Reborn

Και πέρασαν οι μέρες, πέρασαν οι εβδομάδες και οι μήνες και βρίσκομαι και πάλι εδώ, σε ένα χώρο τόσο γνώριμο. Υπήρξαν στιγμές σε αυτό το διάστημα που μου έλειψε πολύ να γράφω, να διαβάζω, να υπάρχω εδώ μέσα. Ειδικά ο πρώτος καιρός ήταν πραγματικά δύσκολος για εμένα. Μου φάνηκε τόσο δύσκολο να πρέπει να γυρίζω σπίτι χωρίς να έχω το μέσο για να βρίσκομαι εδώ. Κάποιες στιγμές υπήρχαν τόσα πολλά που ήθελα να μοιραστώ εδώ μαζί σας και κάποιες άλλες που χανόμουν στις δικές μου σιωπές που κανένας άλλος δε χωράει. Οι μήνες που πέρασαν πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά δύσκολοι. Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλές καταστάσεις.




Ακόμα δεν έχω κάνει τον απολογισμό μου, μα ξέρω πως όσα συνέβησαν ήταν κομμάτια από ένα παζλ που έπρεπε να υπομείνω και να δείξω όσο το δυνατον περισσότερη θέληση να το συνθέσω σωστά και στη συνέχεια να μπορέσω να το καταστρέψω και να προχωρήσω μπροστά. Καθόλου εύκολη διαδικασία, μα νομίζω πως κατάφερα να βγω ζωντανή με κάποιες απώλειες, παροδικές ελπίζω. Όχι, δεν επρόκειτο για κάποιο θέμα υγείας, μα διάφορα γεγονότα που αφορούσαν εμένα, την καθημερινότητά μου και όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτήν.


Και να μαι πάλι εδώ, ανάμεσά σας, ανάμεσα σε πρόσωπα και εικόνες που αγάπησα κι ακόμα αγαπάω κι ας έχω γνωρίσει λίγο περισσότερο τους λιγότερους από εσάς. Είχα καιρό να γράψω όσα νιώθω. Τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, γιατί τα χειρόγραφα δεν έλειψαν ποτέ..

Χθες ήταν και η επίσημη πρώτη της Άνοιξης και ελπίζω όλα μα όλα να ξεκίνησαν να κυλούν όπως τα ονειρεύεται ο καθένας μας. Άλλωστε για τα όνειρα κανείς δε ζήτησε αποδείξεις και κανείς δε θα επιβάλει φόρους πολυτελείας κι ας είναι τα περισσότερα από αυτά άκρως πολυτελή.

Σας φιλώ