Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Bubbles of Nothing


Eδώ και αρκετές μέρες, ψάχνω λέξεις, φράσεις να ταξιδέψουν συγκεκριμένες εικόνες. Δυσκολεύομαι να βρω. Δυσκολεύομαι να τις αποτυπώσω με αυτόν τον τρόπο. Δε ξέρω τί φταίει. Μπορεί τίποτα, μπορεί και πολλά. Στιγμές που νιώθω τον εαυτό μου ευτυχισμένο και ταυτόχρονα κάτι του λείπει. Ανικανοποίητο ον ο άνθρωπος, λένε. Θα συμφωνήσω. Δεν ξέρω αν είναι θέμα επιλογών, δε ξέρω αν είναι θέμα συγκυριών.. πολλά δε ξέρω τελικά και το βασικότερο δε ξέρω αν ποτέ θα μάθω. Στιγμές σιωπής, υπόκοφης σιωπής θα έλεγα, στιγμές γεμάτες ήχους και γέλια, στιγμές που μόνο το κύμα ακούγεται. Και όμως, σε όλες αυτές, όσο αντιφατικές και διαφορετικές κι αν είναι, υπάρχει ένα κομμάτι που λείπει. Πάντα.





Ελπίζω να καταλάβατε τί ψάχνω. Αν πάλι δεν καταλάβατε, δεν πειράζει, γιατί ούτε κι εγώ ξέρω τί ακριβώς ψάχνω. Αν περάσει από δίπλα σας, παρακαλώ να μου το αποστείλετε με οποιονδήποτε τρόπο.

20 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ναι Υαδα μου αυτό που ψάχνεις ,το ψάχνουν όλοι ,άλλοι το βρήκαν και άλλοι προσπαθούν, και ψάχνουν ακόμα..
Να περνάς καλά...

m.blanco είπε...

Να ήξερες Υάδα μου πόσο καιρό το ψάχνω και κάθε φορά που νομίζω ότι το βρήκα μετά από λίγο διαπιστώνω ότι έκανα λάθος.
Υπομονή και με λίγη τύχη κάποια στιγμή θα βρούμε αυτό που μας λείπει, δε μπορεί είναι θέμα χρόνου.
καλό βράδυ

Υάδα είπε...

@ ΦΟΥΛΗ μου,

να δεις που όλοι κάπου κάπως κάποτε θα συναντηθούμε σε αυτήν την αναζήτηση. Άσε που μπορεί ήδη να έχουμε κοιταχτεί, χωρίς να το γνωρίζουμε...

Καλό βραδάκι να έχεις :-))

Υάδα είπε...

@ m.blanco μου,

κάπως αυτά που θέλουμε θα μας γεμίσουν τη ζωή σε όλα τα επίπεδα. Προς το παρόν αυτό που θέλω είναι διακοπές και ηρεμία. Και άλλα θέλω βέβαια, λίγο πιο άπιαστα, αλλά θα βρεθούν στο δρόμο, από εκεί που δεν τα περιμένουμε.

υγ: Αυτήν την πορτοκαλάδα ακόμα την περιμένω ;-)

ruth_less είπε...

Καλωσόρισες :)

ή αλλιώς welcome to the club.

"Τι λείπει, τι φταίει και η καρδιά μου κλαίει", που λέει και η Αρβανιτάκη...

Έψαξα πολύ το θέμα και κατέληξα στο εξής - όλοι, μα όλοι ψάχνουν κάτι και ποτέ δεν άκουσα να το βρίσκουν. Με τρομάζει η σκέψη ότι ποτέ δεν θα "το" βρω (και δεν έχει και όνομα πανάθεμά το). Για να μην να πέσω σε πλήρη σιωπή, ή κατάθλιψη, ή τρέλλα, αποφάσισα να κάνω ένα brainwash και να πείσω τον εαυτό μου να περνά καλά και να χαίρεται με όσα έχει. Αν νοιώσω πιο πλήρης στην πορεία καλώς...

Άλλη λύση δεν βρήκα φιλενάδα.

Valisia είπε...

Πάντα θα λείπει ένα κομμάτι και πάντα εμείς θα προτιθέμεθα να το κυνηγήσουμε.Να το ανακαλύψουμε.
Ωραία που είναι η ζωή!

Σας καλημερίζω!

Υάδα είπε...

@ ruth_less μου,

είμαι στο στάδιο να πείσω τον εαυτό μου για όσα έγραψες. Τί γίνεται όμως όταν κάτι που είχες χρόνια δίπλα σου (με όποιον τρόπο) ξαφνικά ξέρεις πως σε λίγο καιρό ίσως δεν υπάρχει πλέον;

Φιλενάδα, είμαι σε μια περίεργη κατάσταση. Γενικότερα το 2009 δεν έχει μπει καλά... Αναγκάζομαι να συμβιβάζομαι με τους αποχωρισμούς. Όποιοι κι αν είναι αυτοί. Είτε παντοτινοί, είτε προσωρινοί με τάση προς το μόνιμο. Δε ξέρω τί συμβαίνει. Νιώθω ένα χέρι να αρπάζει όσα αγαπάω.. κι αυτό με πονάει..

Υάδα είπε...

@ Valisia,

αρκεί αυτά που θέλουμε δίπλα μας να μπορούν να είναι δίπλα μας. Γιατί όταν ο καλός Θεούλης αποφασίζει, εμείς απλώς τον ακολουθούμε..

Αρνούμαι δεύτερη φορά φέτος να χάσω άνθρωπο που αγαπάω... Είναι άδικο.. Γιατί πάνω εκεί που λες πως η ζωή σου άρχισε πάλι να κυλάει ομαλά, αναγκάζεσαι να παρατηρείς ανθρώπους να φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι...

b|a|s|n\i/a είπε...

ασφάλεια συναισθημάτων ψάχνουμε. κάποτε την νοιώθουμε. κάποτε την χάνουμε και πάλι. είτε με ανθρώπους δίπλα μας. είτε χωρίς. καλώς κακώς η ίδια η ζωή δεν είναι αιώνια. πάντοτε κάτι θα λείπει. πολλές φορές ίσως λείπουμε και εμείς. από την στιγμή της ζωής.
ασφάλεια. συναισθημάτων. με την αλήθεια τους.
φιλιά πολλά!

ruth_less είπε...

Υάδα μου,

τώρα αναφέρεσαι σε κάτι εντελώς διαφορετικό από το κείμενό σου. Εκεί μιλούσες για την απουσία ενός γενικότερου "κάτι", που οι περισσότεροι νοιώθουμε την απουσία του στη ζωή μας.

Εδώ αναφέρεσαι σε κάτι που ξέρεις ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει... αν μιλούμε για φθορά σχέσης για τον α ή β λόγο, επώδυνο μεν αντιμετωπίσιμο δε... γιατί ο χρόνος φέρνει και φθορά σε κάποιες σχέσεις. Το μαθαίνουμε με τα χρόνια, αλλά ποτέ δεν συνηθίζεται - πονάει κάθε φορά, ίσως και περισσότερο.

Το άλλος είδος αποχωρισμού, δυστυχώς δεν είναι στο χέρι μας να το σταματήσουμε ότι κι αν κάνουμε. Λυπάμαι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο - πάλι. Παίρνω μια διαφορετική στάση σ΄αυτό, κι ας ακουστεί σκληρό, έγινα αναγκαστικά για να αντέχω φίλη μου - όταν κάτι είναι αναπόφευκτο, πέραν από τις δικές μου δυνάμεις να το αλλάξω, το δέχομαι και προετοιμάζομαι (αν μπορεί κάποιος να προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο ποτέ!) για να το αντέξω όσο καλύτερα μπορώ όταν θα συμβεί. Άλλον τρόπο δεν βρήκα, ούτε σ΄αυτό!

Ναι, πονάει αφόρητα και είναι άδικο, για εκείνους, για εμάς.

... και ναι, μακρηγόρησα αφάνταστα!

ναδα.- είπε...

Νομίζω ότι αυτό που ψάχνεις λέγετε πληρότητα και η γνώση της
Το βρίσκεις τόσο σε μεγάλα όσο και σε μικρά πράγματα μα το σημαντικότερο είναι ότι την βρίσκεις και μέσα σου…
Σε φώτισα ε;

Unknown είπε...

Το νόημα της ζωής ξεχωρίζει για κάθε Όν. Για πολλά χρόνια το έξαχνα στην επιστήμη, αλλα έστω και συναρπαστική, δεν δίνει πληρότητα.

Όταν ερωτεύτηκα ξανα μετά απο χρόνια, αντιλήφθηκα πως η περισσότερη ευτυχία για τους ανθρώπους μπορεί να αποκτηθεί μέσω της αλληλοεπικοινωνίας και αγάπης ενός άλλου ανθρώπου πολύ ξεχωριστού. Υπάρχει όμως ένα μυστικό για να αποκτήσεις πληρότητα...να περάσεις απο πολλύ πόνο, για να μπορείς να εκτιμήσεις την αγάπη που σου δόθηκε ως τώρα απο άλλους.

Άν με ακουγα πριν 2 χρόνια θα γέλαγα σαν παιδί:) Είναι όμως για μένα, η πραγματικότητα.

Υάδα είπε...

@ b|a|s|n\i/a μου,

ξέρεις πόσες φορές ένιωσα να είμαι εκεί και άλλοι να λείπουν;
Μάλλον εκεί κρύβεται η ουσία τελικά.
Και αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από όλα είναι η ασφάλεια των συναισθημάτων μας. Αν και ποτέ και για κανέναν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι..

Καλό ξημέρωμα :-)

Υάδα είπε...

@ ruth_less μου,

και για τα δύο μιλάω, για το ίδιο πρόσωπο πάντα. Ελπίζω να μην έρθει κανένα από τα δύο...

Κάπου θα βρω το κατάλληλο σκοινί για ισορροπία ακροβάτριας.. ;-)

Σε φιλώ γλυκά ψυχή μου

Υάδα είπε...

@ Νάδα .-,

με φώτισες, όπως σας φώτισα κι εγώ... Μπλεγμένα πράγματα σου λέω..
Τα μικρά πάντως έχουν μεγαλύτερη ουσία. Δε νομίζεις;

Καλό σου ξημέρωμα :-))

Υάδα είπε...

@ Athos Georgiou,

πιστεύω πως την πληρότητα την αποκτούμε με την αυτογνωσία. Έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε τον εκάστοτε άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Μόνο έτσι..

Να είσαι καλά. Καλό σου βράδυ :-))

Spy είπε...

Εμένα από δίπλα μου πάντως πέρασε ένα λεωφορείο το πρωί.
Το θέλετε;

:)))

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ό,τι κι αν ψάχνεις πάντως είναι πράσινο. Νομίζω το υποσυνείδητό σου σου φανέρωσε τουλάχιστον το χρώμα μέσα από το έντονο πράσινο της ανάρτησής σου. Της ελπίδας είναι το πράσινο? Κάτι, σε κάτι ελπίζεις...

καλή βδομάδα:)

Υάδα είπε...

@ Spy,

και δεν το σταματήσατε;; Κακώς...

Υάδα είπε...

@ Κωνσταντίνε,

η αλήθεια είναι αυτή. Όλα γύρω μου είναι πράσινα. Και η διάθεση, παρά τις δυσκολίες που ελπίζω να τις προσπεράσω. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταιά.. Ελπίζω μετά από μένα ε;

Καλό βράδυ να έχεις.. και να περνάς, με γεμίζεις αισιοδοξία :-))