Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Αναζητούνται στιγμές

Για μια στιγμή που θα μείνει μέσα σου χαραγμένη, χρειάζονται δύο άνθρωποι ή παραπάνω. Πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες ταυτόχρονα στο εκάστοτε έργο που η στιγμή καθορίζει. Μια λάθος κίνηση αλλάζει το ρου της ζωής. Μια σωστή κίνηση χρωματίζει τη στιγμή, της δίνει ξεχωριστή οντότητα και παρουσία μέσα στην καθημερινότητά μας και ταυτόχρονα κομβικό σημείο σκέψης και αναπόλησης στο μέλλον. Πασχίζουμε να ζήσουμε στιγμές ευτυχίας, καμιά φορά χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα, γνωρίζοντας όμως ότι η ευτυχία κοστίζει ακριβά. Και ποιός άραγε σκέφτεται προκαταβολικά τί θα ακολουθήσει, όταν νιώθει πως η ευτυχία χτυπάει δειλά δειλά την πόρτα του; Αφήνουμε τον εαυτό μας, τη ψυχή μας, το σώμα μας να στροβιλιστεί στου πάθους τα δίχτυα, αφήνουμε ελεύθερη την καρδιά μας να αγαπήσει και να αγαπηθεί χωρίς όρια.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στις ερωτικές - συντροφικές σχέσεις, μα και στις φιλικές. Δίνεις τον εαυτό σου, δείχνεις με κάθε τρόπο την αγάπη σου με πράξεις μα και με λόγια, εισπράττεις αγάπη και φροντίδα και νιώθεις γεμάτος ως άνθρωπος. Βλέπεις τους φίλους ή/και σύντροφό σου να απολαμβάνει τη φροντίδα και την αγάπη σου και τότε η ευτυχία σου διπλασιάζεται. Τί γίνεται όμως όταν διαπιστώνεις πως οι άνθρωποι που πίστευες μέχρι χθες ότι είναι δίπλα σου, στην ουσία είχαν ημερομηνία λήξης, σαν τα προϊόντα που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετς; Χα... εκεί ακριβώς νιώθεις πως όλα γύρω σου καταρρέουν, ή τέλος πάντων κάπως έτσι. Είναι σαν να νιώθεις να πέφτεις σε ένα μεγάλο λάκκο - παγίδα γεμάτο από λάσπη. Και σε εκείνο το σημείο, συνειδητοποιείς πως όλα όσο τόσο καιρό νόμιζες ή αισθανόσουν, ήταν μια φούσκα.

Δε ξέρω αν για όλα αυτά ευθύνονται οι λάθος επιλογές ανθρώπων ή απλά οι λάθος συγκυρίες.
Όσες φορές έχω προσπαθήσει να αναλύσω το συγκεκριμένο ερώτημα μέσα μου και άλλες τόσες που το έχω συζητήσει, δεν κατέληξα πουθενά. Νιώθω σαν να είμαστε τα πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι με γύρω μας αμέτρητους πύργους να εμποδίζουν κάθε μας κίνηση. Και όταν καταφέρνουμε τελικά να κινηθούμε στο επόμενο τετράγωνο μας περιμένει άλλος ένας πύργος που καλούμαστε να προσπεράσουμε. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα κοιτούν ατάραχοι τις κινήσεις μας, σαν να γνωρίζουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.

Την επόμενη κίνησή μου δεν την έχω προγραμματίσει. Τα δεδομένα είναι μάλλον συγκεκριμένα, από όσα μπορώ να αντιληφθώ. Όσο κι αν θέλω να εθελοτυφλώ ως προς κάποιες καταστάσεις, ξέρω πως είναι λάθος για το σήμερα. Για το αύριο δε ξέρω. Κανείς δε ξέρει. Απόψε ήθελα συγκεκριμένους ανθρώπους δίπλα μου. Μάλλον εξαφανίστηκαν με αξιωματικούς και ίππους σε μια ξεχασμένη παρτίδα. Άνθρωποι, επιλογές, στιγμές...


16 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

υπάρχει σωστό; λάθος; ίσως υπάρχουν στιγμές με αλήθειες συναισθημάτων. η αλήθεια η δική μας. η αλήθεια των γύρω μας. η αλήθεια των όσων θα 'θελαμε γύρω μας. υπάρχουν στιγμές για όσο. και όσο και να είναι αυτό σαν είναι αληθινό κρατά για όσο πάντα.
καλημέρα σου!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Μεγάλη πληγή άνοιξες!!
Λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο,άλλοι από φίλους και συγγενείς,άλλοι από σχέση..
Δυστυχώς η πικρία και η απογοήτευση είναι κάθε φορά μεγάλη,μέχρι να συμπληρωθεί το κενό,και ξανά τα ίδια λάθη και ο ίδιος πόνος......
Τι να πω;;; η ζωή;;;

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

Αυτό το «για όσο» δεν μπορώ να καταλάβω Βασίλη μου. Πίστευα πως τα συναισθήματα έχουν διάρκεια και δεν εξανεμίζονται με την πρώτη διαφορετική επιλογή που κάνουμε. Πίστευα και ακόμα πιστεύω πως οι φίλοι είναι δίπλα με όποιες επιλογές μας κι αν κάνουμε, ακόμα κι αν δεν ταιριάζουν με τα δικά μας πιστεύω. Τελικά έκανα λάθος. Μα να σου πω κάτι; Δε θα αλλάξω τώρα τρόπο και αντιμετώπιση των ανθρώπων που θεωρώ φίλους μου. Ξέρω πως θα ξαναπληγωθώ, μα τουλάχιστον θα είμαι ο εαυτός μου. Κάποιος μου είπε πως χρειάζεται διπλωματία. Δεν μπορώ να δείξω διπλωματία σε σχέσεις φιλικές και γενικότερα προσωπικές. Αν το κάνω αυτό δε θα είμαι εγώ. Προτιμώ να είμαι ο εαυτός μου κι ας πληγώνομαι κάποιες φορές.

Καλή Κυριακή να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ

Η ζωή έτσι είναι τελικά. Φιλίες που πιστεύαμε θα αντέξουν στο χρόνο, έρχεται η μέρα που διαπιστώνουμε ότι η μπογιά τους ξεθώριασε. Χωρίς καβγάδες και εντάσεις. Έτσι απλά και σιωπηλά. Ίσως όμως τελικά να μην άξιζαν τόσο όσο νομίζαμε. Άλλωστε αν κάτι αξίζει μένει και ακόμα κι αν φύγει μακριά μας θα ξαναγυρίσει. Ίδωμεν. Όπως και να έχει, η ζωή δεν είναι στάσιμη και πρέπει να πορευόμαστε με τις νέες συνθήκες. Πού ξέρεις, ίσως στο επόμενο στενό συναντήσουμε κάτι που πραγματικά να αξίζει.

Καλό μεσημέρι καλή μου :-)

Unknown είπε...

με προβληματισες λιγουλακι....
γιατι ολες οι σκεψεις σου κλωθογυριζουν στο νου μου....

φιλιες....ερωτες....στιγμες...
μα παντα....η πικρια....οταν δινεις δινεσαι....
δε ζητας ανταλλαγμα....μα...
τελικα ο,τι αξιζει ειναι οι στιγμες;;;

σημασια εχει να μην εισαι πιονι...ή ερπετο!!!

καλημερα ...οχι ομως στιγμιαια!!!

Υάδα είπε...

@ σιωπηλέ

Καλέ μου σιωπηλέ, ξέρεις κάτι; Πάντα έδινα χωρίς να περιμένω να πάρω τα ίδια. Αν ο άλλος έδινε, τότε καλοδεχούμενα ήταν. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, όταν βλέπω πως υπάρχει αδιαφορία (και αναφέρομαι σε φιλική σχέση), τότε υπάρχουν δύο δρόμοι που θα πρέπει να ακολουθήσω. Είτε να συζητήσω μαζί με αυτόν τον άνθρωπο τί πραγματικά συμβαίνει και έχει απομακρυνθεί, είτε απλά να αδιαφορήσω κι εγώ . Έχω δώσει την ευκαιρία, μάλλον τις ευκαιρίες να μου μιλήσει, αλλά δεν το έχει κάνει.

Στην μεν πρώτη περίπτωση, αν δηλαδή αποφασίσω να συζητήσω τους λόγους που διαπιστώνω αυτήν την αδιαφορία, ελπίζω να μάθω και τα ειλικρινή αίτια ή αφορμές. Αν ακολουθήσω τη δεύτερη περίπτωση, δηλαδή να αδιαφορήσω, απλά θα διαιωνίζω μια κατάσταση, η οποία δε θα ωφελήσει τίποτα και κανέναν.

Και επειδή με ξέρω, θα προτιμήσω να ανοίξω τα χαρτιά μου και να διαπιστώσω μέσα από τη συζήτηση τί ακριβώς συμβαίνει. Δε μου αρέσει να αφήνω καταστάσεις μετέωρες. Προτιμώ να πονέσω, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω την αλήθεια.

Χθες το βράδυ, όταν έγραφα την ανάρτηση και όπως όταν γράφω όλες τις αναρτήσεις μου, τις γράφω "εν βρασμώ ψυχής". Το ένα σκέλος αφορούσε το κομμάτι της φιλίας. Το άλλο γενικότερα σε ανθρώπους που θα ήθελα χθες το βράδυ να είχα δίπλα μου, μα δεν ήταν.

Έτσι είναι η ζωή όμως. Συγνώμη αν σε προβλημάτισα, μα ίσως μέσα από τη συζήτηση, ακόμα και όταν αφορά κάποιον άλλον, βρίσκουμε απαντήσεις σε θέματα που μας αφορούν και έχουμε ζήσει.

Καλό μεσημέρι να έχεις :-)

ruth_less είπε...

Υάδα μου
πληγωνόμαστε πάντα ακόμα κι όταν έχουμε επίγνωση ότι "έτσι είναι οι άνθρωποι, οι φιλίες κλπ" γιατί είμαστε άνθρωποι με αισθήματα. Κι εγώ σαν εσένα... δεν σκληρήνω την καρδιά μου στους ανθρώπους, ανοικτή να με διαβάζουν και όταν δεν τους αρέσω, με πονά μεν αλλά είναι το τίμημα δε... το οποίο προτιμώ να το πληρώνω όταν χρειάζεται γιατί, αν δεν το πληρώσω, τότε έχω κερδίσει ένα ακόμα φίλο... αν το πληρώσω, τότε έχω πάρει ακόμα ένα μάθημα.

Με τον χρόνο μαθαίνουμε καλύτερα πόσοι και ποιοί είναι οι πραγματικοί μας φίλοι (και πίστεψε με δεν μπορεί να είναι πολλοί!) και τι και πόσα μπορούμε να περιμένουμε από τους ανθρώπους (όχι και πολλά, νάμαι ειλικρινής)... και να είμαστε και ευγνώμονες για τα καλά που μας έρχονται και έχουμε στη ζωή μας (που είναι πολλά τελικά άμα καθήσεις και τα μετρήσεις).

Τις απαντήσεις τις έχουμε πάντα μέσα μας δεν είναι; "Σαν έτοιμες από καιρό" :)

Φιλιά πολλά και καλό υπόλοιπο Κυριακής σου εύχομαι καλή μου.

προφήτηs είπε...

η επόμενη κίνηση δε χρειάζεται σκέψη, μόνο ψυχή για να έρθει με όση δύναμη κατέχεις, η επόμενη κίνηση... πρέπει να είναι αυτή που θα σε κάνει να δεις τον κόσμο... είτε χάνοντας λίγους αξιωματικούς είτε κερδίζοντας μια παρτίδα...

ίσως να κάνω λάθος, όμως το φως κ το σκοτάδι είναι το σωστό κ το λάθος, είναι η νίκη κ η ήττα σε μια παρτίδα σκάκι... κάπως έτσι δεν είναι κ οι άνθρωποι του σήμερα;

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

προσωπικά έπρεπε να φτάσω τα 45μου για να καταλάβω πως ολάκερη η εσωτερική μου αναζήτηση είχε ως σκοπό να δυναμώσω ώστε να αποδεχθώ πως είμαι αυτός που ήμουνα στα δέκα μου χρόνια. Πέρασα από σύνθετα μονοπάτια σκέψεις για να καταλάβω πως τελικά η απλότητα είναι κι αυτή απόρροια δύναμης και πως οι ανώτερες πνευματικά στιγμές μας είναι οι πιο απλές μας σκέψεις. Το επόμενο σκαλοπάτι που θέλω να προσεγγίσω είναι απλά η ροή. Να ρέω στη ροή της ζωής αρμονικά και φιλιωμένα.

Καλό βράδυ:)

Φως στα όνειρα είπε...

΄καλημέρα..πολλές φορές έχω χαθεί στη δύναμη του μυαλού σου και στα γραπτά σου τα οποία εκφράζουν ανησυχίες κοινές για όλους..Αν θες πέρνα να πάρεις ένα μικρό ευχαριστώ για όσα μου δίνεις..

Unknown είπε...

προσωπικα οι συζητησεις και οι εξηγησεις δε μου εχουν προσφερει τιποτε κι αυτο...γιατι απλα
οταν χρειαστηκε να με προστρεξουν σε πολυ δυσκολες στιγμες....ανθρωποι που τους θεωρουσα δικους μου(και ετρεξα οταν χρειαστηκε κοντα τους) αυτοι κρυφτηκαν...
και σημερα φορουν μασκες....
μασκες...γεματες χαμογελα δηθεν προσπαθειες λογια συγκινητικα...πραγματα που στην ουσια ειναι ενα τιποτε γιατι τα λενε μονο... δεν πραττουν...κι εχει μεγαλη σημασια στην ζωη η πραξη...
οχι λογοτεχνηματα λογων που τα συνοδευουν με βραβεια....

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΑΝ ΞΕΔΙΨΑΣΕΙ ΕΝΑΝ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟ..

Υάδα είπε...

@ ruth_less

Σήμερα προχώρησα σε αυτό που πίστευα, αυτό το αυθόρμητο που μέρες τώρα με βασάνιζε. Πιστεύω πως ξεκαθάρισαν κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις, βέβαια ο καιρός θα δείξει αν αυτή η φιλία θα μείνει ή θα σβήσει. Έτσι προτίμησα να λειτουργήσω, γιατί έτσι είναι ο εαυτός μου, χωρίς να προσποιούμαι.

Τις απαντήσεις τις έχουμε μέσα μας, καμιά φορά βέβαια τις κρύβουμε ακόμα και από τον ίδιον τον εαυτό μας. Ίσως από δειλία, ίσως από φόβο, ίσως και από τα δύο μαζί.

Καλό βράδυ καλή μου :-)

Υάδα είπε...

@ προφήτη

Την έκανα την επόμενη κίνηση. Ήθελα να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Τουλάχιστον τόσο όσο δε θα υπάρχουν θολά σημεία. Στις φιλίες όλα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και τίποτα να μην τις σκιάζει. Αν αυτή η φιλία κέρδισε την παρτίδα, αυτό θα το διαπιστώσω στην πορεία.

Καλό βράδυ να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε

Προς το παρόν προσπαθώ να την ανακαλύψω, τη ζωή εννοώ. Κάποιες στιγμές είναι σύμμαχός μου και κάποιες άλλες τη νιώθω απέναντί μου σαν μια παρτίδα σκάκι. Μέχρι τώρα και τις περισσότερες φορές νιώθω πως έχει περισσότερους αξιωματικούς από ότι εγώ. Αλλά ίσως αξίζει να υπερισχύει εκείνη μέχρι να καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας όσο το δυνατόν περισσότερο.

Καλό βράδυ να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ Ευρυδίκη

Σε ευχαριστώ και πάλι για τα λόγια σου. Όσα γράφω εδώ είμαι σίγουρη πως όλοι μας τα έχουμε βιώσει ή τα βιώνουμε ή θα τα βιώσουμε στο μέλλον. Σε ευχαριστώ πολύ και για το βραβείο σου καλή μου. Τιμή μου.

Καλή σου νύχτα :-)

Υάδα είπε...

@ σιωπηλε

Όλοι κρινόμαστε σε δεδομένες στιγμές ευτυχίας και πόνου. Αν υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν να λέγονται φίλοι, θα μπορέσουμε να τους διακρίνουμε από τις πράξεις τους και τη στάση τους σε δεδομένες στιγμές.
Το ξεκαθάρισμα είναι παντού και πάντα αναγκαίο

Καλό βράδυ :-)