Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Αξίες ζωής


Είναι από τις νύχτες που ο ύπνος μοιάζει τόσο μακρινός, τί κι αν σε λίγες ώρες θα ξημερώσει και οι στιγμές τις καθημερινότητας θα πάρουν τη θέση τους. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου - παρέα μοναδική που ποτέ δε διαμαρτύρεται για τις ατελείωτες ώρες που μοιραζόμαστε τόσα μαζί. Στις λύπες και στις χαρές μου, στην ξεγνοιασιά και στους προβληματισμούς μου, πάντα φίλος πιστός.


Σκεφτόμουν πριν για τη δύναμη που κρύβει ο καθένας από εμάς μέσα του. Πόσοι άραγε από εμάς γνωρίζουμε το μέγεθός της, ή μάλλον για να είμαι πιο σωστή, πόσοι από εμάς έχουμε μετρήσει την ισχύ της; Οι δυσκολίες που παρουσιάζονται καθημερινά στη ζωή μας σίγουρα μας έχουν φέρει αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και όταν αναμετριόμαστε μαζί του δεν μπορούμε να κρύψουμε τίποτα απολύτως, όπως όταν είμαστε γυμνοί μπροστά σε έναν καθρέφτη.


Όλοι μας έχουμε κάποιες αξίες και ιδανικά που πιστεύουμε και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να έχουν πάντοτε τη θέση που τους αναλογεί. Υπάρχουν άνθρωποι που σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και καταστάσεις αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν έναν συγκεκριμένο δρόμο που κατά γενική ομολογία είναι απαγορευτικός και αποτρεπτικός. Υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι για να περισώσουν κάποια από τα ανώτερα ιδανικά που μπορεί ο ανθρώπινος νους να συλλάβει, ακολουθούν έναν δρόμο που ούτε στον χειρότερό τους εφιάλτη δεν έχουν δει. Ακολουθούν μια συγκεκριμένη πορεία ζωής για να χαρίσουν πνοή σε όσα αξίζουν. Δεν το θέλησαν, μα δεν έχουν άλλη επιλογή.

Δε ξέρω ποιά είναι τα όρια του ανθρώπου και αν υπάρχουν,
αν και σίγουρα θα υπάρχουν. Δε ξέρω αν πρέπει να μπαίνουν κάποια όρια σε αυτές τις περιπτώσεις που ο καθένας από εμάς παλεύει με όσα αποθέματα δύναμης του έχουν απομείνει για όσα αξίζουν σε αυτήν τη ζωή. Ίσως κάποιοι να πιστεύουν πως καλό θα ήταν, παντού και πάντα να υπάρχει η λεγόμενη διαχωριστική γραμμή, οριοθετώντας έτσι το "μπορώ" και το "πρέπει". Και όταν παραβαίνουμε τα πρέπει για τα ιδανικά και τις αξίες της ίδιας της ζωής; Όταν για να κάνεις ένα καλό αναγκάζεσαι ταυτόχρονα να πράξεις και ένα κακό, τί γίνεται; Ξέρω... αντιφατικές έννοιες, αντιφατικές καταστάσεις, μα έτσι δεν είναι η ζωή μας; Παντού δε συνυπάρχουν και οι δύο όψεις;

Τελικά υπάρχει παράδεισος; Και αν υπάρχει ποιοι βρίσκονται εκεί; Αυτοί που έζησαν και έφυγαν χωρίς να έχουν κάνει κακό σε κανέναν, ζώντας μια ζωή συμβατική καταναλώνοντας ότι περίσσευε, ή όσοι πάλεψαν για όσα πίστεψαν περισσότερο και από την ίδια τους τη ζωή ακολουθώντας μια πορεία που πολλοί μπορεί να χαρακτηρίσουν ως λανθάνουσα;



Μήπως τελικά ο παράδεισος και η κόλαση βρίσκεται εδώ;

13 σχόλια:

AlexMil είπε...

Γεια σου,

Η ζωή πράγματι είναι ιδιαίτερα δύσκολη, πολλά προβλήματα, σε ατομικό, αλλά και σε γενικότερο επίπεδο, σύγχυση και αγνωσία για συγκεκριμένα υπαρξιακά θέματα που διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται και σε όλα αυτά, εμείς, το computer, η νύκτα τις περισσότερες φορές, οι εικονικοί μας φίλοι, η μουσική.
Από τη στιγμή που η ανθρώπινη ζωή καθορίζεται από κανόνες όλων των ειδών, κανόνες που καθορίζουν οι ισχυροί, χρησιμοποιώντας κυρίαρχα ιδεολογήματα, που επιβάλουν την έννοια του καλού και του κακού, του νόμιμου και του παράνομου, του άσχημου και του ωραίου κ.λ.π., θα υπάρχουν άνθρωποι που θα κινούνται στα όρια και θα είναι είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη ή και στις δυο.
Το ζήτημα βρίσκεται ακριβώς εδώ τι είναι τελικά σωστό, τι λάθος, κ.λ.π. υπάρχει δηλαδή ένας ορθολογικός, αντικειμενικός προσδιορισμός. Πιστεύω πως όχι, η σχετικότητα είναι η ίδια μας η ζωή.
Αν υπάρχει παράδεισος ή κόλαση; Μεγάλη ερώτηση. Αν μιλήσουμε λογικά δεν υπάρχει, αν μιλήσουμε δογματικά υπάρχει.
Αν υπάρχει ψυχή; Πιστεύω πως ναι. Που πάει μετά το θάνατο; δεν ξέρω.

Τα λέμε

Unknown είπε...

εχω την αισθηση πως τον παραδεισο μας και την κολαση μας τη φτιαχνουμε μονοι μας...και κατοικοεδρευουμε εκει...περηφανοι!!!
η ζωη ειναι δυσκολη οσο και ευκολη μαζι...
και στο κατω κατω τι ειναι ζωη;;;
για μενα ειναι...
ενα φυσημα ανεμου που παιρνει την ανασα μου...
αληθεια αν μεινουμε χωρις ανασα...τι ακολουθει;;;
η μετα θανατον ζωη;;;

υαδα εχω μεινει πολλες νυχτες χωρις υπνο...γιατι απλα δε θελω να χανω τις στιγμες ζωης μου...

καλημερες με ζωη και με παραδεισο οπως τον επιθυμουμε!!

b|a|s|n\i/a είπε...

υπάρχουν όρια. μοιάζει να πρέπει να υπάρχουν. εκεί που αρχίζει η εκμετάλλευση συναισθημάτων, ψυχής, σώματος. από ψυχές άλλες.
αυτοί που φεύγουν χωρίς να έχουν κάνε κακό σε κανέναν δεν είναι απαραίτητο να ζουν συμβατικά.
καλό κακό. σωστό λάθος. έννοιες, τις περισσότερες φορές, τόσο υποκειμενικές. όσο ο παράδεισος και η κόλαση.

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Οι αξίες ζωής, κακά τα ψέματα, ήταν και θα είναι διαχρονικές.
Βασικά δηλαδή έχουν να κάνουν με την εσωτερική μας αλήθεια.
Των αισθημάτων μας που μας αντιπροσωπεύουν στις σχέσεις μας.
Έτσι λοιπόν οι αξίες παραμένουν σε αληθινή φιλία, αληθινός έρωτας,
Αληθινή αγάπη, αληθινά λόγια, αληθινά αισθήματα ,αληθινή οικογένεια, κ.λ.π.

Αν αυτά δεν υπάρχουν εντός, δεν αποδίδονται και δε μας περιβάλουν εκτός…να η κόλαση!

Καλησπερόπουλος:)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Τον παράδεισο και την κόλαση, πιστεύω τα φτιάχνουμε μόνοι μας άλλοτε εν αγνεία μας και άλλοτε ηθελημένα....
Καλό βράδυ Υαδα μου, και ναι πέρασα πολύ όμορφα στη Μυτιλήνη!!!!!

Υάδα είπε...

@ AlexMil,

Κάποιες φορές ακροβατούμε και κινούμαστε στα όρια, ανάμεσα στο καλό και στο κακό γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Συνθήκες συγκεκριμένες επιβάλλουν αυτήν την πορεία και όχι συγκεκριμένη ιδεολογία ή επιβολή των ισχυρότερων. Πολλοί κρίνουν τους ανθρώπους εκ του αποτελέσματος, κάτι το οποίο ποτέ μου δεν ακολούθησα. Καλό είναι να γνωρίζουμε 3 πράγματα. Την αφετηρία, την πορεία και τελευταίο το αποτέλεσμα. Έτσι θα έχουμε μια σφαιρική και σίγουρα σωστή εικόνα.
Ο παράδεισος και η κόλαση πιστεύω πως βρίσκεται εδώ, στην καθημερινότητά μας. Κι εμείς υπάρχουμε και κινούμαστε κάπου ανάμεσα.

Καλό σου βράδυ

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ,

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Οι επιλογές μας (είτε ηθελημένες είτε όχι) προσδιορίζουν τον τρόπο ζωής μας. Όπως είπα και πριν συγκεκριμένες συνθήκες καθορίζουν τον παράδεισο και την κόλαση στην οποία ζούμε.
Ίσως η αξία της ίδιας της ζωής μας χάνεται στην πορεία, μόνο και μόνο επειδή εμείς οι ίδιοι την παραβλέπουμε. Και πόσο λάθος κάνουμε εδώ!!

Εγώ να δεις πόσες νύχτες μένω χωρίς ύπνο… Νιώθω πως η νύχτα έχει μια μαγεία, σαν τον έρωτα… Ανάσες που μπορείς να δώσεις και να πάρεις χωρίς τέλος…

Καλό βράδυ όπως το λαχταράς :-)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a,

Στην εκμετάλλευση κάθε είδους είμαι εντελώς αντίθετη… και πιστεύω πως εκεί πρέπει να υπάρχουν όρια και να τηρούνται… βέβαια αυτό δε γίνεται πάντα… ΄
Νομίζω πως ανάμεσα σε όλα αυτά χρειάζεται η αλήθεια. Ίσως με εκείνη για οδηγό όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα…
Κάποια στιγμή πρόσφατα με ρώτησαν τι είναι η αλήθεια… για μένα η αλήθεια είναι ό,τι πιο αντικειμενικό και ταυτόχρονα υποκειμενικό στοιχείο/κομμάτι της ζωής μας.
Αν λοιπόν πορευτούμε με αυτήν, μπορούν όλα να γίνουν καλύτερα.

Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Θα συμφωνήσω απόλυτα ως προς την αληθινή αγάπη και τις αξίες που προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Ίσως όμως στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε ανέγγιχτα όσα αξίζουν στη ζωή μας, ακολουθούμε λανθάνουσες πορείες… Αναγκαστικά πάντα και όχι επειδή αυτό θέλουμε..

Καλησπέρα και καλό βράδυ να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου,

Έτσι ακριβώς συμβαίνει. Κι αν όχι πάντα, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Ας ελπίσουμε ότι οι επιλογές μας εξασφαλίζουν ταυτόχρονα και τον παράδεισό μας… αυτόν τον επίγειο.

Καλό σου βράδυ :-)

AlexMil είπε...

Θα έπρεπε να ανταπαντήσω πιο νωρίς, αλλά έλειπα,
συγγνώμη για τη καθυστέρηση

Ισως δεν κατάλαβες τι είπα, η έννοια του καλού και του καλού δεν είναι a priori συγκεκριμενοποιημένες οντότητες. Αν είναι δυνατόν. Αν είναι έτσι όλα θα έχουν μια τελολογική ύπαρξη, χωρίς καμιά δυνατότητα, επαναπροσδιορισμού, βελτίωσης, ακόμη και κατάργησης.
Το αν θα κινούμαστε ανάμεσα στο καλό και το κακό, βέβαια το επιβάλει συγκεκριμένη «ιδεολογία» και για να μη γίνει σύγχυση, με τη λέξη ιδεολογία εννοώ όλο εκείνο το σύμπλεγμα κανόνων, προτύπων, εθίμων, καθορισμών του ωραίου - άσχημου, του καλού – κακού κ.λ.π. που επιβάλει η εκάστοτε κυρίαρχη τάξη πραγμάτων.
Είναι αυτή που καθορίζει, στάσεις ζωής, μόδα, η κοινωνία του θεάματος για να θυμηθούμε και τον δυστυχή Ντεμπόρ, που καθορίζει ΚΑΙ τη διαχωριστική γραμμή
μεταξύ του καλού και του καλού
Αυτή άλλωστε είναι η εξελικτική κοινωνική διαδικασία, το ιστορικό προτσές, η διαλεκτική της . Δεν θα ήθελα να μπω σε βαθύτερα φιλοσοφικά θέματα, για να δείξω τα παραπάνω, για παράδειγμα τις ιδέες του Μπερξόν πως η συνείδηση «είναι συνείδηση των πραγμάτων» και άρα και τα παράγωγα αυτής, η ακόμη του για την επίδραση της εξουσίας στις δομές της συνείδησης κατά Φουκώ, άρα και αυτών που παράγει.

Εν κατακλείδι, ο εσωτερισμός είναι μια επιφανειακή κατάσταση, περίκλειστη, που μοναχοποιεί τον άνθρωπο, που τον κάνει να παράγει, στατικές ιδέες, ορίσματα , που τον αποτραβά από τη κοινωνία και τα προβλήματά της. Απεναντίας ο αυτοκαθορισμός ( απέναντι στον ετεροκαθορισμό της εξουσίας ) παράγει ελεύθερα άτομα με τη σχετικότητα, στη προσέγγιση θεμελιακών θεμάτων κυρίως κοινωνικών

Τα λέμε

Υάδα είπε...

@ AlexMil,

νομίζω πως θα ακολουθήσω τα περισσότερο ελεύθερα πνεύματα. Αυτά που ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται μέσα στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου, είναι ελεύθερα σε ιδέες και στάση ζωής.
Σίγουρα η παραβατικότητα είναι ένα ζήτημα που βρίσκει τους περισσότερους από εμάς αντίθετους, αλλά πάντοτε θα πρέπει να εξετάζουμε τους λόγους, τις αφορμές και τα αίτια που οδήγησαν κάποιον άνθρωπο σε αυτήν την κατεύθυνση.

Καλό σου απόγευμα και ευχαριστώ για το διάλογο :-)

just me... είπε...

"...αηδόνι, τι είναι θεός, τι μή θεός και τι τ΄άναμεσό τους.." οπως εγραψε ο Γιώργος Σεφέρης