Ανοίγεις τα μάτια σου και αναρωτιέσαι γιατί ξεκίνησε μια ακόμη μέρα.
Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις το πρόσωπό σου πιο γερασμένο από ποτέ.
Περπατάς στο δρόμο προσπαθώντας να κρυφτείς από τους αγνώστους που σε προσπερνούν μήπως και κάποιος από αυτούς σε αναγνωρίσει.
Αναλαμβάνεις χρέη μαριονέτας στην καθημερινότητά σου και προσποιείσαι πως η ζωή είναι όμορφη χωρίς κάποιος από τους γύρω σου να μπορεί να νιώσει όλα όσα μέσα σου συμβαίνουν.
Μα ακόμη και οι μαριονέτες δεν έρχεται η στιγμή που κλείνονται σε ένα ντουλάπι ή κρεμιούνται από ένα καρφί στον τοίχο μέχρι την επόμενη σεζόν, μόνες, στην απόλυτη σιωπή, στο απόλυτο τίποτα;
Της κούκλας στο θέατρο του παραλόγου, μόλις της έκοψαν βίαια μια κλωστή...
ωρες ωρες κι εγω νιωθω να θελω κανω το απολυτο τιποτα, να καθομαι σπιτι να τρωω, να κοιμαμαι και να βλεπω τηλεοραση..ειδικα πριν κανα 2 μηνες εβλεπα αυτο το σεναριο ιδανικο!!!σιγα σιγα ευτυχως αλλαξα γνωμη..ειναι ωραια να παιζεις ρολο στη ζωη σου αλλα με τους δικους ορους!!!καλο τριημερο σου ευχομαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τη μαριονέτα που κατέβηκε από τον τοίχο,καλώς ήρθες κοντά μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό 4ήμερο...
@ mariposa
ΑπάντησηΔιαγραφή"να παιζεις ρολο στη ζωη σου αλλα με τους δικους ορους" .. είναι μια φράση που πρέπει να την αναρτήσω σε κάθε σημείο του σπιτιού μου σε πανό.. ίσως με αυτόν τον τρόπο μου περάσει σαν ιδέα και γίνει τρόπος ζωής.
Να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ
@ ΦΟΥΛΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήδε γύρισα.. ένα μικρό ξέσπασμα ήταν που απλά πήρε μορφή μέσα από τις λέξεις..
Αν διαβάσεις την τελευταία πρόταση στο κείμενό μου θα καταλάβεις..
Να είσαι καλά Φούλη μου και να περάσεις όπως λαχταράς το τριήμερο.
Ένας χωρισμός απότομος και κάποιες δυσκολίες στη δουλειά με έκαναν να θέλω να είμαι ο δικός μου μαριονοπαίκτης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό? Κακό? Δε ξέρω... Το παλεύω όμως...
Αχ... μα γιατί;; Ακούγεται τόσο βίαιο. Η ζωή μας είναι πολλές φορές θέατρο παραλόγου, αλλά όταν κοβονται βίαια κλωστές... μεγάλο σοκ στη ψυχή μας. Έμεινε όμως άλλη κλωστή που την κρατά ακόμα. Απ΄αυτήν να πιαστεί πες της και σαν την αράχνη να αρχίσει να φτιάχνει πάλι τον ιστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή προχωρά... πες της.
Φιλιά πολλά Υάδα μου.
Μου έλειψες πολύ.
ίσως να μην είναι τόσο κακό τελικά που κόβονται οι κλωστές. θα είναι η μαριονέτα ελεύθερη να κινηθεί όπως αυτή θέλει. και αν στην αρχή δεν μπορέσει και πέφτει δεν έχει παρά να θυμηθεί τις κινήσεις. κάνοντάς τες με τον δικό της τρόπο. τον όποιο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά σου πολλά!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχχχ πόσο δύσκολο είναι να παρουμε εμεις στα χέρια μας τα νήματα!!! Αλλά όταν πια δεν αντέχουμε να μας "παίζουν" οι άλλοι σύμφωνα με τα θέλω τους, τότε η αποφαση ειναι πιο εύκολη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μυστικά" φιλιά μάτια μου!!!
mesa sto plithos, pame na figoume na mi dei kaneis tipota, na min akouseis oute esu oute egw..
ΑπάντησηΔιαγραφήi zwi einai omorfi mono an...
kalispera
ps: sorry gia ta greeklish
Εγω θα θελα Υαδα μου να κοψεις εσύ τα σκοινια και αντί να βυθιστείς να κλειστείς σε ενα "συρτάρι" να πάρεις δυναμη και να βγεις στο φως παιζοντας τη ζωή όπως ΕΣΥ τη θες ..Οι μερες είναι τόσο μοναδικές και τις ζούμε μια φορά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγες στο φως..Μπορείς..Το ξερω ότι μπορείς!!!!
Φιλια πολλά!