Πόσα τέτοια βράδια Σαββάτου έχουν περάσει... Αλλού να βρίσκομαι και αλλού να θέλω να είμαι. Σε ένα διαμέρισμα τα πράγματα είναι σαφώς περιορισμένα. Σε μια Αθήνα που ό,τι έχει απομείνει από πράσινο καίγεται αυτήν τη στιγμή, σε μια πόλη άδεια που οι περισσότεροι λείπουν απολαμβάνοντας τις τελευταίες στιγμές ξεγνοιασιάς των καλοκαιρινών τους διακοπών.
Πού θα ήθελα να βρίσκομαι; Κάπου κοντά στη θάλασσα, στο σημείο εκείνο που η δύση θα ήταν ορατή, εκεί ακριβώς που ο ήλιος, κατακόκκινος πια, βουτάει με λαιμαργία μέσα στο απέραντο της θάλασσας. Να μπορώ να μυρίζω το ιώδιο και να γεμίζω από οξυγόνο. Να νιώθω το αλάτι να κολλάει πάνω στο σώμα μου. Να μπορώ να κυλιέμαι στην άμμο σαν μικρό παιδί μέχρι το βράδυ... τίποτα να μη με σταματάει. Να μπορώ να γελάω με τη ψυχή μου. Στιγμές ξεγνοιασιάς, στιγμές που τίποτα δε θα σκιάζει τη σκέψη μου.
Και σαν έρθει το βράδυ, να με βρίσκει ακόμα εκεί στην άμμο, δίπλα στη θάλασσα να ακούω το μοναχικό ήχο της σιωπής των κυμάτων. Αυτόν που πολλοί μπορούν να ακούσουν αλλά λίγοι να καταλάβουν. Να νιώθω τη θάλασσα στην άκρη του σώματός μου, σαν το πιο γλυκό φλερτ, εκείνο το πρωτόγνωρο, το μοναδικό.
Αυτό το βράδυ δε ξέρω πού θα με βρει, μα θέλω να το φαντάζομαι κάπως έτσι...
13 σχόλια:
πόσα και ποσα τετοια βραδια
σαν αυτο που αποψε θα ζησεις...
εχω ζησει....
πολλα τετοια βραδια...
κατω απο το ολογιομο φεγγαρι συντροφια με την μοναξια μου...
και μην ρωτας που θα σε βρει το αποψινό βραδυ...
θα ειναι εκεινο που θες...
στο ευχομαι....
σε νιωθω....
σε καταλαμβαινω....
καλο βραδυ
θα 'θελα να 'μουν σε άγονο νησί. με βράχους. να μην μπορεί να καεί τίποτα. καίγονται οι βράχοι;
με σπίτια με αυλές. με δέντρα. με φυτά. με άνθη. καταπράσινες. κατακόκκινες. καταμπλε. καταμωβ. που αγγίζουν την θάλασσα.
αυτό το βράδυ ξέρω που με βρίσκει. είναι βράδυ.
εκεί που θες σου εύχομαι πάντα να είσαι. ακόμα και στα όνειρά σου. που να γίνονται αλήθεια.
καλό σου βράδυ!
Το σχόλιο μου απευθύνετε στον κύριο από πάνω μου basnia,και σε όλους τους
αποδεκτές....
Να φύγετε, να πάτε αλλού(να έρθετε εδώ, δεν υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς, το πιο μεγάλο δέντρο μας, είναι το λουκουμόδεντρο!!!!για να ξεφύγουμε από τη μαυρίλα των καναλιών,και των ημερών,αφού από δω, και να θέλαμε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι!!!!!!
Καλό σας βράδυ....
τελικά το Σάββατο πέρασε και ελπίζω να ήταν όμορφο.
Πάντως περιγράφεις όμορφες στιγμές που ξεχνούμε να τις ζούμε κι αντί να πάρουμε τον-την φίλο μας να πάμε σε μιά παραλία να απολαύσουμε τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού προτιμούμε τα καφέ και τα μπαράκια.
Τα λέω σε σένα να τα ακούω εγώ δηλαδή που ζω και κοντά σε θάλασσα:)
Καλή βδομάδα με ευχές να τελειώσει αυτό το μαρτύριο με τις φωτιές.
@ zinaa kapa
το βράδυ του Σαββάτου η ευχή σου έγινε πραγματικότητα. Βρέθηκα εκεί που πραγματικά λαχταρούσα. Μπορεί να μην ήταν κάτω από το φεγγάρι δίπλα στη θάλασσα, αλλά όπου η ψυχή μου ήθελε περισσότερο.
Τελικά ήταν εκείνο το βράδυ που ήθελα. Λέξεις και συναισθήματα που ειπώθηκαν με λέξεις και θα μείνουν για πάντα χαραγμένα μέσα μου...
Ξέρω πως με καταλαβαίνεις. Καλώς όρισες :-)
@ b|a|s|n\i/a,
σου εύχομαι κάποια στιγμή και το δικό σου όνειρο να πραγματοποιηθεί. Ξέρεις τελικά τα όνειρα κάποια στιγμή γίνονται πραγματικότητα, αρκεί να πιστεύουμε σε αυτά και να τα κυνηγάμε...
Να είσαι καλά Βασίλη μου :-)
@ ΦΟΥΛΗ μου,
και λουκουμόδεντρο, και χαλβαδοπιτόδεντρο και ό,τι άλλο λαχταράει η ψυχή σου έχει το μέρος που βρίσκεσαι :-))
Φιλιά πολλά
@ Ανώνυμε
να είσαι καλά :-)
@ Κωνσταντίνε,
οι όμορφες στιγμές μοιάζουν με πολυτέλεια στο γκρίζο των ημερών που ζούμε, όχι μόνο από την άποψη της πυρκαγιάς, αλλά γενικότερα...
Ας ελπίσουμε το αύριο να είναι καλύτερο από το χθες και όλα μα όλα να αποκτήσουν και πάλι χρώμα.
Θυμάσαι που μου είχες πει κάποτε για το πράσινο της ελπίδας; Ε, αυτό χρειάζομαι αυτές τις μέρες
Να είσαι καλα :-)
Κάθε βράδυ να το περνάς όπως ποθείς!
όχι μόνο το σαββατόβραδο.
καλησπέρα
@ m.blanco
Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί.. που λένε :-)
Το ίδιο σου εύχομαι κι εγώ :-))
Αυτό το φλερτ
Που αγκαλιάζει απαλά τα πέλματα
Τραβιέται πίσω στις αγωνίες σου
Και ξαναέρχεται γεμάτο απαλότητα να σε χαϊδέψει
Θυμίζοντας σου όλα αυτά που ξέχασαν οι άνθρωποι’
:))
@ Νάδα .-
νομίζω πως όλα όσα η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε, είναι η ίδια η ουσία της ζωής.
Ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια κίνηση που δηλώνει πόσο ο δίπλα μας ενδιαφέρεται για εμάς και αντίστοιχα πόσο εμείς ενδιαφερόμαστε για εκείνον, είναι ό,τι σημαντικότερο...
Καλή σου μέρα :-)
Δημοσίευση σχολίου