφικος ή δον κιχωτης
το κυνηγι μου αρεσει μονο οταν γαληνευει το ειναι μου...

τι αναζητουμε εν τελει...
το ζην ή το ευ ζην;;;

vague είπε...

Όλα είναι μέρος ενός συνόλου μέσα στο οποίο το ένα δεν λειτουργεί χωρίς το άλλο. Όλα και τα μικρά και τα μεγάλα μας χρειάζονται και τα χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να τα ισορροπήσουμε μεταξύ τους, ώστε να παίρνουμε ικανοποιητικές μερίδες από το καθετί.
Θέλει εγρήγορση και συνειδητότητα, τα οποία σπανίως βάζουμε να δουλεύουν γιατί είμαστε παραδομένοι στους αυτοματισμούς μας.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Εδώ είμαι σε ακούω !!!!!
Καλό απόγευμα

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ καλησπέρα,

το κυνήγι της καθημερινότητας.. Χμμ.. Μάλλον αυτό που κυνηγάμε είναι το ζην.. Γιατί αν κυνηγούσαμε το ευ τα πάντα γύρω μας θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δεν είναι απαραίτητο ότι ψάχνουμε το φαίνεσθαι, γιατί όταν οι υποχρεώσεις μας κυνηγούν, τότε - κακώς βέβαια- παραμερίζουμε πολλά, πάρα πολλά από τα θέλω μας.. Δυστυχώς...

Μακάρι να κυνηγούσαμε περισσότερο όσα λαχταράμε.. μακάρι..

Καλό σου βράδυ εύχομαι :-)

Υάδα είπε...

@ Συνοδοιπόρος καλησπέρα,

Αχ αυτοί οι αυτοματισμοί. Συνήθως λειτουργούν εις βάρος μας. Και οι ισορροπίες δύσκολο πράγμα. Μπορούμε να λειτουργούμε άραγε ταυτόχρονα το ίδιο με τα πρέπει και με τα θέλω; Μπορούμε πιστεύω. Αρκεί να γνωρίζουμε τί πραγματικά μας γεμίζει.

Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου. Να είσαι πάντα καλά :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου καλησπέρα,

κι εγώ εδώ είμαι. Πάντα εδώ είμαι. Ακούω εμένα, ακούω όσα προστάζει το μυαλό και η ψυχή, ακούω εσάς...

Υπάρχω, υπάρχετε. Δεν είναι ό,τι σημαντικότερο;

Πάντα να βρίσκεσαι εδώ. Το θέλω και το ξέρεις :-)

Σε φιλώ. Καλό βραδάκι να έχεις :-)

b|a|s|n\i/a είπε...

ίσως δεν έχει σημασία ένα και ένα αν κάνει ένα ή δύο ή μισό. ότι και να κάνει το θέμα είναι να είναι ολοκληρωμένο. και πλήρες. σαν σκέψη. που ολοκληρώνεται σε βλέμμα μέσα.
καλό σου βράδυ!

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a καλησπέρα,

έχεις δίκιο. Σημασία έχει να είναι μια πλήρης οντότητα, ολοκληρωμένη. Να υπάρχει, να μπορεί να αναπνέει, να μπορεί να περνάει όλες τις δοκιμασίες του χρόνου, να μπορεί να ξεπερνάει σκοπέλους που θα παρουσιάζονται, να μπορεί να ζει την κάθε στιγμή, την κάθε μέρα, ολοκληρωμένα.

Και το βασικότερο είναι να μπορούμε να κρατήσουμε σε υψηλό σημείο όλα όσα νιώθουμε. Ή όλα ή τίποτα, δεν είχαμε πει;

Να είσαι καλά εύχομαι. Καλό σου βράδυ :-))

Unknown είπε...

Μόλις περίγραψες την ζωή μου τους τελευταίους μήνες. Αλλά για μένα είναι 0.5 + 0.5 = 1. Κάποτε ήτανε 1 + 0 = 1, αλλά ξύπνησα...και τότε αντιλήφθηκα...

Να περνάς καλά

Athos

Υάδα είπε...

@ Athos Georgiou καλησπέρα,

Κοίτα να δεις συμπτώσεις. Κι εγώ αυτό το 1 + 0 ακουλούθησα στο παρελθόν, όχι με τη θέλησή μου, αλλά λόγω συνθηκών. Άνισος αγώνας αυτός και δεν οδήγησε πουθενά.

Ξύπνησα κι εγώ...

Να είσαι καλά και καλώς όρισες

Καλό ξημέρωμα :-)

Xνούδι είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Δεν υπάρχει άλλο μισό. Υπάρχει μόνο άλλο ολόκληρο. Και τα δύο μαζί, φτιάχνουν ένα πλήρες.

Ευχαριστώ πολύ για όλα. Καλημέρα :)

Masterpcm είπε...

Αέναη διαδικασία η καθημερινότητα και τα παρελκόμενά της...

1+1=1 ισχύει από μαθηματικής άποψης άλλωστε.

Καλημέρα σας

Υάδα είπε...

@ Χνούδι καλημέρα

Εγώ σε ευχαριστώ και για την έμπνευση αλλά και για την άδεια να το χρησιμοποιήσω. Με βρήκα μέσα εκεί, με βρήκα στην καθημερινότητά μου..

Να είσαι καλά. :-))

Υάδα είπε...

@ Masterpcm καλημέρα,

όντως η καθημερινότητα ανήκει σε όλα αυτά που τρέχουν μέσα στη ζωή μας. Αρκεί να μπορούμε να μην αφήνουμε στιγμές να κυλούν μακριά μας. Στιγμές που εμάς θα γεμίζουν τη μέρα μας, στιγμές που θα μας κάνουν να νιώθουμε όσα λαχταράμε.

Οι υποχρεώσεις πολλές, το ξέρω...

Παντού χρειάζονται ισορροπίες..

Να είσαι καλά. Καλή σου μέρα :-))

Unknown είπε...

ακριβής ανάρτηση...ωραία....
θέλει προσπάθεια..και πολλή μάλιστα....η καθημερινότητα οι ανάγκες οι υποχρεώσεις...μας τρώνε..και όταν κάνουμε το ζ....της ημέρας βλέπουμε τι χάσαμε τι κερδίσαμε....σαν άνθρωποι....

νάσαι καλά πολύ ωραίο

Υάδα είπε...

@ homemade καλησπέρα,

Τελικά όλα μας κυνηγούν και όλα τα κυνηγάμε.. Δε ξέρω ποιός θα φτάσει πρώτος, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία τελικά. Αρκεί να μην αναλωνόμαστε.
Να είσαι καλά. Καλό σ/κ!

Valisia είπε...

Θέλω να με κοιτάξετε στα μάτια και να μου υποσχεθείτε ότι δεν χωράνε τα "πρέπει" στην δική σας υπόσταση.Εσείς είστε υπεράνω.
Αφήστε που καλοκαιριάζει κι αυτό από μόνο του είναι συνυφασμένο με τα "θέλω" μας.

Υάδα είπε...

@ Valisia,

Έχετε απόλυτο δίκιο ως προς το καλοκαίρι και τα θέλω μας. Αν μπορούσα να σας κοιτάξω στα μάτια, θα σας το υποσχόμουν. Συνήθως τα θέλω μου ακολουθώ, με το αντίστοιχο τίμημα να καλούμαι να εξοφλήσω στο ταμείο. Αλλά μια ζωή την έχουμε.. Μπαίνουν και τα πρέπει μέσα στην καθημερινότητά μας και όχι μόνο, αλλά όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε. Έτσι δεν είναι; Θα έχει και ωραίο βράδυ απόψε.. καλοκαιρινό..

ναδα.- είπε...

Το χειρότερο είναι να λείπει και να είναι δίπλα
Ελπίζω να μην ζεις κάτι τέτοιο (ούτε και αυτός, αυτή, αυτό. ):P
Πάλι μου άρεσε το κομμάτι
Καλό βράδυ

:)

Υάδα είπε...

@ Νάδα,

το καλό είναι ότι είναι δίπλα μου. Αυτό δεν είναι που έχει σημασία;

Καλή σου εβδομάδα. Να είσαι καλά

ναδα.- είπε...

ναι αυτο .

η αγαπη δεν εχει σχημα.
ουτε ορια.
ειναι απειρη.

:)

Υάδα είπε...

@ Νάδα,

είναι, αν την εκτιμήσουμε όπως πρέπει...

Καλό σου βράδυ :-)