Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Ακροβατώντας


Στη μέση του πουθενά, ισορροπείς σε σκοινί αόρατο. Στροβιλίζεσαι σε στιγμές.
Κλείνεις τα αφτιά να μείνεις μόνος με τους ήχους της σιωπής. Κουλουριάζεσαι στο κρεβάτι σε εμβρυική στάση, κρατώντας ανάμεσα στο στήθος σου ό,τι πολυτιμότερο έχεις. Κρατάς σφραγισμένο το στόμα και τα μάτια, να μη ξεφύγει λυγμός, να μη κατρακυλήσει δάκρυ. Και κοιμάσαι, για να σταματήσεις να σκέφτεσαι. Ποιός σου είπε ότι τα όνειρα σταματούν στον ύπνο; Σε κυνηγούν για να σου αποδείξουν ότι όσα έζησες ήταν αλήθεια. Μια αλήθεια που ευδοκιμεί στο χώρο και στο χρόνο. Το δικό σου χρόνο, όπως εσύ τον έχεις ορίσει.


Και μετά σιωπή
. Απόλυτη. Εσύ και τίποτε άλλο. Σαν να βρίσκεσαι σε τούνελ περιμένοντας να αντικρίσεις το φως, πατώντας το γκάζι στο τέρμα. Μέχρι το σημείο που όλα τα συστήματα χτυπούν κόκκινο. Κι εσύ εκεί, συνεχίζεις γνωρίζοντας τον κίνδυνο. Η ταχύτητα έχει γίνει ένα με τις ανάγκες σου, όπως ο ύπνος, για να μη σκέφτεσαι. Εκατομμύρια εικόνες περνούν από μπροστά σου, τυλίγοντας την αναπνοή σου. Μάσκα οξυγόνου απαραίτητη για να συντηρηθείς. Ή μήπως το οξυγόνο σου είναι κάτι άλλο;

Φτάνεις στην παραλία που ποτέ δεν είχες συναντήσει στο παρελθόν. Κι όμως, από κάπου την ξέρεις. Κάπως, κάποτε είχες ξαναέλθει εδώ. Όλα γνώριμα. Και η αίσθηση του από πάντα, συνυφασμένη με όσα νιώθεις. Νικοτίνη ρουφάς και χάνεσαι στα μάτια απέναντί σου τόσο βαθειά, όσο ένας δύτης με παγκόσμιο ρεκόρ. Ξεπέρασες τον εαυτό σου. Και ξεκινάς το κολύμπι. Όχι μόνος πλέον. Και κολυμπάς, κολυμπάς, κολυμπάς, νιώθοντας να σε ακολουθεί. Εκεί, δίπλα σου, κρατώντας σου το χέρι.

Και αναδύεσαι στην επιφάνεια, ανοίγεις και πάλι τα μάτια από τον ύπνο που σε υποχρέωσες, βγαίνεις στην παραλία, σηκώνεσαι από το κρεβάτι, προχωράς στην άμμο και χάνεσαι στο βάθος του διαδρόμου. Σαν σκιά, σαν αερικό, σαν κάτι άυλο μα ταυτόχρονα τόσο ζωντανό. Η πόρτα κλείνει και μαζί της παίρνει τη μυρωδιά σου, την ύπαρξή σου, τα θέλω σου. Γυρίζεις στη θάλασσα πάλι, επιστρέφεις στο κρεβάτι σου, κάνεις μια μεγάλη βουτιά, τυλίγεσαι με την κουβέρτα πάλι σε εμβρυική στάση, κρατώντας και πάλι στην αγκαλιά σου ό,τι πολυτιμότερο έχεις, ξεκινάς το κολύμπι. Πλέον, όχι μόνος.

Έζησες. Είναι αλήθεια. Έζησες για μια ακόμη φορά όσα λαχτάρησες, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς παζάρια. Εσύ, εσύ και η αλήθεια σου.

18 σχόλια:

Masterpcm είπε...

Όλα στηρίζονται σε ισορροπίες... και είναι δύσκολες οι άτιμες...

Πολύ δύσκολες...

b|a|s|n\i/a είπε...

συμπληρωματικά με το προηγούμενο... αυτό δεν είναι ευτυχία; να ζεις την αλήθεια σου; με αλήθεια; τόσο απλά. τόσο δύσκολα. μα κυρίως τόσο αληθινά...

ruth_less είπε...

Ακροβασίες, επικίνδυνες ισορροπίες, πότε βουλιάζεις, πότε βγαίνεις στην επιφάνεια για βαθειές ανάσες... κύκλοι της ζωής όλα - ασύμμετρα κομμάτια κάποτε, αλλά αυτή είναι η Αλήθεια.

Πως αλλάζει ο χώρος ανάλογα με τον χρόνο, τις συνθήκες - μαζί ή μόνοι... αυτό κάνει τη διαφορά στο χρώμα γύρω μας.

Να ζεις πάντα σου εύχομαι αυτό που λαχταράς... όσο, τόσο. Αυτή είναι η δική σου Αλήθεια καλή μου Υάδα. Καλό βράδυ νάχεις εύχομαι.

Υάδα είπε...

@ Masterpcm καλησπέρα,

όλα εκεί στηρίζονται, μα τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν υπάρχει θέληση. Άλλωστε είναι στη φύση μας να αντιμετωπίζουμε ακόμη και τις πιο δύσκολες προκλήσεις, οποιαδήποτε στιγμή.

Να ισορροπούμε μαθαίνουμε στην πορεία. Τίποτα δεν το γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Αν πάνω σε ένα ποδήλατο είναι δύο, τότε η ισορροπία θα είναι καλύτερη και ευκολότερη.

Ηθικό δίδαγμα: Όλα μπορούν να γίνουν... αρκεί να το θέλουμε πραγματικά ;-))
Συμφωνείς;

Καλό απόγευμα να έχεις...

Υάδα είπε...

b|a|s|n\i/a καλησπέρα :-))

Αυτό το κείμενο, είναι συνέχεια του προηγούμενου και έτσι κάπως θα συνεχίσουν όλα όσα έρχονται.

Να είμαστε καλά, να γευόμαστε την ευτυχία και τις αλήθειες της όπως την κατακτούμε, γιατί καλώς ή κακώς τίποτα δε μας χαρίζεται αμαχητί σε αυτή τη ζωή.

Να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ :-))

Υάδα είπε...

ruth_less μου,

να σου ζητήσω κάτι; Να κρατήσω μια σου φράση που με αντιπροσωπεύει πλήρως; Να την βάλω δεξιά στο blog μου;

Πως αλλάζει ο χώρος ανάλογα με τον χρόνο, τις συνθήκες - μαζί ή μόνοι... αυτό κάνει τη διαφορά στο χρώμα γύρω μας.... πόσο δίκιο έχεις..

Κάποτε όλοι βουλιάξαμε και ίσως να ξαναβουλιάξουμε.. είναι από τους απαράβατους νόμους της ζωής που καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Αρκεί να υπάρχει εκεί το χέρι που θα μας τραβήξει στην επιφάνεια..

Μακάρι όλοι να ζούμε την ευτυχία, για όσο.. αυτή κρατάει. Μακάρι να ζούμε κάθε στιγμή της έντονα. Τότε ναι, ζούμε πραγματικά.

Είναι δύσκολο να μπορέσει κανείς να καταλάβει τον άλλον μέσα από μερικές γραμμές από λέξεις. Πόσο μάλλον όταν όλα είναι κωδικοποιημένα. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορείς και με νιώθεις ;-))

Να είσαι καλά. Καλό σου απόγευμα και περιμένω την έγκρισή σου ώστε να κρατήσω τη δική σου φράση.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλησπέρα Υάδα.....

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

καλησπέρα και σ’εσένα. Ελπίζω να είσαι καλά :-)

ruth_less είπε...

Υάδα μου
και φυσικά μπορείς να το αναρτήσεις - η τιμή είναι δική μου :)

Υπάρχουν κάποιοι μυστικοί κώδικες, κάποια γνωρίσματα που πλανούνται στον αέρα... οι ψυχές αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Κι εγώ χαίρομαι πολύ γι΄αυτό.

Καλό υπόλοιπο μέρας (και νύκτας) νάχεις Υάδα μου.

Υάδα είπε...

ruth_less μου,

πήρε τη θέση του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Και η στιγμή που το έγραψες σε συνδιασμό με την ανάρτηση, ήρθε κι έδεσε.

Καλή συνέχεια να έχεις κι εσύ. Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ ;-))

Valisia είπε...

Breath in,breath out και ξεκινήστε.

Έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για την πιο ευχάριστη διαδρομή πάνω σε τεντωμένο σχοινί.

Y.Γ:Μην ξεχνάτε να αναπνέετε ΚΑΙ κατά την διάρκεια της εξισορρόπησης.Μην σας χάσουμε από τίποτε άλλο και δεν σας απολαύσουμε με κορμάκι και καλσόν,μια καλή ακροβάτρια του ελλόγου σας.

So Far Away είπε...

Γεια σου Υάδα ,

Μπαίνοντας στο blog σου άκουσα τους πολύ καλούς Babe Ruth , Με ταξίδεψες πολλά χρόνια πίσω έζησα ακουγοντάς το τραγούδι κάτι ανάλογο με αυτό που περιέγραψες στην αναρτησή σου , μόνο που δεν είχα κλείσει ακόμα τα μάτια . . . .

Υάδα είπε...

@ Valisia καλημέρα σας,

τέτοιο θέαμα δεν πρόκειται να το χάσετε. Θα σας κρατήσω εισιτήρια VIP.
Αλλά να σας πω άλλη μια αλήθεια; Η συγκεκριμένη, είναι η πιο σημαντική και πιο όμορφη εξισορρόπηση της ζωής μου. Ίσως ό,τι καλύτερο.

Μεταξύ μας πάντα μιλώντας, έτσι;;;; (δε μας διαβάζει κανείς ε;;)

Καλή σας ημέρα, όπως τη λαχταράτε ;-))

Υάδα είπε...

So far away ..... καλημέρα σου :-))

Στα όνειρα ας μην έχουμε κλειστά τα μάτια. Ας τα ζούμε όπως μας έρχονται. Κι αν το ταξίδι είναι μεγάλο, τότε η ζωή μας έχει ήδη κλείσει το μάτι.

Να είσαι καλά. Καλή συνέχεια :-))

Unknown είπε...

σου αφιερωνω ενατραγουδι των πανου και χαρη κατσιμιχα....
"η μοναξια του σχοινοβατη"

http://www.youtube.com/watch?v=LvkyPuFCIio

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ καλησπέρα,

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώκρατάω από το τραγούδι αυτόν το στίχο..

Όταν μοιράζεσαι τη μοναξιά έστω και με μία ακόμη ψυχή... τότε είναι ό,τι καλύτερο. Δε ξέρω αν με καταλαβαίνεις, μα αυτό είναι και το νόημα της ανάρτησης..

Να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ :-))

Unknown είπε...

αγαπητη υαδα....γνωριζω πολυ καλα τι ειναι μοναξια...τη βιωσα και τη βιωνω....
καλο ειναι να μοιραζομαστε οι ανθρωποι οχι μονο οσα μας λυπουν μα και αυτα που μας χαροποιουν..

ευχαριστω...

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ,

όλοι μας τη βιώνουμε ή την έχουμε βιώσει. Όταν όμως τη μοιραζόμαστε, γίνεται ευκολότερη :-)

Να είσαι καλά. Καλό σου βράδυ