Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Σκόρπιες σκέψεις


Κουρνιάζεις απόψε σε αγκαλιά νοητή

κλείνεις τα μάτια και νιώθεις χέρια να σε σφίγγουν

ένα καβούκι η αγκαλιά που από μέσα δε θέλεις να φύγεις

νιώθεις ζεστά εκεί μα υγρά ταυτόχρονα


Ο χρόνος κυλά και σε φοβίζει

Οι δείκτες του ρολογιού σαν θηρία αρπακτικά
πλησιάζουν
να κλέψουν ό,τι υπάρχει, ό,τι ζει ακόμα
νιώθεις τα πάντα να γλιστρούν παρασέρνοντας κι εσένα στο πέρασμά τους


Θα μπορέσεις να κρατηθείς;


Ένα σχοινί τεντωμένο η ζωή

όσο το τραβάς, τόσο αυτό ξεφτίζει

Σαν το τσιγάρο που όσο το καπνίζεις

στάχτη αφήνει πίσω του να σου θυμίζει μόνο
τα δευτερόλεπτα που πέρασαν


Προχωράς, μα ξέρεις που πηγαίνεις;


Ένα χαμόγελο για λίγα λεπτά

σε μια στιγμή να προσπαθείς να φυλακίσεις
εικόνες τόσες που πινέλα δεν μπορούν να χρωματίσουν

αισθήματα που με λέξεις δεν μπορούν να ειπωθούν.


16 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

λέξεις τόσο όμορφες και τόσο οικείες που δεν μπορούν να σχολιαστούν. παρά να χαμογελάσεις. από αυτά τα χαμόγελα στιγμών που σου υπενθυμίζουν πως πάντα εδώ είναι.
;) καλησπέρες πολλές!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Προχώρα,είσαι δυνατή, και σίγουρα (από ένστικτο), ξέρεις που πηγαίνεις!!!

προφήτηs είπε...

ο χρόνος κυλά σαν το νερό της θάλασσας, ο χρόνος κυλά, κ γίνεται ανάμνηση... σε γυρνάει σε μέρη που χρωμάτισες... όμως ποτέ δε γυρνάει πίσω... τρέχει... ελευθερώνει... συνεχίζει... μα πάντα σε αφήνει ζωντανό... με μια θύμηση στα χέρια...

m.blanco είπε...

Προχωράς, μα ξέρεις που πηγαίνεις;

Aυτή είναι και η ομορφιά της ζωής, σα βιβλίο που δεν μπορείς να μαντέψεις το τέλος.

καλησπέρα:-)

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Έχω παρατηρήσει εδώ και χρόνια δύο ειδών γραφής: Κάποια κείμενα που ξεκινούν θετικά και καταλήγουν αρνητικά και κάποια άλλα που ξεκινούν με κάποια μελαγχολία αλλά καταλήγουν αισιόδοξα. Τα δικά σου κείμενα και σχόλια καταλήγουν πάντα σε χαμόγελο έστω κι αν ενδιάμεσα βγάλουν κάποια θλίψη. Αυτό για μένα είναι ένδειξη δρόμου, πηγαίνεις προς χαμόγελο μεριά, τα υπόλοιπα είναι περαστικά:)

ruth_less είπε...

Σκόρπια αλλά και ταυτόχρονα συγκροτημένη... έτσι σε νοιώθω.

Μια χαρά θα τα πας καλή μου γιατί η θετικότητα που έχεις μέσα σου δεν σβύνεται... Μπορεί να γκριζεύει ώρες ώρες, αλλά ξεπροβάλλει με την πρώτη χαραμάδα που βρίσκει.

Θα βλέπεις τα σημάδια και θα προχωράς. Ξέρεις εσύ!

:):)

ναδα.- είπε...

Άλλοτε τα μάτια υγραίνονται
Και στεγνώνουν τα χείλια
Άλλοτε υγραίνονται τα χείλια
Και τα μάτια καίνε

Άλλοτε οι στιγμές κλείνονται σε ένα κουτί
Και άλλοτε ανοίγουν και χρωματίζουν
Άλλοτε ο μικρός μας κόσμος δεν μας χωρά
Και άλλοτε θέλουμε να ζήσουμε τα πιο μικρά από τον κόσμο μας

Ωστόσο εμένα μου αρέσει να σε νιώθω να χαμογελάς
Με πολλούς τρόπους

:)

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a

Καμιά φορά οι σιωπές αντικαθιστούν τις λέξεις Βασίλη μου. Η επαφή γίνεται ανάγκη επιτακτική όσο κι αν θέλουμε κάποιες φορές να την προσπεράσουμε ή να την υποβαθμίσουμε.

Καλησπέρα γεμάτη χαμόγελα σου στέλνω :-)

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου,

Αχ καλή μου Φούλη. Λες; Μακάρι το ένστικτό μου να μη με προδώσει ούτε τώρα μα ούτε και στο μέλλον. Μακάρι τα βήματα όλα να είναι σταθερά και σωστά.

Σε ευχαριστώ. Φιλιά πολλά και καλό σου βράδυ :-)

Υάδα είπε...

@ προφήτη

Και ο χρόνος είναι εδώ για να μας θυμίζει πως η ζωή είναι μπροστά και οφείλουμε να τη γεμίζουμε με στιγμές που μας αξίζουν. Τόσο για εμάς όσο και για τις άλλες ψυχές που είναι δίπλα μας :-)

Καλό σου βράδυ

Υάδα είπε...

@ m. blanco

Θα φανεί στην πορεία. Έχεις δίκιο. Και από αυτήν την ομορφιά της ζωής δε θέλω να χάσω ούτε μια στιγμή της πλέον!

Καλό βράδυ να έχεις :-)

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Η αισιοδοξία δε σταματάει να υπάρχει, επομένως μπορώ με σιγουριά να σου πω ότι πάντα και παντού υπάρχει μέσα μου και συνεπώς στα κείμενά μου.

Όσο για τα υπόλοιπα… χμμ
Μάλλον άλλαξα δρόμο… πορεία.. όπως θέλεις πες το :-)

Καλό σου βράδυ

Υάδα είπε...

@ ruth_less μου

Έτσι με νιώθω κι εγώ. Έτσι πορεύομαι… και βλέπω μια χαραμάδα που ξεπροβάλλει το φως. Και είναι τόσο έντονο, γεμάτο ζωή!

Ξέρω, ξέρω…

Καλό σου βράδυ ψυχή μου :-)
Σε φιλώ

Υάδα είπε...

@ Νάδα .-

Κι αν θελήσουμε μέσα στο μικρόκοσμό μας να βάλουμε και άλλες ψυχές ώστε να ζήσουμε μαζί τους τα πιο μικρά και ταυτόχρονα τα πιο σημαντικά; Πιστεύεις ένα χαμόγελο να είναι ικανό για αρχή;

Χαμογελάω με τη ψυχή μου, πάντα.. και τα χαμόγελα τα χαρίζω εκεί που πραγματικά αξίζουν να δίνονται :-)

Καλό και ταξιδιάρικο βράδυ να έχεις :-)

Valisia είπε...

Εντάξει.Θα σταματήσει να βρέχει.Σας το υπόσχομαι.Βάλτε και καμιά χρωματιστή φωτογραφία.

Υάδα είπε...

@ Valisia,

Θα βρέξει και αύριο.. Στην επόμενη ανάρτηση θα βάλω χρώματα... εντάξει; αρκεί να περισσέψουν χαμόγελα :-))