Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Keep on hoping...

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου είχε ένα κουτί - μπιζουτιέρα, μέσα στην οποία υπήρχε μια μπαλαρίνα, η οποία με το που άνοιγες το κουτί, ξεκινούσε να χορεύει. Τουλάχιστον είχε το ερέθισμα και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εμείς; Τί ακριβώς κάνουμε όταν τριγύρω μας τα πάντα καταρρέουν; Τί γίνεται όταν η κοινωνία μας ολόκληρη σαπίζει και έχει μεταμορφωθεί σε άβουλη παρ'όλα όσα συμβαίνουν; 

Θα με ρωτήσεις τί έπαθα σήμερα και σου τα γράφω όλα αυτά. Πρωί Δευτέρας... Εξοργίζομαι με αυτά που νιώθω. Μια γενιά χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον. Με ένα μέλλον υποθηκευμένο ανάμεσα στα swaps και στις μίζες. Μια γενιά που απλά ζει το σήμερα σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα.

Είμαι από τις τυχερές που ακόμη έχω τη δουλειά μου (μη με ρωτήσεις για πόσο ακόμη - ούτε κι εγώ δε ξέρω). Έχω ξυπνήσει για να ετοιμαστώ να πάω στο γραφείο, να βρεθώ μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, να δουλέψω και μετά να γυρίσω στο σπίτι. Και αύριο να κάνω το ίδιο... και μεθαύριο και πάει λέγοντας. Δεν είμαι αχάριστη. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν εισοδήματα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν, έστω για μια μέρα. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να δουλεύουν όπως κι εγώ. 

Έχω ένα κοινό με αυτούς, παρ' όλο που εγώ έχω τη δουλειά μου. Έχουμε σταματήσει να κάνουμε όνειρα. Έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Σε μια ηλικία τόσο παραγωγική, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο. Γιατί; Είναι τόσο άδικο....

Είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει να ξυπνήσουμε - ή μάλλον καλύτερα να αφυπνιστούμε και να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε ξανά, να ελπίζουμε ξανά πως το αύριο μας ανήκει, το αύριο μας περιμένει και μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο από αυτό που θέλουν κάποιοι να είναι. 

Στην καινούργια εβδομάδα λοιπόν. Ας συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.

Το παρακάτω τραγούδι σας το αφιερώνω. Το τελευταίο διάστημα το ακούω συνεχώς και έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου. Πρόκειται για τον τραγουδιστή του πρώην συγκροτήματος Madrugada - Sivert Høyem. Το τραγούδι λέγεται  Give It A Whirl.


11 σχόλια:

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Ω!Πολύ λυπηρό αυτό: "Έχουμε σταματήσει να κάνουμε όνειρα."...
Όντως, ζούμε σε μια εποχή που απαγορεύει τα όνειρα.

Όμως, ας προσπαθούμε όσο γίνεται... Χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα ο κόσμος μας μετατρέπεται σε μαραμένο λουλούδι.

Καλημέρα, καλή δύναμη

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν μας αφήνουν να κάνουμε όνειρα. και μέρα με την μέρα μας καταστρέφουν ακόμα ένα. σκέψεις οικείες όλα όσα γράφεις. μα κάπου κάποτε θα αλλάξει όλο αυτό. και να είναι προς το καλύτερο. και να είναι σύντομα. γιατί όλα γίνονται. ;)
πολύ καλό σου μήνα!

Υάδα είπε...

@ Σεβάχ ο θαλασσινός

έχεις δίκιο. Προσπάθεια και θέληση χρειάζεται. Νομίζω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε

Καλή Κυριακή να έχεις και καλώς όρισες στο blog μου :)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

νομίζω ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ίσως και όσα ζούμε να οδηγήσουν κάποια στιγμή στην αλλαγή και την αναγέννηση.

Let's keep on dreaming :)

Καλή σου μέρα :)

ruth_less είπε...

Υάδα μου,
η ζωή δεν έχει χρώμα χωρίς όνειρα.
Να ονειρευόμαστε... και να πιστεύουμε ότι ακόμα και τα πιο τρελλά όνειρα κάποτε γίνονται πραγματικότητα.
Καλό βράδυ καλή μου :)

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Keep on hoping!!!Πανέμορφη προτροπή. Keep on hoping λοιπόν με ψυχή ατσαλωμένη και με αγάπη και διάθεση για προσφορά. Καλές γιορτές!!

Cosmos είπε...

Υάδα μου, για άλλη μια φορά, μετά από ένα μακρύ επικοινωνιακό "διάλειμμα" μεταξύ μας (και όχι μόνο μεταξύ μας), είμαι πάλι εδώ, διαβάζοντάς σε και πιάνοντας, για άλλη μια φορά, τον εαυτό μου να νιώθει πως τα γράφει αυτός τα όσα γράφεις. Είναι δε τόσο έντονο αυτό που αρχίζω πια να... "ανησυχώ"!
Ειλικρινά μιλάς μέσα από την ψυχή μου και, μάλιστα, όχι μόνο σε επίπεδο συναισθημάτων αλλά ακόμα και βιωμάτων!

Δεν ξέρω βέβαια αν, ακόμα και τώρα, 4+ μήνες μετά την δημοσίευσή σου εδώ, εξακολουθούν να ισχύουν σε εσένα οι ίδιες συνθήκες. Και, ειλικρινά, δεν ξέρω αν θα ακουγόταν "κάπως" να σου ευχηθώ το "να ισχύουν". Εγώ πάντως θα σου το ευχηθώ και, να 'σαι σίγουρη, το κάνω με τη θετική του εκδοχή!

Τέλος, όσο αφορά το τραγούδι - αφιέρωμά σου στο τέλος, ένα θα πω:
ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ !!!
Για να είμαι ειλικρινής, αν και "ντρέπομαι" λίγο που το λέω, δεν το γνώριζα πριν και μάλιστα, αρχικά, δεν περίμενα ότι θα με άφηνε τόσο έκπληκτο ακούγοντάς το. Όμως, σύντομα, με πήρε μαζί του εκεί που ήδη ξέρεις κι εσύ...

Ελπίζω κι εύχομαι να είσαι καλά από κάθε άποψη.
CU!

bob είπε...

At times troubled such as this one, some souls speak the purest of all truths.

And so have you.

Υάδα είπε...

@ Athos Georgiou

I really appreciate your comment. I always speak the truth; most of the times without counting the consequences in my life ;-)

Thanks for visiting my blog!


evalia είπε...

Αγαπητή Υάδα, συγγνώμη που σου γράφω σχόλιο τόσο αργά, αλλά τώρα διάβασα αυτό το post σου και έχω ταυτιστεί τόσο πολύ. Το τραγούδι είναι φοβερό και όντως υπάρχει έλλειψη ονείρων στην εποχή μας. Παλιότερα ονειρευόμουν όλη την ώρα, τώρα είμαι και εγώ εγκλωβισμένη στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Αλλά δε θέλει πολύ για να αρχίσεις να ονειρεύεσαι ξανά... μια απόφαση είναι. Μια απόφαση να πεις όχι στην ρουτίνα.

Υάδα είπε...

@ evalia
θέλει προσπάθεια, ακόμα και το όνειρο. Είναι δύσκολο να μπορείς να ονειρεύεσαι στην εποχή που ζούμε. Υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται ακόμη και τα απαραίτητα.. Αν όμως κατανοήσουμε πόσο όμορφη είναι η ζωή και πόσο μεγάλο το δώρο της, τότε όλα θα είναι ευκολότερα. Καλημέρα σου :)