Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Για έναν καβαλάρη της ζωής

Και αναζητάς εκείνα τα μικρά και απλά μέσα στην καθημερινότητα που θα σε κάνουν να νιώσεις πως έχεις πάνω σου το ουρί του παραδείσου. Μη νομίζεις πως ψάχνεις για κάποια μεγάλα ή άπιαστα, αντιθέτως, πρόκειται για απλά πράγματα που βρίσκονται συνεχώς στο μυαλό σου μα με δυσκολία μπορείς να κατακτήσεις. Όχι επειδή δε θέλεις, μα γιατί κάποιοι κάποτε δεν είχαν προνοήσει να σου εξασφαλίσουν και να σου αφήσουν ως παρακαταθήκη. Μα ακόμα κι αν είχες χτίσει το δικό σου βασίλειο, έρχεται μια στιγμή που μπορεί όλα σου τα όνειρα να γκρεμιστούν, να φυσήξει ένα αεράκι και να πάρει μαζί του όσα τόσο καιρό με αγάπη φρόντιζες.

Και τότε μπλέκεσαι σε έναν κυκεώνα για να μπορέσεις να διασώσεις τα πλέον ανεκτίμητα κομμάτια της ζωής σου, λειτουργώντας όπως θα έκανε ο καθένας από
εμάς, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Και πώς να κάνεις διαφορετικά; Πώς να μπορέσεις να αναλογιστείς το μετά, όταν το παρόν είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτεις; Τί σου απομένει να κάνεις όταν ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός σου, όταν το κάθε δευτερόλεπτο γίνεται εχθρός, μαχαίρι που χωρίς έλεος σου ξεσκίζει τα σωθικά;

Θυσιάζεις δικές σου προσωπικές στιγμές, τα θέλω σου παραμερίζονται και κλείνονται στο χρονοντούλαπο μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή που θα μπορέσουν να πάρουν μορφή, να αποκτήσουν πνοή και να γίνουν ζωή. Υπερβάλλεις εαυτώ για να μπορέσεις να δώσεις όσα παραπάνω μπορείς, παραγκωνίζοντας όσα
λαχταράς.

Και έρχονται κάποιες στιγμές που λυγίζεις. Ειδικά εκείνες τις νύχτες τις αξημέρωτες, όταν μένεις μόνος με τις σκέψεις σου και αναλογίζεσαι αν κατάφερες τη μέρα που πέρασε να δώσεις μια ακόμη ανάσα εκεί που οφείλεις.
Και σε αυτές τις στιγμές του απολογισμού, κάποιες φορές πονάς, ματώνεις. Ξέρεις όμως πόση δύναμη κρύβεις μέσα σου; Ξέρεις πόσες φορές έχεις αγγίξει ή ξεπεράσει τα όρια του ίδιου σου του εαυτού; Ξέρεις πως με τη θέληση σου έχεις μπορέσει να αγγίξεις το ακατόρθωτο, θέτοντας την ίδια σου τη ζωή σε κίνδυνο;

Κι όμως. Αντέχεις, παραβλέπεις, προσπερνάς και γυρίζεις την πλάτη, έχοντας ως μοναδικό σκοπό αυτά που αξίζουν.
Αν αυτή δεν είναι η δύναμη της ανθρώπινης φύσης, αν αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο δώρο του ανθρώπου, αν αυτό δε θεωρείται μεγαλείο ψυχής, τότε τί είναι αυτό που πραγματικά αξίζει να υποκλιθώ μπροστά του; Ακόμα κι αν η πορεία που χρειάστηκε να ακολουθήσεις είναι λανθασμένη για κάποιους, ακόμα κι αν τα όρια που θέτονται από κάποιους τα έχεις περάσει προ πολλού, ξέρω καλά τους λόγους, κατανοώ το σκοπό.


Δρόμοι ατελείωτοι χωρίς συγκεκριμένη διαδρομή, ταχύτητα ιλιγγιώδης που τις περισσότερες φορές καταρρίπτεται, ψυχή που πουλιέται στο διάβολο σε τιμή ευκαιρίας, αναπνοή δανεισμένη χωρίς επιστροφή και ένα χαμόγελο ευτυχίας που αδημονεί να σχηματιστεί.

Μα θα συμβεί, είμαι σίγουρη...


Για εκείνον τον καβαλάρη που ξέρει καλά το νόημα της ζωής...

12 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

στα απλά. στα καθημερινά. στα απτά. υπάρχει τόσο μα τόσο νόημα. σαν αλήθεια υπάρχει.
καλημέρα σου!

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

όντως υπάρχει Βασίλη μου. Ίσως η ουσία της ζωής εκεί βρίσκεται. Αρκεί να δίνουμε τη σημασία που πρέπει, να μην αφήνουμε να κυλούν οι στιγμές χωρίς να τις ζούμε.
Μαχητές και καβαλάρηδες είμαστε όλοι μας. Μα κάποιοι αξίζουν πολλά, όταν δίνουν τη ζωή τους για κάποια ανώτερα ιδανικά.

Καλή Κυριακή να έχουμε, αν κι εγώ παλεύω να σώσω το lap top μου... μάλλον αργοπεθαίνει... και δε ξέρω τί να κάνω.. τώρα είμαι με δανεικό... :-(((

ΦΟΥΛΗ είπε...

Την απέραντη αγαπή μου στον καβαλάρη τής ζωής...
Και εγώ ίσα που το πρόλαβα το λαπ τοπ από του χάρου τα δόντια....
Καλησπέρα...

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

Θα μεταφέρω την αγάπη σου :-) γιατί μπορεί να μη το διαβάσει, ή μπορεί να αργήσει να το διαβάσει.

Ελπίζω να το προλάβω κι εγώ γιατί αλλιώς θα σκάσω από τη στενοχώρια... έχω τόσα πράγματα μέσα...

Φιλιά πολλά Φούλη μου.. κάτι σε σοκολατένιο γλυκό βρίσκεται;

ruth_less είπε...

Καβαλάρηδες όλοι τελικά είμαστε με τον ένα ή άλλο τρόπο. Δύναμη εύχομαι στο δικό σου καβαλάρη.

Πόσο εξαρτώμαστε τελικά από αυτά τα laptop! Κι εγώ πέρσι αποχωρίστηκα το πρώτο μου πολυαγαπημένο... πρόλαβα κι έσωσα όσα είχα μέσα. Είναι ντελικάτα και θέλουν προσοχή. Φιλιά πολλά Υάδα μου.

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Δεν είμαι και τόσο βέβαιος αν ετούτος ο καβαλάρης γνωρίζει και τόσο καλά το νόημα της ζωής.

Αν μας δεις από ψηλά, σε κάποια αντιστοιχία του τραγουδιού του Χατζή όταν κοιτάς από ψηλά...

Θα δεις πολλές ενεργειακές κουκκίδες να πασχίζουμε στη ζωή μας να συγκεκριμενοποιήσουμε την ενέργειά μας και να γυρίζουμε στροφές γύρω απ' τον εαυτό μας σα μεθυσμένοι ινδιάνοι που χορεύουν να βρέξει.

Αν φτάσουμε κάποια στιγμή να γίνουμε μονάδες προσφοράς για το κοινό καλό ίσως αυτός είναι ένας υψηλός σκοπός.

Καλό βράδυ.

Υάδα είπε...

@ ruth_less

σ'ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ αυτό εύχομαι. Αν και κάποιοι άνθρωποι έχουν έμφυτη αυτήν τη δύναμη. Με αυτή πορεύονται και με αυτήν αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες που τους παρουσιάζονται. Και είναι και κάποιες δυσκολίες που θέλουν προσπάθεια για να προσπεραστούν...

Καλό βράδυ να έχεις. Σε φιλώ :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

έχω διαφορετική άποψη. Γιατί όταν κάποιοι άνθρωποι ματώνουν για κάποια ιδανικά τα οποία αν όχι όλοι μας,τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ως δεδομένα, τότε ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε την αξία τους.
Τις περισσότερες φορές είναι δυσδιάκριτοι τέτοιοι καβαλάρηδες. Κάποιες άλλες φορές, δεν αναγνωρίζονται καν... μα υπάρχουν...

Κι αν κάποιες φορές δε συμβάλλουν στο "κοινό" καλό, κι αν θεωρείται από κάποιους η πορεία τους λανθασμένη, ίσως τα κριτίρια με τα οποία τους ακτινογραφήσαμε, να μην ήταν τα κατάλληλα..

Καλό βράδυ να έχεις :-)

m.blanco είπε...

Πιο κατάλληλο τραγούδι δεν μπορούσες να βρεις, τέλειο.
Καλησπέρα

Σκιά με παλμό είπε...

για μένα οι αλήθειες είναι για να καταρρίπτονται από πιο μεγάλες αλήθειες. Το ίδιο πιστεύω και για τα όρια. Έχουμε δύναμη, όχι απέραντη αλλά σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της το υποτιμούμε.

Υπήρχε καιρός που τους καβαλάρηδες τους υποτιμούσα. Νομίζω πως αυτή τη περίοδο άρχισα πια να καταλαβαίνω τη σημασία τους. Και εκπλήσσομαι....

Υάδα είπε...

@ m_blanco

είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, το οποίο έψαχνα πολύ καιρό γιατί δεν μπορούσα να θυμηθώ τον τίτλο. Έχει κι αυτό τη δική του ιστορία...

Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

ελπίζω μονάχα κάποιες αλήθειες να μην καταρριφθούν, γιατί φοβάμαι τις ισορροπίες εντός κί εκτός.

Όσο για τους καβαλάρηδες, εκπλήσσομαι κι εγώ με τη δύναμη της ψυχής τους κι ας μην παραδέχονται πως η ψυχή τους αξίζει. Ακόμα βρίσκομαι στη διαδικασία να τους κατανοήσω όπως τους αξίζει.

Καλό βράδυ να έχεις :-)