Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Πρέπει...

Πρέπει δηλαδή να αποκωδικοποιήσω συγκεκριμένες συμπεριφορές, να συμπυκνώσω στιγμές μέσα σε 10 λεπτά που στην αρχή ήταν 2 λεπτά αλλά κερδίσαμε μια μικρή παράταση, να δω ένα πρόσωπο χωρίς να βλέπω τα μάτια και την έκφρασή τους, να απολογηθώ για κάτι που θεωρείται αυτονόητο, αλλά γέμισα από τύψεις, να ακολουθήσω μια συμβουλή που μόνο πόνο κρύβει μέσα της...

Ναι, αυτά πρέπει να κάνω.


Α.. επίσης πρέπει να ξεριζώσω την καρδιά μου, τα θέλω της και τις λαχτάρες της, να τα πετάξω όλα αυτά μαζί στο καλάθι των αχρήστων, να κλείσω μετά τη σακούλα για να μη βρουν
τρόπο να διαφύγουν, να πετάξω στο δρόμο τη ψυχή μου, ή να τη πουλήσω σε τιμή ευκαιρίας, να γεννήσω λαχτάρες και θέλω από το πουθενά, κάτι σαν παρθενογένεση, να πετάξω και ό,τι έχει απομείνει μέσα μου και να μείνω ένα κουφάρι άψυχο, άκαρδο, χωρίς να περιμένω κάτι, χωρίς να προσδοκώ σε κάτι. Να ζω και να αναπνέω τεχνητά, γιατί έτσι πρέπει.


Να χαμογελάω επειδή πρέπει να δείχνω χαρούμενη, χωρίς βέβαια να είμαι, να δουλεύω γιατί πρέπει να έχω τα προς το ζην, να αναγκάζομαι να υπομένω και να σκύβω το κεφάλι σε όσα οι συνθήκες επιτάσσουν , να είμαι σωστή απέναντι στις υποχρεώσεις μου, να σταματήσω να κοιτάω στα μάτια των άλλων προσπαθώντας να καταλάβω την ουσία.

Πρέπει να συνηθίσω τα πρέπει, μου λένε. Πρέπει να προσποιούμαι κάποιες στιγμές και να αντιμετωπίζω τη ζωή όπως μου αξίζει. Πρέπει να προχωρήσω μπροστά... γιατί έτσι πρέπει. Πρέπει να περνάω πάντα καλά... γιατί έτσι πρέπει...


Πρέπει... γιατί έτσι πρέπει...
Με ρώτησε κανείς αν θέλω όσα πρέπει;

20 σχόλια:

Φως στα όνειρα είπε...

Μια φορά στη ζωή μας έρχεται η στιγμή που αμφισβητούμε τα πρέπει ειδικά όσα μας τα επιβάλλουν οι άλλοι Υάδα μου..Έρχεται μια στιγμή που πετάς αρκετά πρέπει στον Καιάδα..Και δεν το κάνεις επειδή πρέπει αλλά επειδή σ ο υ πρέπει..Επειδή εσύ το χρειάζεσαι.
Θα πάρω αφορμή από τη δική σου ανάρτηση και θα γράψω και γω σχετικά με τα πρέπει "μας"..Πάντως ακολούθα όσα πρέπει έχει ανάγκη η ψυχή σου να ακολουθεί και τα οποία δεν θα βλάψουν κανένα γύρω τους παρα μόνο εσένα αν κριθεί απαραίτητο..όλα τα άλλα είναι απλά δόκανα για να πιάνεσαι σε παγίδες..
Εξτρεμιστικό μεν αυτό που είπα,αληθινό δε..
Καλημέρα Υάδα μου..Φιλιά ..

παλιατσος είπε...

Υπάρχει η "λεπτή κόκκινη κλωστή" που ισορροπεί ανάμεσα στα πρέπει των άλλων και τα δικά μας. Κι αυτή την λεπτή κλωστούλα πρέπει να την κάνουμε "τρόπο ζωής" για να ζήσουμε την καθημερινότητα που από μόνη της σκοτώνει την ομορφιά γύρω μας!... Κάνε όνειρα φίλη μου, ζήσε μια ζεστή αγκαλιά, ένα υγρό φιλί, μια βόλτα στη βροχή... Ζήσε το "Ζ" της ζωής όσο κι αν πολλές φορές πληγώνει...
Καλή σου μέρα!

Cosmos είπε...

Κανείς δε σε ρώτησε ε;!
Ε, ας σε ρωτήσω εγώ τότε!

"Θέλεις όσα πρέπει;"

Ορίστε, σε ρώτησε κάποιος!

Και τώρα τί νομίζεις ότι άλλαξε!

Μήπως σταμάτησαν τα ανεπιθύμητα "πρέπει" σου; Δε νομίζω;
Μήπως ακόμα κι αν απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, με μια πρόταση ή με ένα ολόκληρο βιβλίο σου, μήπως ακόμα και τότε θα σταματήσουν τα ανεπιθύμητα "πρέπει" σου; Πάλι δε νομίζω;

Πρακτικά, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει όλο αυτό είναι, να ξεκαθαρίσεις ποια "πρέπει" είναι και "θέλω" ή έστω, είναι απολύτως απαραίτητα.

Προσωπικά, μπορώ να πω πια, πως έχω έρθει σε "κόντρα", με πολλά "αναγνωρισμένα πρέπει". Καθόλου αναίμακτη κόντρα! Για καμία πλευρά μάλιστα! Αλλά κόντρα, που σίγουρα έχει αφήσει τα σημάδια της. Σημάδια που άλλαξαν τον ρου της ζωής μου. Συνήθως προς το καλύτερο. Κανένας δε σου το εξασφαλίζει όμως αυτό από πριν. Το μόνο που είναι εξασφαλισμένο, είναι πως μετά θα είσαι πιο έτοιμη για την επόμενη μάχη σου. Μάχη που κι αυτή θα πηγάζει από τα βαθύτερα θέλω σου.

Καλή σου μέρα Υάδα μου, καλή σου μέρα...

ruth_less είπε...

Αγχώθηκα μόνο που διάβασα το κείμενό σου Υάδα μου.

Κανείς δεν μας ρωτά αν τα θέλουμε ή όχι, γιατί τότε δεν θα ήταν Πρέπει θα ήταν Μήπως :)

Για όσα έχεις την πολυτέλεια της επιλογής να κάνεις τις επιλογές σου... στα υπόλοιπα τους συμβιβασμούς σου. Αλλά όχι εκπτώσεις σε θέματα συνείδησης και Εαυτού. Αυτό το χρωστάς σε σένα και μόνο.

Καλό υπόλοιπο ημέρας -από μια φίλη που βαριέται θανάσιμα να δουλεύει με τόσο ήλιο έξω!

Unknown είπε...

πραξις θεωριας επιβασις....
δωσε τελος στο κισμετ...
μια καθως πρεπει καλησπερα!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλησπέρα χωρίς πρέπει, μόνο με θέλω..

Marianthi Christofidou είπε...

Άσε τα πρέπει για όταν... πρέπει και πιάσε τα θέλω, είναι η μόνη λύση, αλλιώς δε λέει όσο κι αν κοστίζει! Φιλιά και πολύ καλό σου Σαββατοκύριακο!

Σκιά με παλμό είπε...

Είσαι ακριβώς στο μυαλό μου αυτή τη χρονική περίοδο. Έχω την αίσθηση πως συνειδητά και χωρίς ούτε καν να ψιθυρίσουμε σε εμάς, σε εμάς τους ίδιους το γεγονός του πόνου του "πρέπει" το δεχόμαστε σαν υπνωτισμένοι, μέσα σε μια ηδονική ατμόσφαιρα. Και είναι είναι ηδονική γιατί κανείς, μα κανείς καθημερινός άνθρωπος , κι εγω μαζι δεν είναι ετοιμος να σηκώσει τα μάτια του στην αλήθεια και να τη κάνει πράξη, για αυτό κάθεται ζώντας απλά τη στιγμές. Είμαστε ο ορισμός της ματαιότητας κι αν υπήρχαν πολλοί που είπαν πως ο κόσμος είναι μάταιος, έχω την σφοδρή αίσθηση πως εμεις είμαστε ματαιότεροι απ αυτόν.

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Καλώς όρισες στο clab.
Λέγεται: 'του κόστους' κι έχει χαμηλό φωτισμό και δυνατή μουσική.
βαμβάκι για τα αυτιά δεν προσφέρεται είτε σ' αρέσει η μουσική είτε οχι.

Η άλλη επιλογή?

Μα τα είπαμε αυτά, το clab είναι του κόστους:)

Καλό Σαββατοκύριακο, μέσα σε όλα αυτά να κι ένας ήλιος που πρόβαλλε πάλι, επιμένει να μας θυμίζει πως υπάρχει!:)

Υάδα είπε...

@ Ευρυδίκη

Πάντα έτσι κάνω.. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες το τίμημα εγώ το πλήρωσα και αν χρειαστεί θα το ξαναπληρώσω εγώ. Ανθρώπους που αγαπάω ηθελημένα τουλάχιστον δε θέλω και δεν επιδιώκω ποτέ να πονάω. Κι αν κάποιες στιγμές συμβαίνει, ειλικρινά με πονάει. Θα μου πεις βέβαια, όταν τα πρέπει που ακολουθώ για εμένα επιβαρύνουν τον εαυτό μου, τότε τι κάνεις; Απλά το αποδέχεσαι, γιατί ήταν επιλογή σου και οφείλεις να πληρώσεις το τίμημα. Αν μπορείς το αλλάζεις ή το τροποποιείς ή προχωράς παρακάτω..

Φιλιά πολλά και υπέροχο πρωινό ξύπνημα να έχεις καλή μου :-)

Υάδα είπε...

@ παλιάτσε

Είναι όμορφο κάθε γράμμα της ζωής, κάθε δώρο της ζωής. Ακόμα και οι δύσκολες στιγμές που αναπόφευκτα έρχονται. Ισορροπίες χρειάζονται σε λεπτές κλωστές, ώστε ακόμα και το πέσιμο που θα έρθει, να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο.

Καλό ξημέρωμα να έχεις. Καλώς όρισες :-)

Υάδα είπε...

@ Cosmos

Μαύρα μάτια κάναμε να σε ξαναδούμε!!! Αλλά αυτά έχει η συζυγική ζωή :-)))
Χαίρομαι που σε νιώθω καλά και στο καινούργιο σου ξεκίνημα. Όλα, ακόμα και τα δύσκολα να είναι γλυκά και ευκολοδιάβατα!

Από κόντρες, άλλο τίποτα.. κυρίως με τον εαυτό μου βέβαια. Και ξέρεις, σε καμία περίπτωση δεν του χαρίζομαι. Η πιο σκληρή κριτής είμαι…

Στην υγειά των μαχών λοιπόν! Με μια ευχή.. όλες να οδηγήσουν σε αίσιο αποτέλεσμα :-)

Καλό σου βράδυ

Υάδα είπε...

@ ruth_less

Τις επιλογές μου ακολουθώ.. αλλά πρέπει σε αυτές τις επιλογές να κάνω συμβιβασμούς.. Πάντα έτσι δε γίνεται; Αυτό δεν ισχύει τελικά; Και έτσι έρχονται και οι εκπτώσεις ακόμα και στα θέλω μας. Σαν μια ζυγαριά, στην οποία αν δε βάλεις τα ίσα, θα γύρει προς τη μιαν ή την άλλην πλευρά..

Κι εγώ την Παρασκευή με δυσκολία μπόρεσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά.. Άσε, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης στο μεγαλείο της.. χαχαχα

Καλό ξημέρωμα ψυχή μου. Σε φιλώ γλυκά :-)

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ

Δίνω συνέχεια στα Θέλω μου.. και ας πονούν καμιά φορά..

Καλό σου ξημέρωμα :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

Καλησπέρα καλή μου. Γεμάτη από Θέλω..
Καλό σου ξημέρωμα :-)

Υάδα είπε...

@ Manani Pitsidou

Τα θέλω μου ακολουθώ. Οι συνθήκες επεμβαίνουν και δημιουργούν παράπλευρες απώλειες όπως έλεγε και ένας λατρεμένος φίλος – αδελφός..

Ελπίζω να είσαι καλά και να έρχεσαι στο καταφύγιο μου όποτε λαχταρά η ψυχούλα σου. Καλό σου ξημέρωμα :-)

Υάδα είπε...

@ Σκιά με παλμό

Σε άκουσα… σε ακούω και σε νιώθω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Αν καταφέρουμε τη ματαιότητα να τη μετατρέψουμε σε δύναμη και θέληση, ο κόσμος θα γίνει τόσο μα τόσο ομορφότερος και θα μπορούμε να μιλάμε για μια καθημερινότητα που ακόμα και η ρουτίνα θα είναι πολύχρωμη. Τα πρέπει - τις περισσότερες των περιπτώσεων – επιβάλλονται από εξωτερικούς παράγοντες. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, τα θέλω παραμερίζονται και κυριαρχούν τα πρέπει. Εξ’ ου και ο συνεχής πόλεμος με εμάς τους ίδιους..

Καλώς όρισες στο καταφύγιό μου και εύχομαι να περνάς συχνά.. ειδικά όταν μπορείς να ακούσεις όσα δεν μπορώ να αποτυπώσω με λέξεις..

Καλό σου ξημέρωμα :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

Ναι, το άκουσα κι εγώ αυτό. Το τζάμπα πέθανε και έμεινε το κόστος. Κόστος ψυχής, ζωής και ούτω καθεξής… Ωτοασπίδες δε βρήκα.. είναι και δυνατή η μουσική. Αλλά η μουσική είναι υπέροχη.. Τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά πλησιάζει το τέλειο..

Καλό ξημέρωμα να έχεις καλέ μου. Υπέροχη και ηλιόλουστη Κυριακή εύχομαι :-)

Νίνα είπε...

αυτά τα πρέπει έχουν γίνει άγκυρα στον λαιμό μου...τι να κάνεις όταν δεν έχεις την δύναμη να δώσεις μια και να σπάσεις το σχοινί? :(

Υάδα είπε...

@ Νίνα

πιστεύω είμαι σε καλό δρόμο.. να σπάσω δηλαδή το σχοινί.. βλέπεις οι διάφορες συνθήκες μας ωριμάζουν και μας κάνουν πιο δυνατούς ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Και επειδή είμαι της αισιόδοξης θα έλεγα άποψης που λέει ότι όσα έρχονται στη ζωή μας και ενεργοποιούν ψυχή και μυαλό, οφείλουμε σε εμάς πρώτα να τα διαφυλάξουμε, έτσι αποφασίζω να πορευτώ..
Τα πρέπει θα υπάρχουν πάντα.. για να τα προσπερνάμε.. όσο μπορούμε

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα να έχεις.

Και καλώς όρισες στο καταφύγιό μου :-)