Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Out of order


Κάπως έτσι...




Ανασυγκρότηση κομματιών
Ανασυγκρότηση στιγμών

Ανασυγκρότηση αισθημάτων
Ανασυγκρότηση επιβεβλημένη
...


16 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ έρχεται η ολοκλήρωση...
Καλημέρα από την όμορφη Κρήτη...

b|a|s|n\i/a είπε...

δυνατή αληθινή αποτελεσματική ανασυγκρότηση. μέχρι την ολοκλήρωση. του αισθάνομαι. και του Αισθάνομαι. καλημέρα σου!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ανασυγκρότηση ναι αλλά όπως βλέπεις και εσύ, συνειδητά ή ασυνείδητα στη φώτο, επέλεξες ένα θηλυκό και ένα αρσενικό στοιχείο που είναι σε κάποια απόσταση και αφήνεις να υπονοηθεί πως αν κουμπώσουν θα συμβεί το ποθούμενο:)

Τι θέλει να πει το ποιητή? :)

Καλό μεσημέρι.

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

αυτό προσπαθώ να κάνω. Ίσως χρειαστεί καιρός για να ολοκληρωθεί το παζλ.. Ίσως χρειαστεί να "απομακρυνθώ" από διάφορες καταστάσεις, χώρους και ανθρώπους.. Θα δείξει..

Να περνάς καλά στην όμορφη Κρήτη :-)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

την ολοκλήρωση του "αισθάνομαι" την έχω γνωρίσει. Την ολοκλήρωση του "είμαι" και του "υπάρχω εκεί που θέλω" προσπαθώ να φτάσω..

Καλό σου απόγευμα Βασίλη μου :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

δεν έχει να κάνει μόνο με το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο. Σωστά παρατήρησες την εικόνα..
Το λεγόμενο "κούμπωμα" πρέπει να έρθει πρώτα σε όσα έχουν να κάνουν μονάχα με εμένα. Αν εγώ κουμπώσω απόλυτα με όσα θέλω, τα υπόλοιπα θα πάρουν τη σωστή πορεία πιστεύω. Εκτός βέβαια αν αποδειχτεί το αντίθετο.

Το ποιητη θέλει να πει πολλά, μα στόμα και χέρι έχει αλλά μιλιά και λέξεις δεν έχει..

Είναι στη φάση του απόλυτου "μπουκώματος", της αμφισβήτησης, της ανασυγκρότησης,της αναθεώρησης ανθρώπινων σχέσεων και συναισθημάτων, των πολλών "θέλω" και τόσων πολλών άλλων. Δε ξέρω πόσο μακριά μπορεί να πάει η βαλίτσα της ανασυγκρότησης ή αλλιώς του λεγόμενου "Defragmentation" αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους τεχνικούς και τεχνολογικούς.. :-)
Ίσως χρειαστεί να απέχω λίγο από διάφορα, όπως και το blogging. Βέβαια, το να γράφω είναι μια διαδικασία "αδειάσματος" της ψυχής και όσων θέλω και πραγματοποιούνται ή όσων θέλω αλλά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Ελπίζω να σε βοήθησα να με καταλάβεις :-)

Καλό σου απόγευμα :-)

ruth_less είπε...

Μέσα στη σιωπή μαθαίνουμε ακούμε καλύτερα τον Εαυτό μας (ψυχή, σώμα και πνεύμα)... και είναι μια απαραίτητη πιστεύω πτυχή για να έλθει η ανασυγκρότηση.

Κάνε αυτό που νοιώθεις ότι χρειάζεσαι. Ο Εαυτός σου ανοίγει το δρόμο. Καλό σου βράδυ Υάδα μου.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ανασυγκρότηση κατόπιν ελεύθερης επιλογής θα συμπλήρωνα Υάδα μου, με το πάζλ να επιδέχεται πολλών και αναπάντεχων αλλαγών.Κρύβει αγωνία βέβαια μέσα της η αλλαγή, όμως από την άλλη...ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς...λέει το τραγούδι.Να είσαι καλά, να είσαι καλά και να γελάς...ιδίως όταν φοβάσαι πως ΄λα θα πάνε στραβά να γελάς.Εχει μια δύναμη τεράστια τούτη η στάση, ένα βήμα πριν νιώθεις χαμένη και ένα γελιο μετά νιώθεις λυτρωμένη..Να είσαι καλά.Σε γλυκοφιλώ.

Υάδα είπε...

@ ruth_less

Ψυχή μου γλυκιά.. το τελευταίο διάστημα νιώθω πως έχω αρχίσει μια μεγάλη βουτιά μέσα μου. Νιώθω πως ακόμη είμαι στην αρχή, στην επιφάνεια, παρόλο που έχει ξεκινήσει αυτή η «κατάδυση» εδώ και καιρό.

Δε ξέρω, αλλά με νιώθω λίγο έξω από τα νερά μου τις τελευταίες μέρες.. ίσως και μήνες ή μήνα.. δεν έχει και τόση σημασία.. Πιστεύω πως η μοναξιά, η θελημένη μοναξιά ήρθε από μόνη της και χτυπάει επίμονα την πόρτα.

Επιβεβλημένη είναι η ανασυγκρότηση για να συνεχίσω πιο κάτω και ξέρω πως όποιο κι αν είναι το παρακάτω πρέπει και οφείλω πρώτα από όλους σε εμένα να μπορώ να σταθώ και πάλι στα πόδια μου.
Σε φιλώ καλή μου. Ένα ξημέρωμα όπως το λαχταράς να έρθει :-)

Υάδα είπε...

@ CARPE DIEM

Το κάθε σκότωμα αφήνει μέσα μας πληγές και τις περισσότερες των περιπτώσεων δίχως να επουλωθούν, ή θα αργήσουν να επουλωθούν. Δυστυχώς η καθημερινότητα μας αναγκάζει να είμαστε διαρκώς ετοιμοπόλεμα στρατιωτάκια. Όταν όμως μένουμε μόνοι με τους εαυτούς μας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Οι βουτιές είναι απαραίτητο κομμάτι στη ζωή μας. Πιάνουμε πάτο και μετά η ανάδυση είναι τόσο, μα τόσο γλυκιά. Όσο περίεργο κι αν σου φανεί, περισσότερο φοβάμαι το τώρα, παρά το αύριο. Δε ξέρω γιατί, μα πάντα έτσι με θυμάμαι. Ένιωθα πάντα μέσα μου πως όλα είναι δυνατά να συμβούν όταν πραγματικά πιστεύουμε σε αυτά. Στο τώρα και το εκάστοτε σήμερα είναι που «βουλιάζω» πολλές φορές.

Σου έχω πει πως είσαι από τους ανθρώπους που μια τους λέξη είναι αρκετή για να χαμογελάσω και να γεμίσω με δύναμη και κουράγιο; :-)

Aurangel είπε...

Και κάπως έτσι, βρήκα και εγώ το ιστολόγιό σου και μ'αρεσει. ¨ομορφα συναισθήματα μοιράζουν οι αναρτήσεις και η μουσική σου. Την καλησπέρα μου.

Υάδα είπε...

@ Aurangel

Καλώς όρισες :-)

Χαίρομαι που μπορείς να μοιραστείς μαζί μου λέξεις ήχους και συναισθήματα. Είναι το πιο σημαντικό πιστεύω..

Καλό σου βράδυ

προφήτηs είπε...

κάπως έτσι...

για μια επιστροφή στον κόσμο... ενωμένος, δυνατός... έτοιμος για μια ακόμα θυσία...

ένα παζλ δεν είναι η ζωή μας; αποτελείται από κομμάτια που πρέπει να ενώσουμε ή να τα πετάξουμε δημιουργώντας καινούργια... κρατώντας τα σαν...


καλησπέρα

Υάδα είπε...

@ προφήτη

αρχικά νομίζω πως πρέπει να απομακρύνουμε το ένα από το άλλο, να τα δούμε από απόσταση και μετά θα έρθει η επανασύνθεση... Μπορεί σε αυτά τα κομμάτια να προσθέσουμε και άλλα, καινούργια..

Καλή σου μέρα :-)

Ανώνυμος είπε...

τελικα τι να ειναι αυτο που ζηταει ο καθε ενας? μια αγαπη με σφραγιδα? καποιον να του λεει σαγαπαω?
κατι που να του δινει την εντυπωση οτι αγαπιεται?
ολα αυτα πιστευω οτι εχουν μια ενοια...οτι θελεις καποιον ανθρωπο στη ζωη σου και ισως καταστασεις να μη σε αφηνουν να το πεις και να το μεταφερεις με τον τροπο που θελεις!
αυτος που καταλαβες!!!

Υάδα είπε...

@ Ανώνυμέ μου,

Κι αν αυτός ο άνθρωπος που αναφέρεις, δεν είναι απλά μια έννοια, αλλά μια ζωντανή παρουσία με σάρκα και οστά; Ποτέ δεν αγάπησα τα φαντάσματα... πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους εκείνους που μπορούσα να μπω μέσα στη ψυχή τους και να δω τί πραγματικά υπάρχει κάτω από την επιφάνεια.

Και επειδή οι συνθήκες πολλές φορές είναι παραπλανητικές, μπορώ να καταλάβω τί υπάρχει κάτω από τον άνθρωπο εκείνον που αγαπάει και θέλει να αγαπιέται, όχι από φαντάσματα και έννοιες απρόσωπες, μα από συγκεκριμένες ψυχές.

Καλή σου μέρα :-))