Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Εκείνη

- Τί έχεις καρδιά μου;
- Μια χαρά είμαι. Δεν έχω κάτι, του είπε χαμογελώντας..

- Σίγουρα;

- Σίγουρα. Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Σου το είχα πει από την πρώτη στιγμή. Μου αρέσει να βλέπω εκφράσεις, να βλέπω μέσα στα μάτια και στα λόγια των ανθρώπων. Να μπορώ να σχηματίζω μια ολοκληρωμένη εικόνα για εκείνους
που μοιράζομαι στιγμές μαζί τους.

Έτσι κι εκείνην τη μέρα.
Έκείνη έβλεπε, συμμετείχε, γελούσε, ζούσε. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε νιώσει τον εαυτό της τόσο γεμάτο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε νιώσει τη ζωή να της χαμογελάει; Απέναντί της πρόσωπα στα οποία καθρεπτιζόταν η ευτυχία, πρόσωπα που ζούσαν το σήμερα και σχεδίαζαν το αύριο, απομακρύνοντας από γύρω τους καθετί σκοτεινό. Και πόσο χαιρόταν Εκείνη που τους έβλεπε έτσι... Πόσο πολύ.


Έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του ώστε να νιώσει λίγο από τη ζεστασιά του, να νιώσει την παρουσία του δίπλα της, να νιώσει ότι ήταν αληθινά όλα αυτά, όσο απίστευτα κι αν φαίνονταν. Το είχε συνειδητοποιήσει πλέον. Χρειάστηκαν ώρες, αλλά κατάφερε και το συνειδητοποίησε. Άνοιξε τα χέρια του και την έκλεισε στην αγκαλιά του κι Εκείνη κουλουριάστηκε σα μικρό παιδί. Έτσι ένιωθε. Ένα παιδί που του είχαν δώσει το ομορφότερο δώρο, τον ήλιο στα χέρια του. Μέχρι χθες Εκείνη πίστευε πως ο ήλιος ήταν κάτι άπιαστο. Από εκείνη τη μέρα κάθε φορά που κοιτούσε τα μάτια του, ένιωθε πως της χάριζαν τον κόσμο ολόκληρο. Με ποιό αντάλλαγμα άραγε; Ίσως να μη μάθαινε ποτέ. Της ήταν αρκετό που μπορούσε να τον κάνει να γελάει και να λάμπει το πρόσωπό του. Της αρκούσε που τον έβλεπε ευτυχισμένο. Ρουφούσε κι Εκείνη από την ευτυχία του



Βιάζεται η ευτυχία λένε. Βιάζεται να ζήσει, να πάρει μορφή, να γίνει ανάσα. Και Εκείνη ζούσε για εκείνον. Από την πρώτη στιγμή. Σαν να τον γνώριζε από πάντα. Σαν να γνωρίζονταν από παιδιά. Το μόνο που ήθελε ήταν να είναι καλά εκείνος. Κάθε στιγμή. Να το νιώθει. Και θα του έδινε τα πάντα, όσα χρειαζόταν, για να της χαρίσει ένα του χαμόγελο. Να χαρίσει ο ένας στον άλλον την αγάπη. Να ταξιδέψουν με τη ζωή παρέα, όπως μόνο οι δυό τους γνώριζαν. Χωρίς πυξίδες και χάρτες. Η αγάπη δε χρειάζεται πορείες. Μονάχα ψυχή. Και αυτήν τη διέθεταν και οι δύο τους...

And life goes on and on ...

12 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

μονάχα ψυχή. αληθινή. με διάθεση να μοιράσει. και να μοιραστεί.
καλό σου βράδυ! :)

Υάδα είπε...

b|a|s|n\i/a καλησπέρα :-))

Όταν η ψυχή μοιράζεται, τότε ακόμη και τα δυσκολότερα μπορούν να κατακτηθούν.

Μονάχα αλήθειες χρειάζεται... Μονάχα αυτές...

Καλό ξημέρωμα να έχεις ;-)

ruth_less είπε...

Να Της πεις να Ζήσει κάθε στιγμή, για Εκείνη, για εκείνον, για την αγάπη που μοιράζονται... και εύχομαι η ζωή να συνεχίζει on and on, πάντα έτσι...

Καλό βράδυ Υάδα μου.

Υάδα είπε...

ruth_less μου καλησπέρα,

σου υπόσχομαι να Της μεταφέρω το μήνυμά σου και να συνεχίσει να ζει μαζί Του και να μοιράζεται το ολόκληρο, το ένα...

Καλό ξημέρωμα να έχεις καλή μου. Σε ευχαριστώ για τη συντροφιά σου εδώ :-))

Valisia είπε...

Εκείνη το ξέρει ότι γράφετε και την εκθέτετε έτσι;
Τς τς τς τς....φίλη να σου πετύχει!

Υάδα είπε...

@Valisia καλημέρα,

ακόμη κι αν δεν το έχει δει ακόμη, θα το δει λείαν συντόμως. Την εξέθεσα.. το γνωρίζω, αλλά μόλις μου εξιστόρησε τα όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα/νύχτα, θέλησα να τα καταγράψω..

Το κρίμα στο λαιμό μου.. Ξέρω ξέρω...

Να είστε καλά ;-))

Masterpcm είπε...

Δεν γνωρίζω.
Δεν απαντώ.

Καλημέρα.

:-)

Υάδα είπε...

Masterpcm καλημέρα

Κι εγώ που έμαθα, να τα αποτελέσματα ;-)

Να είσαι καλά

Marianthi Christofidou είπε...

Αχ αχ και ξανά ματα αχ!!!
:))
Φιλιά πολλά!

Υάδα είπε...

Manani μου καλησπέρα,

είναι αυτές οι ιστορίες όμως, να τις τρως σαν γλυκό κουταλιού..
Συμφωνείς;

Καλό σου απόγευμα. Φιλιά :-))

ΦΟΥΛΗ είπε...

Όταν ερωτευόμαστε γινόμαστε σαν μικρά παιδιά, και κουρνιαζουμαι στην αγκαλιά του αγαπημένου μας
Μετα ξυπνάμε χαχαχα......

Υάδα είπε...

ΦΟΥΛΗ μου,

μάλλον κάπως έτσι πρέπει να συμβαίνει. Αρκεί όταν θα ξυπνήσουμε να είναι ακόμη δίπλα μας κι εμείς δίπλα του.

;-)

Καλό σου βράδυ