Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Εκτός κανόνων

όλα είναι συνήθεια...μόνο η αγάπη είναι εκτός κανόνα!

Προσπαθώ να βάλω αυτά τα λόγια απέναντί μου από προχθές. Προσπαθώ να μείνω γυμνή μπροστά τους, γδύνοντάς κι αυτά. Όλα τα παιχνίδια αν θέλουμε να θεωρήσουμε πως είναι σωστά, πρέπει να παίζονται επί ίσοις όροις.


Απλώνω το χέρι μου και αγγίζω τη συνήθεια.

Αυτή που κάνει έναν άνθρωπο να κουράζεται, να ασφυκτιά, να την αποστρέφεται. Συνήθεια που κατατρώει κάθετί όμορφο στη ζωή, αφήνοντάς την χωρίς χρώμα, χωρίς οξυγόνο και πνοή. Ένα κουφάρι που προσπαθεί να αναστηθεί. Μάταια όμως.

Με το άλλο χέρι αγγίζω τη συνήθεια.

Εκείνη που αποζητά ένας άνθρωπος, που την αγκαλιάζει και ζει μαζί της. Αυτή τη συνήθεια που κάνει τους ανθρώπους να λένε καλημέρα ανοίγοντας τα μάτια τους και καληνύχτα λίγο πριν τα κλείσουν. Συνήθεια και συντροφικότητα γίνονται ένα, ταξιδεύουν μέσα στον χρόνο, πλέκουν ένα υπέροχο υφαντό και πορεύονται με την ελπίδα πως κάθε μέρα που θα ξημερώνει, θα τους βρίσκει μαζί, ένα.




Και απέναντί μου μένει η αγάπη.

Εκείνη για την οποία μίλησε ο Αριστοτέλης και αποτύπωσε μέσα σε μία πρόταση την έννοιά της: "Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα." Αυτή η αγάπη που δεν υπόκειται σε κανόνες και σε πρέπει. Η αγάπη που δε γνωρίζει τί σημαίνει υστεροβουλία και ιδιοτέλεια. Η αγάπη που όταν τίθεται το ερώτημα: Γιατί με αγαπάς; δεν βρίσκεις τους λόγους. Απλά υπάρχει για όλα όσα νιώθεις μέσα σου. Για όλα εκείνα που πλαισιώνουν την αγάπη και γνωρίζεις μόνο εσύ.
Η αγάπη δεν υπόκειται στη συνήθεια. Είναι εκτός αυτών των ορίων. Και αν κάποιος άθελά του προσπαθήσει να την εντάξει στη συνήθεια, το αποτέλεσμα θα είναι μοιραίο.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Μη νομίζεις. Ακόμα και απόψε ακροβατώ ανάμεσα σε σκέψεις και θέλω. Προσπαθώ να δω κάτω από αυτήν τη λάμψη των ματιών μου όσα νιώθω. Προσπαθώ να κρατήσω μέσα μου καλά φυλαγμένα όσα λαχταράω. Και να ήξερες μόνο πόσο θέλω μια αγκαλιά να χωρέσει όλα εκείνα που υπάρχουν, όσο βαρύ κι αν είναι το φορτίο της.

Όλα είναι θέμα σωστής στιγμής, πιστεύουν κάποιοι. Ίσως να έχουν δίκιο. Μα τα μάτια λάμπουν όταν είναι κάποιος ευτυχισμένος. Και ακόμα πιο ευτυχισμένος είναι αυτός που μπορεί να τα διακρίνει.

12 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

η συνήθεια της αγάπης
στην αλήθεια των συναισθημάτων
ψυχών δύο
σε κοινές διαδρομές
με βλέμματα αντικριστά.
καλό σου βράδυ!
καλό μήνα!

Σκιά με παλμό είπε...

Ίσως να είναι έτσι, μα τότε μη μιλάς για την αγάπη τουλάχιστον σε αυτούς που όλα σα μια συνήθεια βλέπουν. Ο ελύτης το λέει καλύτερα από εμένα: "Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα".

ΥΓ: Ο δρόμος της αγάπης είναι για μένα η μοναδική δίοδος για να βρω την ουσία... Εύχομαι να τη βρεις κι εσύ...

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

Νομίζω πως η αγάπη δεν μπαίνει στα καλούπια της συνήθειας. Είναι κάτι που νιώθεις κάθε μέρα, κάθε νύχτα χωρίς να ψάχνεις τους λόγους. Είναι εκείνη που σε κάνει να νιώθεις ευτυχία και ταυτόχρονα πονάει όταν δεν μπορείς να την αποδεικνύεις κάθε στιγμή στον άνθρωπο που αγαπάς.
Είναι η ίδια η ζωή..

Καλή σου μέρα και καλό μηνά Βασίλη μου :-)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

Καλή σου μέρα και καλό μήνα να έχεις :-)

Εχεις απόλυτο δίκιο. Είναι η μοναδική δίοδος, η μόνη αληθινή σε αυτήν τη ζωή. Όσο πιο σύντομα συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή της, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα γίνουμε.

Ξέρεις πόσες ώρες θα μπορούσα να μιλήσω για την αγάπη;

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Τελικά η έμπνευση ήρθε και έτρεξε σε κάτι σαν δοκίμιο προσωπικού χαρακτήρα.

Στην δεύτερη περίπτωση της συνήθειας, της αγαπημένης, νομίζω πως αυτό που αποζητά ένας άνθρωπος, δει γυναίκα, είναι η ασφάλεια.

Η αγάπη, και η βεβαιότητα δημιουργεί ένα ισχυρό συναισθηματικό υπόβαθρο, ένα σκαλοπάτι που ο άνθρωπος πατά γερά πάνω κι ατενίζει το μέλλον με νέα διάθεση. Αν δεν υπάρχει - ή είναι αβέβαια - όλα βουλιάζουν και υποχωρούν κάτωθι.

Λέμε άβυσσος η ψυχή, εκεί λοιπόν επεμβαίνει η αγάπη και χτίζει γερά θεμέλια, αν υποχωρήσει βουλιάζουμε μαζί της.

Καλό μήνα, φιλιά ελπίδας.

Υστερόγραφο: δανείστηκα την υδρόγειο, μ' άρεσε και την έβαλα στο blog, θα την επιστρέψω όμως:))

Σκιά με παλμό είπε...

θα σε καταλάβαινα το ίδιο καλά (ενδεχομένως) κι αν μου έλεγες (μου είπες) μια μόνο λέξη...

"αγάπη"... :)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

Κι αν η αγάπη έχει ισχυρά θεμέλια, όμως διάφοροι λόγοι δεν την αφήνουν να εξελιχθει και να ανθίσει όπως πραγματικά της αξίζει; Εκεί όσα θεμέλια κι αν υπάρχουν, όσο κι αν το υπόβαθρο είναι γερό, τότε η "ασφάλεια" και όλα όσα προέρχονται ή δημιουργούνται από αυτήν, προσπαθούν απεγνωσμένα να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σχοινί.
Η έκβαση; Αβέβαια..

υγ: Κι εγώ την υδρόγειο από άλλο blog την "δανείστηκα". Κι εμένα μου άρεσε πολύ :-)

Φιλιά Κωνσταντίνε μου. Καλό μήνα να έχουμε

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

Κι όμως είναι ένα θέμα ανεξάντλητο...

Γιατί νιώθω πως με καταλαβαίνεις..;

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλησπέρα και καλό μήνα Υαδα μου,από το όμορφο Μουζάκι....

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

Καλό μήνα να έχουμε. Και να περνάς υπέροχα στην όμορφη Καρδίτσα. Να πας και μια βόλτα στη Λίμνη Πλαστήρα. Λατρεύω αυτό το μέρος και θα ήθελα πολύ να ήμουν εκεί τώρα που κάνει και κρύο :-)

Σε φιλώ

Σκιά με παλμό είπε...

αυτό που ήθελα να πω είναι πως ακόμα και μια λέξη.. λέει τόσα πολλά, θυμίζει... σε μαγεύει απλά...

θα σου έλεγα να κρατάς τις αισθήσεις σου για σένα.. :)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

Ειδικά η αγάπη μπορεί να μας μαγέψει και ως έννοια και ως λέξη.
Τις αισθήσεις μου προτιμώ να τις μοιράζομαι με ανθρώπους που μπορούν να με νιώσουν, είτε με πολλές είτε με λίγες λέξεις. Αν και καμιά φορά στη σιωπή κρύβεται η μαγεία :-)