Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Μικρές νοθείες στ' όνειρο

Ένα ακόμα βράδυ με βρήκε να αδημονώ για τις στιγμές που θα έρθουν, για τις στιγμές που το χθεσινό βράδυ ζωγράφιζα στον καμβά της ζωής μου. Έβαζα χρώματα, πολλά, αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, φώτιζα το κάθετί γύρω μου, έδινα ψυχή σε ό,τι άψυχο βρισκόταν πλάι μου και ταξίδευα... ταξίδευα...

Και σαν έφτασε σχεδόν το ξημέρωμα και ξάπλωσα, με δυσκολία κατάφερα να κλείσω τα μάτια μου γιατί οι στιγμές εκείνες που πριν λίγο είχα ζωγραφίσει μέσα μου, ξεπηδούσαν μπροστά μου και διεκδικούσαν τη δική τους θέση στο παρόν μα και στο μετά από λίγες ώρες. Κραύγαζαν και τραγουδούσαν ταυτόχρονα μελωδίες που αιχμαλώτιζαν την απόλυτη σιωπή της αυγής. Βυθίστηκα σε ύπνο λίγες στιγμές αργότερα, έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου ένα χαμόγελο ηρεμίας, ασφάλειας και γαλήνης. Είναι ωραία στον παράδεισο, σκέφτηκα.. γιατί μόνο στον παράδεισο μπορείς να νιώθεις τόσα πολλά και τόσο όμορφα συναισθήματα. Σε έναν παράδεισο που είτε εμείς τον φτιάχνουμε επί γης και τρυπώνουμε μέσα κάποιες φορές και ονομάζεται ευτυχία, είτε σε έναν παράδεισο μακριά από την ανθρώπινη
υπόσταση κι ας είναι για λίγο...

Από τα "80 μέτρα", που τελικά είναι λίγο περισσότερα...

Το απόψε με βρίσκει να αδημονώ, στο ίδιο δωμάτιο, με όλα γύρω μου στην ίδια θέση. Κρατάω στο χέρι μου το φυλαχτό. Ένα βράδυ πριν από μερικούς μήνες το άγγιξα για πρώτη φορά και αμέσως ένιωσα σαν να ήταν από πάντα δικό μου. Κομμάτι της ψυχής και του κορμιού μου... Το καλοκαίρι πέρασε. Αλήθεια, πόσο γρήγορα! Κι όμως, το κρατάω ακόμη στα χέρια μου σαν από χρόνια να περίμενε να γίνει δικό μου. Το ακουμπώ δίπλα στο μαξιλάρι μου, παρατηρώντας το με ένα μειδίαμα στο πρόσωπό μου. Το βλέμμα χάνεται και πηγαίνει και πάλι πίσω σε εκείνες τις καλοκαιρινές στιγμές της νύχτας, όταν οι ήχοι και οι στίχοι γίνονταν ένα, όταν ένα κοίταγμα ήταν αρκετό για να αποκρυπτογραφήσει όσα η ψυχή κραύγαζε μέσα στο σώμα.


Πόσες στιγμές να μετρήσω; Πόσες στιγμές να ονειρευτώ και πάλι; Πόσες στιγμές να περιμένω να γεννηθούν μέσα από τις σκέψεις, τα θέλω και πόσες τελικά μπορούν να μετουσιωθούν σε πράξεις, σε πνοή, σε ζωή; Και τα όνειρα; Αχ, αυτά τα μαγικά όνειρα που δεν γνωρίζουν τί σημαίνουν τα όρια και δύσκολα διακρίνουν την πραγματικότητα και το εφικτό από την φαντασία και το άπιαστο. Μα όσο ζούμε ονειρευόμαστε, παίρνουμε δύναμη από αυτά, παλεύουμε να τα πραγματοποιήσουμε, λαχταράμε να γίνουμε οι πρωταγωνιστές τους. Κι αν τα νοθεύσουμε λίγο, αν προσθέσουμε κάποιες στιγμές κάτι παραπάνω, πασπαλίζοντάς τα με την αστερόσκονη από τις λαχτάρες μας, δεν πειράζει.. Η ψυχή μας βρίσκει και πάντα θα βρίσκει καταφύγιο μέσα σε αυτά.


Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες

ξέρει αν μπορούσε θα ‘κανε μία απ'τα ίδια

αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

20 σχόλια:

ruth_less είπε...

Πόση νοσταλγία στα λόγια σου Υάδα μου... ένα ταξίδι στο χθες που θα γίνει αύριο, προσπερνόντας έτσι πιο εύκολα το σήμερα. Τι θα γινόμασταν χωρίς τα όνειρα; Αλλά και τι θα γινόταν το όνειρο χωρίς τις μικρές νοθείες που το διατηρούν σαν όνειρο;

Απ΄τα σώψυχα βγαλμένες οι λέξεις σου, δίχνουν πόσο έχουν σμιλευτεί με την καρδιά και το μυαλό ταυτόχρονα.

Καλό σου βράδυ καλή μου, γαλήνιο :)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλημέρα ονειροπόλο κορίτσι!!!
Πολλά φιλιά...

Unknown είπε...

νοθεια των ονειρων μου δε δεχτηκα ποτε!!!..και ουτε προκειται..
εγωιστικο δεν ξερω..μα αυτα εχουν μεινει...στη ζωη...και την ζωντανευουν!!!

πραγματικα τα κειμενα σου με ταξιδευουν...

ταξιδιαρικη ονειρικη καλημερα!!

Φως στα όνειρα είπε...

Yαδα μου 'όσο ονειρευόμαστε παιρνουμε δυναμη από τα όνειρα'..
αυτό που ειπες ειναι η ουσία της ίδιας της ζωής..Ονειρεψου λοιπόν και κανε τα αδύνατα δυνατά να τα πραγματοποιήσεις..

αχ,να ξερες πόσο σε καταλαβαίνω

φιλιά πολλά

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Έχω μιά πραγματιστική υπόθεση πάντα στο τσεπάκι μου κι έτοιμη να τη σερβίρω:) όπως δηλαδή με γνωρίζεις...

Μα γκρεμιστής ονείρων ποτέ μου δεν υπήρξα.
Χτίσε λοιπόν. Και μη ξεχνάς, πως ακόμα και ο ισχυρισμός των γερών θεμελίων είναι υπόθεση αναδόμησης.

Σε κάθε περίπτωση το κέρδος είναι του χτίστη:)

Τα φιλιά μου.

magdalini36 είπε...

...τι όμορφα που περιγράφεις την σύνθεση και την δημιουργία αυτού του αινιγματικού καμβά της ζωής και το "ταξίδι" γιά την δημιουργία του...πάντα τα πιό ονειρικά χρώματα να χρησιμοποιείς εύχομαι...

"πόσες στιγμές να μετρήσω;...και πόσες να γίνουν πράξη;"

Τα όνειρα που δεν μπορούμε να κάνουμε δίχως αυτά, κι ας ξέρουμε πως μπορεί ποτέ να μην καταφέρουμε να μετουσιώσουμε σε πραγματικότητα (κι έπειτα τι είναι αυτή η "πραγματικότητα";)

"Αν ονειρεύομαι, ας μη με ξυπνήσει ποτέ κανείς...¨"


Δες κι αυτά αν έχεις χρόνο...γιά κήπους με όνειρα-αγάλματα και παγκάκια Αστερόσκονης
http://tameland.blogspot.com/2009/03/blog-post_20.html
http://tameland.blogspot.com/2009/02/blog-post.html

...πόσο κοντά στην ψυχή μου είσαι...χαίρομαι!
Καλό μήνα!:))

Σκιά με παλμό είπε...

είναι ο αγαπημένος μου ελληνας συνθέτης και η πιο όμορφη ανάρτηση που έχω διαβασει από σένα... Τη τελευταία παράγραφο δε θυμάμαι πόσες φορές τη διάβασα :) Το καταφύγιο των ονείρων... είναι νομίζω η νοθεία που διαχωρίζει τον ονειροπόλο του χθες από τον ονειροπόλο του αύριο. δεν εχω κάτι άλλο να πω, τα είπες εσύ.

προφήτηs είπε...

ένα όνειρο είναι η ζωή... κ ένα όνειρο μαζί της είναι η πραγματικότητα του σήμερα με μάτια κλειστά... κ ανοιχτά μόνο στην αισιοδοξία...

ένα ακόμα όνειρο... να δεις τα ίδια πράγματα ξανα σαν να μην άλλαξαν ποτέ θέση...

καληνύχτα..

Ανώνυμος είπε...

Υάδα μου είναι ασχετο αυτό με τηνα νάρτηση αλλά πάντα ήθελα να σου πω κάτι για τη φωτογραφία που έχεις στο blog στην επικεφαλίδα..Πάντα μου θυμιζε κάτι και τελικά θυμήθηκα..Δεν ξερω αν την έβγαλες εσύ η την πήρες από κάπου αλλά το μέρος υπάρχει..Στη Ρόδο είναιμια παραλία που είναι αδύνατο να κάνεις μπάνιο γιατί πάντα έχει τέτοια κύματα Και αέρα και αγριάδα ταυτόχρονα με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα..Αν ποτέ πας είναι από τη βορειοδυτική πλευρα΄της Ρόδου και εκεί πάντα ο Βοριάς παίζει με το κύμα..


ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Υάδα είπε...

@ ruth_less

Το ταξίδι συνεχίζει. Νοσταλγώντας στιγμές από το χθες και λαχταρώντας στιγμές από το αύριο. Μυαλό και καρδιά συνυπάρχουν τόσο αρμονικά, που ακόμη κι εγώ η ίδια εκπλήσσομαι πολλές φορές :-)

Καλό ξημέρωμα Κυριακής ψυχή μου. Σε φιλώ. Ελπίζω να είσαι καλά

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

Καλό σου ξημέρωμα και καλή επιστροφή στα πάτρια εδάφη εύχομαι :-)

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ

Μικρές νοθείες, βάζοντας αλατοπίπερο στα όνειρά μας, νομίζω πως επιτρέπεται. Όσο κι αν λέμε πως τα όνειρα δε γνωρίζουν από όρια, στην πραγματικότητα επηρεάζονται κάποιες φορές.
Καλό σου ξημέρωμα καλέ μου. Να χαμογελάς κάθε στιγμή.

Υάδα είπε...

@ Ευρυδίκη

Νιώθω πως με καταλαβαίνεις. Όπως επίσης ξέρω πως κι εσύ κάνεις ό,τι μπορείς για να πραγματοποιήσεις τα δικά σου. Μα αυτό δεν οφείλουμε στον εαυτό μας; Ας είναι εγωιστικό, μα αν δεν ενδιαφερθούμε εμείς για τον εαυτό μας, τότε ποιος θα ενδιαφερθεί με την προϋπόθεση να μην τα προδώσει ποτέ;

Καλή Κυριακή να έχεις. Σε φιλώ Ευρυδίκη μου

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

Βάσει αυτού που λες, «το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί και η δουλειά» δεν κάνει μόνον τους... άντρες, αλλά και τις γυναίκες που δεν παύουν να ονειρεύονται. :-))))

Και θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. Τα θεμέλια εμείς τα χτίζουμε κι εμείς γνωρίζουμε αν είναι καλοχτισμένα ή όχι..

Καλό σου ξημέρωμα :-) Φιλιά πολλά

Υάδα είπε...

@ magdalini36

Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ και ακόμα περισσότερο χαίρομαι που είμαι κοντά σε όσα η ψυχή σου νιώθει. Σπάνιο να υπάρξει, μα όταν συμβαίνει, είναι πραγματικά μαγικό. Συνέχισε να ονειρεύεσαι. Συνέχισε να λαχταράς όσα η ψυχή σου προστάζει και μη σταματάς.

Καλό σου ξημέρωμα. Να είσαι πάντα καλά :-)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

Κι εμένα είναι ένας από τους αγαπημένους μου. Στα όνειρα δεν καταφεύγουμε σχεδόν πάντα; Ακόμα και οι λιγότερο αισιόδοξοι, ακόμα και αυτοί που ισχυρίζονται πως δεν ονειρεύονται, όταν μένουν μόνοι με τον εαυτό τους, εκεί φωλιάζουν, εκεί προτιμούν να βρεθούν…
Συνήθως όταν μας αρέσει μια ανάρτηση, σημαίνει πως ταυτιζόμαστε με όσα γράφονται σε εκείνην την ανάρτηση από συγκεκριμένο άνθρωπο. Επομένως, σε ευχαριστώ διπλά :-)

Καλό σου ξημέρωμα καλή μου σκιά :-)

Υάδα είπε...

@ προφήτη,

Πάντα με αισιοδοξία πορεύομαι. Υπάρχουν στιγμές που απορώ με τον εαυτό μου, πώς βρίσκει το κουράγιο και αφήνει κάποια πράγματα πίσω και προχωράει μπροστά, όντας έτοιμη για ένα νέο ξεκίνημα κι ας επαναληφθούν κάποια από τα λάθη του παρελθόντος.

Καλή Κυριακή να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ Ευρυδίκη

Τη φωτογραφία τη βρήκα πριν από αρκετό καιρό τυχαία στο net. Δεν πίστευα πως θα υπάρχει ένα τόσο μοναδικό μέρος. Τώρα που μου το είπες, θέλω για μια ακόμη φορά να πάω στη Ρόδο. Είχα πάει πριν από 10 χρόνια και την είχα λατρέψει. Και ειδικά χειμώνα, φαντάζομαι πως μια τέτοια παραλία θα είναι ακόμα πιο όμορφη, με κύματα και ηλιοβασίλεμα μοναδικό. Πάντα με ελκύει η αγριάδα της θάλασσας.. Αχχχ… πόσο θέλω ένα ταξίδι..

Φιλιά πολλά :-)

Φως στα όνειρα είπε...

να το κανεις το ταξίδι και να πας εκεί να αφεθείς στη μουσική των κυμάτων..Είναι υπέροχα ,θα σε μαγέψει Υάδα μου..

Φως στα όνειρα είπε...

να το κανεις το ταξίδι και να πας εκεί να αφεθείς στη μουσική των κυμάτων..Είναι υπέροχα ,θα σε μαγέψει Υάδα μου..