Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Μη φύγει το όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω


Πώς να χωρέσεις τόσες στιγμές μέσα σε λίγη ώρα; Πώς να μπορέσεις να συρρικνώσεις τα θέλω σου μέσα στο χρόνο που κυλά αδυσώπητα; Ακόμα και τα "πρέπει" μοιάζουν τόσο μικρά...
Αλήθεια, πότε τα θέλω θα καταφέρουν να υπερνικήσουν όλα τα υπόλοιπα; Και μη με ρωτήσεις γιατί πάλι ξενυχτάω... Τη νύχτα την λατρεύω. Δεν μπορώ να την αφήσω στην αγκαλιά του Μορφέα. Ο ύπνος μάλλον φτιάχτηκε για άλλους. Όχι για εμένα.


[Έχω ένα τραγούδι μισό.. ίσως είναι το μόνο μισό τραγούδι που έχω ανάμεσα στα χιλιάδες... θα ψάξω να βρω το άλλο του μισό]

Ξέρεις πού θα ήθελα να είμαι τώρα; Στην παραλία... όχι σε αυτή δίπλα στη θάλασσα. Στην άλλην, που μου γνώρισες πριν ακριβώς μία εβδομάδα. Βράδυ Σαββάτου, ξημερώματα Κυριακής.

Γιατί άραγε κάποια όνειρα να βιάζονται τόσο πολύ να επαναληφθούν;


Το τραγούδι που ακούω τώρα λέει ... μη φύγει το όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω...

Αλήθεια, τα όνειρα σβήνουν;

Θα έχω ανοιχτά τα μάτια μου και απόψε και αύριο και κάθε νύχτα και μέρα...



Ξέρω πως νόημα δύσκολα θα βγάλει κανείς από όσους διαβάσουν όσα μόλις έγραψα...
Αρκεί που κάποιοι ίσως μπορέσουν να ταξιδέψουν μαζί με τις σκέψεις μου..
.


14 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι τόση η μοναξιά σαν εξαφανίζεται ένα όνειρο σε μια αγκαλιά. και όσο πιο δυνατή. τόσο περισσότερη η μοναξιά.
είναι τόσα τα όνειρα. που θέλουμε να γίνουν αγκαλιές. σε μία αγκαλιά. και να γίνονται μία στιγμή. ονειρική.

Unknown είπε...

καλημερα υαδα με τα βροχινα ονειρα...
θελω..........
ονειρο....
οχι πια λεξεις...τωρα πια ζωντανια...
με ματια ανοιχτα...
να ζησεις στα μπαρ της αγκαλιας του στην παραλια σου!!!

προφήτηs είπε...

η θάλασσα εκείνη χάθηκε μέσα στο βράδυ του Σαββάτου, η θάλασσα εκείνη βρίσκεται κάπου μακριά, τυλιγμένη μόνο μέσα στο όνειρο... για την ολοκλήρωση εκείνων των στίχων, που μένουν γυμνοί κ αβοήθητοι...

κ όταν δεις πάλι το φως από το σκοτάδι θα το πιστέψεις... ποτέ δε χάθηκε, πάντα ήταν εδώ...

καλημέρα...

ΦΟΥΛΗ είπε...

Τι να σου πω!!!
Κλείσε,τα μάτια και πίεσε το όνειρο
να επανέλθει...
Εγώ αυτό κάνω ,κάποιες φορές πιάνει.
Διάβασα σε μιας φίλης ΒΟΥΛΑΣ το blog
κάτι όμορφο και το κράτησα...
[Μισώ όσους μ΄αγάπησαν γιατί δεν άγγιξαν την καρδιά μου,απλά θυσίασαν το όνειρο μου στο βωμό της υποκρισίας],νομίζω λέει πολλά....
Καλή σου μέρα...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ο,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά θέλουμε να επαναληφθεί, φυσικός νόμος:)

Η νύχτα είναι όμορφη και τα θέλω θα νικήσουν όλα τα υπόλοιπα αν τα θέλεις πολύ!! Το είπε και ο Κοέλιο άλλωστε, αν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου:)

Καλή Κυριακή:)

ruth_less είπε...

Υάδα μου
βασανιστικά αυτά τα θέλω, όταν δεν κολλούν με τα πρέπει. Μια ζωή αυτές οι επικίνδυνες ισορροπίες... Αγκάλιασε το όνειρο, έστω και μισό... αφέσου σ΄αυτό... μέχρι να γίνει ολόκληρο μια μέρα. Αυτό σου εύχομαι αγαπημένη μου.

Καλό υπόλοιπο ημέρας νάχεις.:)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

Τί γίνεται όταν μέσα στην αγκαλιά η μοναξιά παύει να υπάρχει; Όταν όλα τα όνειρα παίρνουν σάρκα και οστά; Όταν το μόνο που υπάρχει εκεί ανάμεσα είναι όλα τα «θέλω»; Όταν παρακαλάς το χρόνο να παγώσει για πάντα… εκεί ακριβώς…; Το μόνο που κάνεις είναι να λαχταράς το συγκεκριμένο «όνειρο» που στην ουσία είναι η πιο μεγάλη πραγματικότητα, να επαναληφθεί… ξανά και ξανά…

Καλό βράδυ Βασίλη μου :-)

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ,

Τα βρόχινα όνειρα της Υάδας… Η βροχή παίρνει μαζί της τα πάντα. Κι εγώ το μόνο που θέλω είναι να υπάρχουν γύρω μου όσα περισσότερα γίνεται. Με μάτια ανοιχτά να τα βλέπω να ζουν και να αναπνέουν, όπως ακριβώς εγώ μαζί τους…

Να είσαι καλά σιωπηλέ μου. Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ προφήτη

Τη θάλασσα εκείνη του προηγούμενου Σαββάτου την κρατάω μέσα μου, όπως και κάθε θάλασσα όλων των ημερών που ήρθαν και έφυγαν μακριά. Νόμος της φύσης: Οι μέρες να περνούν και να φεύγουν από δίπλα μας. Όχι όμως οι αναμνήσεις. Κρατάω τις ομορφότερες… και έχω πολλές τέτοιες. Και περιμένω την επόμενη φορά που θα αγκαλιάσω γλυκά και με σιγουριά…

«Στη ζωή και στο θάνατο» … ξέρω πως είναι μεγάλη κουβέντα για να ειπωθεί… μα όταν την νιώθεις να βγαίνει αχόρταγα και συνειδητοποιημένα από μέσα σου, άσε την να βρει το λιμάνι της… αξίζει τελικά.

Πάντα εδώ ήταν… ναι προφήτη μου… πάντα εδώ ήταν και είναι… και στο φως μα και στο σκοτάδι

Καλώς όρισες :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου,

Θα έρθει ξανά, όπως έρχεται κάθε φορά. Τα ομορφότερα γεγονότα στη ζωή μας έρχονται ξανά και ξανά (κι ας υποστηρίζουν κάποιοι το αντίθετο) μόνο και μόνο για να μας κάνουν να καταλάβουμε την αξία τους.

Τα όνειρα είναι για να γίνονται πραγματικότητα. Και αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου, είμαι μια κυνηγός ονείρων… αδιόρθωτη θα έλεγα

Σε φιλώ. Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Αυτόν τον «μεγάλο» Κοέλιο και συγκεκριμένα αυτήν τη φράση του, την υποστηρίζω με θέρμη… πάντα.

Υπάρχει αντίστοιχα και ο λεγόμενος Νόμος της Έλξης, σύμφωνα με τον οποίο, όταν σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε και εστιάζουμε πάνω του με όλες τις δυνάμεις μας, ο νόμος της έλξης θα μας δώσει αυτό ακριβώς που επιθυμούμε κάθε φορά.

Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ ruth_less μου

Από ισορροπίες σε αυτήν τη ζωή, άλλο τίποτα! Ακροβάτες χωρίς εμπειρία είμαστε μα σχεδόν πάντα ισορροπούμε, εκπλήσσοντας κάθε φορά εμάς τους ίδιους και κατ’ επέκταση όλους τους γύρω μας.
Αγκαλιά έχω το όνειρο. Δεν το αφήνω στην τύχη. Αξίζει πολλά…

Φιλιά πολλά καθρεφτάκι μου :-)

Unknown είπε...

Ένιωσες την έλξη. Είσαι ακόμα άνθρωπος. Ότι και να γίνει, όταν ερωτεύεσαι, να θυμάσαι πόσο τυχερή είσαι που μπορείς να νιώσεις την αγάπη και τον πόνο συνάμα

Ath

Υάδα είπε...

@ Ath

Πονάει η αγάπη, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο γλυκιά.. πιστεύω πως αξίζει, καθώς είναι το ομορφότερο και πιο σημαντικό δώρο της ζωής..

Καλή σου μέρα :-)