Να ξυπνήσω μια μέρα και να κάνω όλα αυτά που τα πρέπει απαγορεύουν. Να ανοίξω τα μάτια και το όνειρο να μη χαθεί. Να δώσω πνοή και ζωή στο όνειρο. Να πάρει μορφή, διάσταση, χρώμα. Να μη χαθεί.. Να
μπορώ να το αγγίξω, να το νιώσω, να μη χρειαστεί να ανοιγοκλείσω τα μάτια για
να πιστέψω ότι είναι αληθινό. Να με αγκαλιάσει σαν απαλό χάδι. Να με πιάσει από
το χέρι και να με ταξιδέψει. Να μη με αφήσει ποτέ και να μη νιώσω ποτέ φόβο ή
μοναξιά. Να μη μου λείψει. Να με κάνει να γελάω. Με αυτό το γέλιο που βγαίνει
μέσα από τη ψυχή μου. Αυτό που ακόμα και μικρό παιδί θα ζήλευε. Να πάμε μακριά,
εκεί που δεν υπάρχουν πρέπει και όρια. Εκεί που όλες μου οι αισθήσεις θα
χορεύουν στο ρυθμό της ψυχής μου που ψάχνει λύτρωση. Εκεί που ο φόβος μη χαθεί
το όνειρο δεν υπάρχει.
Να κοιτάξω κατάματα ΤΟ όνειρο και να ΜΗΝ πω, όνειρο ήτανε.
Πες μου... Σε ποιο σύμπαν
θα μπορέσω να σε μεθύσω;
Σε ποιο σύμπαν θα μπορέσω
να μεθύσω μαζί σου χωρίς να με νοιάζει τίποτα;
4 σχόλια:
"Και μόλις νυχτώσει, πριν κλείσω τα μάτια, να είναι δίπλα μου..." Κράτησα αυτή την ευχή αλλά και άλλα σημεία... Γράφεις πάρα πολύ ωραία!
@ Μαίρη Π.
Σε ευχαριστώ πολύ.. Η αίσθηση ότι υπάρχει εκείνη ακριβώς τη στιγμή δίπλα σου ο άνθρωπος που θέλεις.. νομίζω είναι ανεκτίμητο.
Συγχαρητήρια μ αρέσει ο τρόπος σκέψης και γραφής σου
@ Κώστας Μπουκλας
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Απλά πιστεύω πως κάπου μέσα σε όσα γράφω βρίσκεις κάτι από εσένα.. Κάνω λάθος;
Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη!
Δημοσίευση σχολίου