Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Against all odds

Τέλη Δεκεμβρίου 2015. 

Σε απόσταση αναπνοής τα Χριστούγεννα και το μυαλό μου μόνο στις γιορτές δεν είναι φέτος. Όλα γύρω μου είναι στολισμένα, γιορτινά και χαρούμενα, αλλά το δικό μου μυαλό ήδη βρίσκεται αλλού. Σε μια μεγαλύτερη πόλη, από παλιά αγαπημένη που εδώ και λίγο καιρό έχει ανοίξει τις πύλες της. Κι εγώ δειλά δειλά, αλλά με απίστευτη θέληση και επιμονή προσπαθώ ατελείωτες ώρες να δημιουργήσω τις κατάλληλες συνθήκες που θα με βοηθήσουν να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να εγκατασταθώ μόνιμα.

Πάντα ήθελα να μείνω εκεί. Από την πρώτη φορά που είχα επισκεφθεί το μέρος εκείνο ως τουρίστρια. Από τη δεύτερη κιόλας μέρα κυκλοφορούσα μόνη μου στην πόλη αυτή. Με είχαν γοητεύσει τα πάντα. Από τον αέρα που ανέπνεα, τα κτίρια που έβλεπα, τις καταπράσινες περιοχές που απλώνονταν μπροστά μου, τις μοναδικές ευκαιρίες για ψυχαγωγία, την έντονη διαφορετικότητα που πλέκεται σε ένα πανέμορφο υφαντό και στολίζει αυτό το μέρος. Είχα ακούσει το κάλεσμά και είχα πει μέσα μου ότι κάποια μέρα θα πάω να μείνω μόνιμα εκεί. 

Και μετά ήρθε η δεύτερη φορά που ταξίδεψα στο μέρος εκείνο και ερωτεύθηκα ακόμα πιο πολύ. Ξέρεις, για να αγαπήσω ένα μέρος, το πρώτο πράγμα που μου κάνει κλικ είναι οι ατελείωτες ώρες που περνάω περπατώντας. Και θυμάμαι τις στιγμές εκείνες με νοσταλγία. Πλέον όμως η νοσταλγία αυτή έχει μετατραπεί σε προσμονή. 

Ξέρω καλά πως θα αφήσω πίσω μου κάποιους ανθρώπους που αγαπώ πολύ. Θα πονέσω που θα κάνω καιρό να τους δω. Το μόνο που ελπίζω είναι όταν τους συναντήσω πάλι να μοιάζουν όλα σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Αλήθεια, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Θα μου πεις, υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία "Connecting people". Δεν είναι το ίδιο με την απευθείας επαφή όμως. Ίσως είναι ένα από τα τιμήματα που θα κληθώ να πληρώσω ιδιαίτερα ακριβά. 

Και το σπίτι μου; Εδώ που έχω τόσες αναμνήσεις; Μα τις αναμνήσεις τις κουβαλάς πάντα μέσα σου θα μου πεις. Στη ψυχή σου, στο μυαλό σου. Κυλούν μέσα στο είναι σου και σε προσδιορίζουν. 



Θα είναι δύσκολη η περίοδος που έρχεται, το ξέρω καλά. Θα πρέπει να ισορροπήσω ανθρώπους και καταστάσεις, νέα ξεκινήματα και κλείσιμο του παρελθόντος. Θα πρέπει μέσα μου να είμαι καλά, ώστε να μπορώ να πατήσω γερά στα πόδια μου για να ξεκινήσω σωστά τη συνέχεια της ζωής μου στο νέο μακρινό περιβάλλον. 

Το εκπληκτικό με όλη αυτή τη διαδικασία είναι ότι νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα. Σαν να βγήκα από το λήθαργο που βρισκόμουν τα τρία τελευταία χρόνια και ο οποίος με είχε φτάσει σχεδόν στον πάτο θα έλεγα. Παρ' όλο που δεν είμαι άνθρωπος που βλέπω με καλό μάτι τις αλλαγές (με φοβίζουν και έχω αρνητική στάση απέναντί τους στην αρχή), τη συγκεκριμένη αλλαγή την περιμένω με λαχτάρα. Ελπίζω να μου βγει σε καλό. 

Οι επόμενες μέρες για τους περισσότερους γύρω μου θα είναι γιορτινές και χαρούμενες. Και για μένα θα είναι μέρες προετοιμασίας, αγωνίας και συναισθηματικής φόρτισης καθώς θα ανακοινώσω την απόφασή μου για το νέο ξεκίνημα σε ανθρώπους που ίσως να περάσω μαζί τους τελευταία φορά τις γιορτές αυτές. Το μόνο που με φοβίζει είναι όταν θα τους κοιτάξω στα μάτια. Γιατί τα μάτια πάντα σου φανερώνουν τη ψυχή. Και δε θέλω με τίποτα να τα δω δακρυσμένα. 

Για τη νέα χρονιά που έρχεται σε 8 ημέρες, το μόνο που εύχομαι, είναι να είμαστε όλοι καλά, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας. 

Καλές γιορτές, Καλή Χρονιά


and life goes on and on... 






6 σχόλια:

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Καλή αρχή, Υάδα. Εύχομαι να πάνε όλα όπως τα ονειρευεσαι.

Υάδα είπε...

@ Σεβάχ ο Θαλασσινός

Σε ευχαριστώ πολύ. Χρειάζομαι τις ευχές. Είναι η καλύτερη συντροφιά..
Να περάσεις μοναδικά τις γιορτές και εύχομαι ο νέος χρόνος να φέρει πολλά χαμόγελα!

ruth_less είπε...

Against all odds.
Έτσι, μαχητές της ζωής αγαπημένη μου.
Αυτό που σε ξυπνά, που σε βγάζει από λήθαργο όπως πολύ παραστατικά λες, να το ακολουθήσεις. Είναι κάλεσμα που δεν μπορείς να αγνοήσεις, παρόλα τα ρίσκα και δυσκολίες που ίσως αντιμετωπίζεις.
Και κάτι ακομα:μη βάζεις ταμπέλες όπως "τελευταία φορά που γιορτάζω, που βλέπω κάποιον" και άλλα παρόμοια. Ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή.
Τις ολοψυχες μου ευχές για καλή αρχή στο νέο σου ξεκίνημα κοριτσάκι :)

Υάδα είπε...

@ ruth_less

Δεν είναι πραγματικά συναρπαστικό να καταφέρνεις να βγεις από το λήθαργο, να παίρνεις βαθιές ανάσες και να προχωράς; Το σκεφτόμουν πολλά χρόνια να το κάνω, αλλά πλέον επειδή οι συνθήκες εδώ είναι τραγικές, το πήρα απόφαση. Ελπίζω να φυτρώσουν καρπούς οι προσπάθειες που κάνω, ώστε σύντομα να πραγματοποιήσω όσα ετοιμάζω.

Σε ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου! Καλή χρονιά να έχεις!

Maria P. είπε...

Πόσο αξιοθαύμαστο είναι να καταφέρνεις να κάνεις πραγματικότητα το απίθανο, αυτό που τόσο δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί κι αυτό που θέλει τόση σκέψη! Πώς να μην σε ταρακουνήσει, να σε αναζωογονήσει, να σου αλλάξει την οπτική... Ξαναγεννιέσαι με κάτι τέτοιες κινήσεις. Ζεις και γράφεις την ταινία σου, τη συνέχειά σου, όπως θέλεις εσύ! Γίνεσαι όποια θέλεις. Όποια δεν ξαναμπόρεσες, ή όποια δεν σε ξανάφησαν να είσαι.

Εύχομαι η πίκρα του αποχωρισμού από τους δικούς σου να μετατραπεί σε ένα υπέροχο συναίσθημα σύντομα. Και να κάνεις πραγματικότητα όσα έχεις ονειρευτεί!

Υάδα είπε...

@ Μαίρη Π.

να ήξερες μόνο πόσο ανυπομονώ για να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου...
που πλέον έχει γίνει και ανάγκη..

Σε ευχαριστώ για τις ευχές. Ανταποδίδω... για όσα περιμένεις να πραγματοποιήσεις το 2016