Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

And life goes on and on...

Σήμερα ξημέρωσε μια διαφορετική μέρα, μα ταυτόχρονα ίδια με χθες η προχθές. Ο ήλιος ανέτηλε κανονικά το πρωί, αλλά είναι πιο φωτεινός, ο ουρανός έχει και σήμερα το μπλε του χρώμα, μα σήμερα είναι με λιγότερα σύννεφα και το σπίτι ίδιο με χθες, μα γεμάτο από ζεστασιά και στολίδια Χριστουγέννων.

Και επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή με ατελείωτα προβλήματα κι εμείς καλούμαστε να τη ζήσουμε μέχρι το τέλος της σαν το μεγαλύτερο δώρο που μας έχει ποτέ χαριστεί, είπα να κλείσω ένα από τα διακοπτάκια, ανοίγοντας ταυτόχρονα ένα άλλο, αυτό που επιτάσσει την χαρά και την ανακάλυψη της ευτυχίας ανάμεσα στα απλά και καθημερινά. Αν κάποια από τα θέλω μου δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να πάρουν μορφή, έχοντας βέβαια προσπαθήσει πολύ γι αυτό, απλά θα αφήσω τη ζωή να συνεχίσει την πορεία της. Και που ξέρεις, αν κάτι αξίζει, ίσως κάποια στιγμή γίνει η καθημερινότητά μου, αν όχι, θα ξέρω τουλάχιστον ότι προσπάθησα με όλη μου τη ψυχή.


Μου έχει λείψει η ξεγνοιασιά, η απλότητα, η στάση απέναντι στη ζωή να μη βλέπω μόνο τα αρνητικά της, μα περισσότερο αυτά τα μικρά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Μου έχει λείψει η "ροκιά" της ζωής. Και να σκεφτείς πως πάντα ήμουν άνθρωπος που εκτιμούσα όσα και όπως έρχονταν στη ζωή μου. Το τελευταίο διάστημα δημιούργησα και κλείστηκα στον δικό μου μικρόκοσμο, ανέπνεα με δυσκολία το οξυγόνο και το χαμόγελο, αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου πάντα πίστευαν πως είναι ένα απο τα πιο δυνατά μου χαρακτηριστικά, με δυσκολία ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό μου. Αλλά ακόμα κι αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν για αυτοάμυνα, ξέρεις από αυτούς τους μηχανισμούς που ο εαυτός μας επιβάλλει ώστε να αυτοπροστατευτεί.


Έτσι λοιπόν, επειδή η ζωή προχωράει μπροστά κι εμείς, είτε μένουμε προσκολημμένοι στο χθες, είτε προχωρούμε μαζί της, όσα είναι να συμβούν θα συμβούν, είπα να φορέσω το ομορφότερό μου χαμόγελο, να γίνω και πάλι η Υάδα που γνωρίζω καλά και να κλείσω το μάτι με νόημα στη ζωή και στις ομορφιές της.


20 σχόλια:

Σκιά με παλμό είπε...

Ναι συμφωνώ... Όταν κάνεις μια επιλογή παράλληλα απορρίπτεις μια άλλη... Αυτό που ήθελα να σου πω πριν πως δε θα σου άξιζε να κατεβάσεις το γενικό...

http://www.youtube.com/watch?v=fBOvOatPqnY

:)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

δεν κατέβασα τον γενικό, απλά έκλεισα τον διακόπτη που μάλλον ήταν χαλασμένος και ταυτόχρονα ανέβασα έναν άλλον. Ελπίζω να μη χρειαστεί το ρελέ διαφυγής σε αυτήν την περίπτωση...

Όσο για το τραγούδι, πιστεύω ταιριάζει περισσότερο με όλα και πάνω από όλα με τη διάθεσή μου, γι αυτό και έβαλα να ακούγεται πρώτο.

The show / life goes on and on...

Είπα πως σ'ευχαριστώ; :-)

Σκιά με παλμό είπε...

γιατί να με ευχαριστείς...;

πριν από χρόνια άλλος το έγραψε, πριν από χρόνια άλλος με μεγάλωσε, πριν από χρόνια άλλος μου το έδωσε να το ακούσω, πριν από χρόνια άλλος το ένιωσε πρώτα, πριν από χρόνια κάποιος άλλος με έμαθε να το αγαπώ...

πάνω σε όλα αυτά χτίζω...

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

νομίζω πως τότε που το έγραψαν είχαν μεγάλη έμπνευση και τέτοια τραγούδια δύσκολα γράφονται στις μέρες μας. Είναι ένα από τα τραγούδια που μεγάλωσα και το αγάπησα πολύ.

Είναι καλό να χτίζουμε πάνω σε όσα αξίζουν. Εκεί κρύβεται το νόημα της ζωής.

Κι αν σήμερα σ'ευχαριστώ είναι γιατί μου θύμησες τους στίχους και τη μουσική του, μα πάνω από όλα επειδή με έκανες να χαμογελώ.

:-)

Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από αυτό;

Σκιά με παλμό είπε...

εντάξει απλά... το "ευχαριστω" είναι μεγάλη πραξη εμπιστοσυνης και αγάπης που δε την αξίζω γενικότερα...

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

αυτό καλύτερα θα είναι να το αφήσεις να το κρίνουν οι άνθρωποι γύρω σου. Το γεγονός ότι χαμογέλασα και χάρηκα με το τραγούδι αλλα και με το γεγονός ότι μπορώ να νιώθω κάτι παραπάνω από τον δικό σου παλμό, νομίζω πως μου δίνει το δικαίωμα να σε ευχαριστήσω.

Είναι αυτά τα μικρά καθημερινά που λέγαμε, στα οποία δεν αποδίδουμε τη σημασία που τους αξίζει...

:-)

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ετούτη είναι πράγματι μιά όμορφη στιγμή. Όταν κοιτά κάποιος πίσω του και συνειδητά διαπιστώνει πως αφήνει πίσω μιά περίοδο και περνά σε κάποια άλλη. Είναι η αίσθηση του προχωρώ, ένα από τα σημαντικά εφόδια ζωής.

Ας μην είναι άλματα μα μετακινήσεις από παράδρομους στη κεντρική λεωφόρο της ζωής που οδηγεί στην πιο ανάλαφρη διάθεση.

Καλό απόγευμα Κυριακής:)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

κάπως έτσι είναι. Απλά βήματα προς την κατάκτηση της καθημερινότητας, προσπαθώντας να μη περνάει απαρατήρητη. Είναι όντως σημαντικό πιστεύω.

Φιλιά πολλά. Καλό βραδάκι να έχεις

ΦΟΥΛΗ είπε...

Όπως είπες η ζωή προχωράει μπροστά,δεν έχεις παρά να τη ζήσεις και να συνεχίσεις και εσύ...
Καλημερα Υαδα.....

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

προχωράει.. και μαζί της προχωράμε κι εμείς..

Καλή εβδομάδα να έχουμε, όπως τη λαχταράμε :-)

mariposa είπε...

θα μπορουσα να την ειχα γραψει εγω καποια στιγμη αυτη την αναρτηση...να μην σε αναγνωριζουν οι φιλοι σου??που πηγε το χαμογελο μου??μου λειπει η ξεγνοιασια,η ανεμελια??τα θελω μου ποτε θα παρουν μορφη??θα αλλαξουν τα πραματα??αν αξιζει η δεν αξιζει κλπ..σου ευχομαι να βγεις νικητρια απο ολο αυτο και πιστευω οτι θα τα καταφερεις γιατι αναγνωρισες την κατασταση και δεν την αποδεχεσαι κανεις τα βηματακια σου προς την αλλαγη..καλη τυχη..

Υάδα είπε...

@ mariposa

Δόξα τω Θεώ οι φίλοι με αναγνωρίζουν. Αν είχα και αυτό το πρόβλημα η κατάσταση θα ήταν διαφορετική και σίγουρα χειρότερη.

Απλά, κάνοντας κάποιες επιλογές στη ζωή μας, η πορεία μας λόγω συνθηκών, μας κάνει να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα. Σίγουρα έχω αναγνωρίσει την κατάσταση και προσαρμόζομαι και προχωράω.

Νομίζω αυτό είναι ό,τι σημαντικότερο. Η αναγνώριση, η αποδοχή και εν συνεχεία η απόφαση πλεύσης..

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα :-)

Φως στα όνειρα είπε...

τι ευχαριστη αλλαγή είναι αυτή ΥΑΔΑ μου; Χαίρομαι πολύ που σε διαβάζω τόσο αισιόδοξη και σε νιώθω να χαμογελάς με αληθινό χαμόγελο..Φιλάκια πολλά

magdalini36 είπε...

...μ'άρεσε πολύ το "έκλεισα τον διακόπτη που ήταν μάλλον χαλασμένος και άνοιξα έναν άλλον"...Πραγματικά έτσι είναι... όσο κι άν πονάει μερικές φορές, όσο κι άν δεν θέλουμε να φύγουμε από κάτι ή από κάποιον που αγαπάμε...!
"Πρέπει να ξέρεις να θυμάσαι...πρέπει να ξέρεις και να ξεχνάς"!!!
Πολύ όμορφη εγγραφή
Σου αφιερώνω το Don't forget to remember των Puressence και καλή συνέχεια:))

magdalini36 είπε...

...ωστόσο δεν είμαι και απόλυτα οπαδός του que sera-sera...Υπάρχουν φορές που νομίζω πως μπορείς να κάνεις τα πράγματα να σου συμβούν,μπορείς να τα ορίσεις:)

Υάδα είπε...

@ Ευρυδίκη

Το χαμόγελο πάντα όταν είναι αληθινό λένε, παραξενεύει τους γύρω σου και κάποιους άλλους τους κάνει να νιώθουν υπέροχα. Ξέρω πως ανήκεις σε αυτούς που χαίρονται μαζί μου.
Αισιόδοξη πάντα ήμουν... απλά υπήρχαν και υπάρχουν στιγμές που διάφορες καταστάσεις ή γεγονότα μας λυγίζουν και μας κάνουν να βλέπουμε "ανάποδα" κάποια πράγματα..
Απλά πιστεύω πως ό,τι κι αν μας συμβαίνει, πρέπει να στεκόμαστε στα πόδια μας και να προχωράμε, όσο δύσκολο κι αν είναι.

Και επειδή η ζωή κύκλους κάνει, ελπίζω να είσαι εδώ αν ξαναμαυρίσει ο ουρανός, ε;;

:-))

Φιλιά πολλά πολλά. Όμορφη μέρα να έχεις Ευρυδίκη μου

Υάδα είπε...

@ magdalini36

Ποτέ δεν ήμουν από τους ανθρώπους που ξεχνούσαν. Πιστεύω πως όταν ξεχνάς, είναι σαν να διαγράφεις κομμάτια της ζωής σου και αυτό είναι ό,τι χειρότερο. Κρατάω τα πάντα μέσα μου. Όχι πως τα δύσκολα πέρασαν, απλά τα αντιμετωπίζω αλλιώς, διαφορετικά, με άλλο τρόπο.

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το τραγούδι και το νόημά του...

υγ: Κι εγώ πιστεύω στη δύναμη του ανθρώπου. Ποτέ δεν αφέθηκα στη λεγόμενη μοίρα. Πιστεύω πως όταν υπάρχει θέληση και αγάπη για όσα κάνουμε, τότε κι αυτά μπορούν να ανθίσουν..

Καλημέρα γεμάτη χαμόγελα να έχεις :-)

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Σ' ευχαριστώ που μου θύμισες το πώς... ομολογώ το 'χα ξεχάσει.

Υάδα είπε...

@ magdalini36

Το τραγούδι πήρε τη θέση του απόψε... όπως ακριβώς του άξιζε...

Ευχαριστώ...

Υάδα είπε...

@ Τύπος Νυχτερινός

όλοι μας κάποτε το ξεχνούμε, μα το οφείλουμε να το θυμόμαστε.. το οφείλουμε στον εαυτό μας...
Έτσι δεν είναι;

Καλό σου βράδυ :-)