Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Περί εμπιστοσύνης...


Δύσκολη και άκρως εύθραυστη έννοια η εμπιστοσύνη. Όσο δύσκολα την κατακτάς, τόσο εύκολα τη χάνεις. Αρκεί ένα ή έστω αρκετά επαναλαμβανόμενα γεγονότα για να σε οδηγήσουν στην έλλειψή της.


Τώρα θα μου πεις, τί έπαθες Τρίτη βραδάκι, αρχές Αυγούστου, μέσα στο κατακαλόκαιρο και ασχολείσαι με την εμπιστοσύνη; Μήπως σε τσίμπησε μύγα τσε - τσε; Μήπως είσαι πολύ κουρασμένη και απηυδισμένη από τη δουλειά σου; Μήπως έχεις ανάγκη να βγεις μια βολτίτσα έξω, να σου φυσήξει λίγο ο αέρας, ο οποίος είναι είδος προς εξαφάνιση; Μήπως χρειάζεσαι επειγόντως το β' ημίχρονο των διακοπών σου;


Μπορεί να χρειάζομαι όλα τα παραπάνω, μπορεί να με τσίμπησε και η μύγα τσε - τσε, το θέμα είναι πως απόψε θέλω να γράψω δυο λόγια, άντε 1002 για το θέμα της εμπιστοσύνης. Έτσι μου ήρθε απόψε και θέλω να το αναλύσω. Έτσι κι αλλιώς, λίγοι και καλοί διαβάζουν όσα γράφω και ακόμα λιγότεροι αφήνουν τα σχόλιά τους. Επομένως, δε βλάπτω κανέναν. Ξέρω, ξέρω... Θα αναρωτιέστε όλοι : Ποιός πείραξε την Υάδα και έχει φορτώσει; Μπααα... κανένας δε με πείραξε. Καλά είμαι. Τί; Δε με πιστεύετε; Ε δε μπορώ να αποδείξω κάτι παραπάνω. Αρκεστείτε σε όσα σας είπα.

Πού είχα μείνει; Α, ναι. Στην εμπιστοσύνη. Μια τόσο μικρή λέξη και ταυτόχρονα τόσο δύσκολα να μπορέσει να διαρκέσει μέσα στο χρόνο. Γιατί σίγουρα όλοι μας έχουμε προσπαθήσει και έχουμε κατακτήσει την εμπιστοσύνη κάποιων ανθρώπων γύρω μας, σίγουρα κάποιες φορές με δυσκολία - όντας καχύποπτα πλάσματα όλοι μας - κάποιες άλλες φορές πιο εύκολα. Το θέμα όμως είναι τί γίνεται μετά από αυτήν την κατάκτηση.

Αδιαμφισβήτητα, η εμπιστοσύνη που νιώθουμε για τους γύρω μας, είναι μια δυναμική κατάσταση, η οποία μπορεί να μεταβληθεί (είτε να καταρρεύσει, είτε να ενδυναμώσει), ανάλογα με τη συμπεριφορά μας.
Όταν κάποιος μας εμπιστεύεται, όταν κάποιος πιστεύει όσα λέμε και πράττουμε και ξαφνικά μια μέρα ή έστω μια νύχτα, ανακαλύπτει πως του πουλούσαμε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, τότε σίγουρα η εμπιστοσύνη που ένιωθε κλονίζεται και τις περισσότερες φορές καταρρέει.


Σε αυτές τις περιπτώσεις οι "γιατροί" συνιστούν ψ-υ-χ-ρ-α-ι-μ-ί-α. Βεβιασμένες κινήσεις, κινήσεις πανικού και εν βρασμώ ψυχής, δεν οδηγούν σίγουρα πουθενά. Ο καλύτερος και ταυτόχρονα ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης, είναι η συζήτηση. Βέβαια, πόσο ψύχραιμα μπορείς να κάνεις μια συζήτηση, όταν ξέρεις ή έστω έχεις κάποιες ενδείξεις πως ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου (είτε αυτός είναι ερωτικός σύντροφος, είτε φίλη/φίλος, είτε συγγενής) σου λέει ψέματα, ή δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, γιατί ως γνωστόν, η εμπιστοσύνη δεν έχει να κάνει μονάχα με το θέμα της ειλικρίνειας. Κι όμως, μπορούμε να βρούμε τη ψυχική ηρεμία να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση. Όλα τα μπορεί ο άνθρωπος, έχει πει κάποιος σοφός (μη με ρωτήσετε ποιός, δε θυμάμαι...)


Το πιο δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι όταν έχεις επιδείξει πλήρη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο ενός ανθρώπου και κάποια στιγμή το εκμεταλλεύεται. Σαν πρώτο συναίσθημα είναι το λεγόμενο "πέφτω από τα σύννεφα". Αμέσως μετά έρχεται η απογοήτευση σε συνδυασμό με δεκάδες ερωτηματικά του τύπου, "τί έφταιξε, τί έκανα λάθος", συνοδευόμενα από πολλά πώς και γιατί. Ακολουθεί μια ή και πολλές εκρήξεις εκ των έσω, οι οποίες τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε δακρύβρεχτες σκηνές, φωνές και ενίοτε υστερίες.
Καλό θα ήταν, πριν από το τελευταίο στάδιο, να έχει υπάρξει ένα είδος συζητήσης με το εν λόγω άτομο, ώστε να γίνει προσπάθεια να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Δύσκολο μεν, αναγκαίο δε.

Ίσως μέσα από τη συζήτηση και το διάλογο, αντιστραφούν τα όσα πιστεύαμε και το κυριότερο αποκατασταθεί η αλήθεια. Γιατί ως γνωστόν
- κάτι που ακολουθώ πιστά στη ζωή μου - καλύτερα μια αλήθεια που θα σε σκοτώσει, παρά ένα ψέμα που θα σε στείλει στον έβδομο ουρανό.

Αυτά είχα να πω απόψε. Αν καταλάβατε, καλώς κάνατε και καταλάβατε. Αν πάλι όχι, μη δίνετε ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενά μου - μάλλον στα γραφόμενά μου. Με πιάνει ώρες - ώρες και ό,τι μου έρχεται στο μυαλό, θέλω να το καταγράφω.

Αυτάαα... και άλλα πολλά με την Υάδα, απόψε (κλόπυραιτ από παλιά εκπομπή)


υγ: Όσο για το τραγούδι που ακούγεται, το ακούω κάαααθε μέρα το τελευταίο διάστημα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας - Eric Clapton - Layla. Θα έχετε καταλάβει τον έρωτά μου για τέτοιου είδους μουσική... φαντάζομαι δε χρειάζεται να αναλύσω κάτι περαιτέρω...

10 σχόλια:

AlexMil είπε...

Γεια σου,
πρώτη φορά στο μπλογκ σου, δια μέσου κάποιου άλλου.

Ενδιαφέρον το θέμα, εμπιστοσύνη, που εκτός από τη προσωπική, τη διαπροσωπική διάσταση έχει και άλλες, όπως, τη πολιτική, την εργασιακή κ.λ.π. Στο προσωπικό επίπεδο, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, είναι μια δυναμική σχέση, μια εξίσωση θα συμπλήρωνα και εγώ, όπου οι παράμετροι είναι πολλές, και αρκετές φορές άγνωστες. Πάντως το να έχεις κάποιον/ους ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς,( αντίστοιχα και αυτοί) σημαίνει ότι έχεις κάποια στηρίγματα, σε ιδιαίτερες στιγμές της ζωής και αυτό κάνει την εμπιστοσύνη ιδιαίτερα πολύτιμη.

Χάρηκα

b|a|s|n\i/a είπε...

αχα! βασανισμένο θέμα! είναι και ο καύσωνας τι να πρωτοσκεφτεί ο καθένας. :) σαν όλα τα συναισθήματα, αισθήματα, κατακτήσεις και όλα αυτά, το θέμα δεν μοιάζει τόσο να κατακτήσεις/κερδίσεις την εμπιστοσύνη κάποιου (και το αντίστροφο) όσο να την διατηρήσεις.
στο πέρασμα του χρόνου, νομίζω ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που εμπιστευόμαστε απόλυτα και το αντίστροφο και αυτό το καταλαβαίνουμε απλά με το πέρασμα του χρόνου. ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς μπορούμε να θεωρήσουμε σαν εμπιστοσύνη. ίσως την ασφάλεια που νοιώθουμε για τα συναισθήματα και τα αισθήματα στα συναισθήματα (μας) κάποιου. ανεξαρτήτως σχέσης. φιλικής, κοινωνικής, ερωτικής, οικογενειακής. όσο μεγαλώνουμε, θες που ο χρόνος μοιάζει να λιγοστεύει, θες που ούτως ή άλλως δοκιμαζόμαστε και δοκιμάζουμε σχέσεις, η ανάγκη αλήθειας είναι ακόμα πιο επιτακτική. όποια και αν είναι αυτή. η αλήθεια των συναισθημάτων. αρχίζουμε πάντα καλοπροαίρετα τις όποιες σχέσεις. και προσθέτουμε ή αφαιρούμε στην πορεία. μα πάντα με αλήθεια. γιατί προτιμώ στην τελική να είμαι μόνος παρά περιστυχισμένος με ανθρώπους που δεν γνωρίζω πραγματικά ποιοι είναι και δεν γνωρίζουν και αυτοί πραγματικά ποιος είμαι. έτσι απλά. :)
ένα δροσερό και γλυκό βράδυ!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Η εμπιστοσύνη για μένα είναι βασικά ζήτημα συνέπειας. Αν η αξιοπιστία ενός ατόμου κλονιστεί στα μάτια μου, από διάφορα μικρά η μεγάλα του συμπτώματα, τότε ο μηχανισμός μου επαγρύπνησης μπαίνει σε κίνηση και η εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπο του πάει περίπατο.

Για αυτό που ζήτησες...

Τα αναλύεις τα πως και τα γιατί αν θέλεις να τα ξεφορτωθείς. Εγώ αυτό κάνω.
Το μοίρασμα ίσως με έναν δικό σου άνθρωπο βοηθά.
Η ανάλυση τα βγάζει από μέσα μας στο φως, τα περνά στη σκέψη και μέσα από τη διαδικασία προκύπτουν τα αληθινά θέλω μας και οι λόγοι που προβαίνουμε σε κάθε ενέργεια. Αν αυτά φτάσουν να είναι αρκετά ξεκάθαρα τότε απομένει μόνο το ζήτημα επιλογής. Η Καταπίεση δεν υφίσταται. Αποκτάς μια σφαιρική γνώση του τι μέλλει γενέσθαι σε κάθε κατάσταση της ζωής, ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά, τα θέλω σου της περιόδου και όλα αυτά, τα συνυπολογίζεις δίπλα στα θέλω των άλλων και έτσι έχεις ξεκάθαρες σχέσεις που δεν πνίγουν τους κατόχους τους. Απαραίτητη προϋπόθεση η αλήθεια.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σας......
Μεγάλη ιστορία και πονεμένη,λίγο πολύ
για όλους...

m.blanco είπε...

Όσο δύσκολα κερδίζεται η εμπιστοσύνη τόσο εύκολα μπορείς να τη χάσεις.
καλησπέρα:-)

Υάδα είπε...

@ AlexMil

Καλώς όρισες. Τελικά μια αλυσίδα είναι όλα τα blogs. Γνωρίζουμε ανθρώπους, γνωρίζουμε συνήθειες, κάπου βρίσκουμε πως υπάρχουν και άλλοι σαν εμάς, διαπιστώνουμε τη διαφορετικότητά μας σε κάποια άλλα και τελικά ανακαλύπτουμε ποια blogs/άνθρωποι μας ταιριάζουν ή μας συμπληρώνουν.

Η εμπιστοσύνη είναι πολύτιμη όπως γράφεις, καθώς μόνο μέσω αυτής μπορούμε πρώτα από όλα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, να πιστέψουμε στις δυνατότητές του και εν συνεχεία να εμπιστευτούμε άλλους ανθρώπους. Θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταφέρει κανείς να δείξει εμπιστοσύνη και αντίστοιχα να λάβει εμπιστοσύνη. Ένας κρίκος από το δούναι και λαβείν αν σπάσει ή έστω στραβώσει, τότε η δυναμική της καταρρέει.

Καλό σου βράδυ κι εγώ χάρηκα για την παρουσία σου στα μέρη μου :-)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

Η ασφάλεια που νιώθουμε στο πρόσωπο ενός ανθρώπου για τα συναισθήματά μας… είναι τόσο σημαντικό αυτό που περιγράφεις. Κι αν υπάρχει αλήθεια, μόνο αλήθεια όμως, σε αυτή τη σχέση (όποιας μορφής), τότε η εμπιστοσύνη έχει κατακτηθεί. Μοιάζει με φρούριο, κάποιες φορές απόρθητο. Στο χέρι μας είναι να το κατακτήσουμε νομίζω. Στη θέλησή μας, σε όσα νιώθουμε, σε όσα προσδοκούμε τελικά.

Καλό σου βράδυ Βασίλη μου

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Κι αν νιώθεις τόσα πολλά για κάποιον άνθρωπο και για διάφορους ή έστω για έναν μόνο λόγο η εμπιστοσύνη σου κλονιστεί; Τότε τι κάνεις;
Βασικά τα πώς και τα γιατί πάντα με βασάνιζαν. Είμαι γενικότερα άνθρωπος που δε θέλω να πέσει κάτι κάτω και να χαθεί ή να προσπεραστεί. Ίσως γι αυτό και πολλές φορές εγώ η ίδια βασανίζω τον εαυτό μου. Ναι, θέλω να μοιράζομαι τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου, αλλά πόσοι άλλοι άραγε θέλουν το ίδιο;
Και κάτι ακόμα… Όταν λες την αλήθεια, αλλά η αλήθεια πονάει, μήπως κάποιοι επιλέγουν το ψέμα σαν διαφορετική οδό, όχι απαραίτητα για να προκαλέσουν πόνο, αλλά για να απαλύνουν τον πόνο;
Πολύ μπερδεμένες καταστάσεις. Το παν βέβαια είναι να μπορούμε να τις ξεκαθαρίσουμε..

Καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου,

Πονεμένη, δε λες τίποτα… Βέβαια πιστεύω πως όλα μπορούν να αποκατασταθούν μετά από συζήτηση… ίσως βρεθεί η χρυσή τομή. Γιατί ως γνωστόν, δεν είναι όλα μαύρο και άσπρο

Καλό ξημέρωμα να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ m.blanco,

Έτσι ακριβώς. Και ίσως εκεί κρύβεται το μυστικό της εμπιστοσύνης. Η ίδια της η συντήρηση από εμάς τους ίδιους.

Να έχεις ένα υπέροχο ξημέρωμα :-)